του Ηλία Φραγκούλη

Πάντοτε ξέραμε ότι θα επιστρέψουν, 817.400.891 δολάρια ήταν αυτά! Το 1996, η πρώτη «Ημέρα Ανεξαρτησίας» αποτελούσε μια ένοχη απόλαυση, ένα «size does matter» (παραδόξως, αυτό ήταν το tagline του «Godzilla» που σκηνοθέτησε δύο χρόνια αργότερα ο Ρόλαντ Έμεριχ) του Χόλιγουντ για το είδος των ταινιών καταστροφής, εδώ σε συνδυασμό με το πάλαι ποτέ ψυχροπολεμικό υπόβαθρο της εξωγήινης απειλής / εισβολής που μάστιζε το sci-fi στα 50’s. Τότε ήταν ο κομμουνισμός (κυρίως) και η ξενοφοβία, στα 90’s ήταν… το ανεγκέφαλο fun. Με ένα αίσθημα (αμερικανικού) πατριωτισμού χωρίς βάσεις, απλά και μόνο για τον τσαμπουκά της υπερδύναμης και για να ανεμίζουν παντού τα σημαιάκια τής αστερόεσσας…

Επιχείρησα να παρακολουθήσω εκείνη την πρώτη ταινία προ ημερών, για να κάνω ένα refresh (ελάχιστα πράγματα θυμόμουν) και να σταθώ πιο τίμιος απέναντι σε τούτο το sequel. Η αλήθεια είναι ότι το φιλμ του ’96 έχει παλιώσει ανεπανόρθωτα. Όχι ότι ήταν ποτέ καμία σοβαρή ταινία… Εννοείται ότι ούτε το extended cut τού «δημιουργού» βελτιώνει ή σώζει κάτι από το όλο disaster (για να ταιριάξει καλύτερα με το genre). Φταίει και ο ίδιος ο Έμεριχ, ο οποίος ανέπτυξε το είδος, το ανέβασε σε (υποδειγματικά) επίπεδα τύπου «Μετά την Επόμενη Μέρα» (2004) και ξεσάλωσε ακόμη πιο επικά σε καταστροφές με το «2012» (2009). Αυτά και μόνο τα παραδείγματα, αρκούν για να αφανίσουν την όποια σημασία της «Ημέρας Ανεξαρτησίας» στη φιλμογραφία του είδους.

Και φτάνουμε σε ένα σήμερα, το οποίο σε κάνει να σαστίζεις. Με την πιο κακή έννοια που μπορείς να φανταστείς! Το καλύτερο πράγμα στη «Νέα Απειλή» είναι… τα trailers της! Οι συνολικές δύο ώρες του φιλμ αποτελούν μια κυριολεκτική προσβολή για το σινεμά διασκέδασης, μια γελοιότητα και για τους fans των ταινιών καταστροφής (που αρκετά συχνά είναι πιο ανεκτικοί για τους… λάθος λόγους) αλλά και για τους οπαδούς του φανταστικού, με ένα σενάριο σκέτη φάρσα το οποίο υπογράφεται από πέντε ονόματα, αν και θα ορκιζόσουν ότι μάλλον έχουν ασχοληθεί με αυτό εικοσιπέντε που… δεν τα έβρισκαν μεταξύ τους.

Η πλοκή είναι κάτι που δεν περιγράφεται. Οι υποπλοκές της ταινίας ξετυλίγονται με μια υπερπληθώρα χαρακτήρων που δεν σε νοιάζει γιατί εμφανίστηκαν και τι θα απογίνουν, στο mixer έχουν τοποθετηθεί όλα τα πιθανά ζητούμενα δημογραφικού ενδιαφέροντος που θα φέρουν εισιτήρια (από το μαύρο κοινό, την αγορά της Κίνας, μέχρι και το gay crowd!), η τροπή των εξελίξεων ξεπερνά κάθε όριο αφέλειας και, σταδιακά, λίγο μετά την πρώτη ώρα της «Νέας Απειλής», το γέλιο βγαίνει αβίαστα! Προσοχή: σε αυτά τα φιλμ, η υπερβολή πάντοτε προκαλούσε και το γέλιο. Ηθελημένα. Και αποδεκτά. Είναι μέρος της διασκέδασης. Σε τούτο το έργο δεν μιλάμε για συμμετοχικό, προβλέψιμο γέλιο. Μιλάμε για το λάθος γέλιο, εκείνο που ξεφτιλίζει τα δρώμενα και μετατρέπει το όλο θέαμα σε σκέτο ρεντίκολο.

Οι πτήσεις από τη Γη μέχρι το έξω Διάστημα έχουν μετατραπεί σε διαδρομή Σύνταγμα – Ομόνοια, οι επιστημονικές θεωρίες και λύσεις στα προβλήματα του σύμπαντος από τον Ντέιβιντ Λέβινσον (ο Τζεφ Γκόλντμπλαμ ως access all areas θεούλης) σερβίρονται με τόσο ξεκαρδιστική άνεση που σε αφήνουν με ένα «Μα, φυσικά!» στην άκρη των χειλιών, οι… τουρλουμπούκι αερομαχίες με αναρίθμητα πυρά και αεροσκάφη από τα δύο αντίπαλα μέτωπα έχουν χάσει τόσο πολύ το μέτρο που δεν προκαλούν κανένα σασπένς, η βασίλισσα των alien θα έπρεπε καλύτερα να βρει έναν καλό δικηγόρο για την υπεράσπισή της απέναντι στον νομικό σύμβουλο της ομώνυμης σειράς ταινιών και εκείνο το στρογγυλό «σύμβολο» (όχι spoilers!), με το που… μιλάει και εξηγεί ποια είναι η αποστολή του, σε κάνει να θέλεις να εγκαταλείψεις την αίθουσα με… οτοστόπ στον γαλαξία. Κι αν δεν κάτσει καλά ο εχθρός, σου σκάει και ο πολέμαρχος Ντικέμπε (Ντεόμπια Οπαρέι) με τη χατζάρα από πίσω! Τουλάχιστον, κάπου θυμούνται να μας πουν γιατί απουσιάζει ο Γουίλ Σμιθ…

Με ένα από τα πιο αστεία φινάλε στην ιστορία του σινεμά του φανταστικού, η «Νέα Απειλή» σε διαβεβαιώνει πως ο σκοπός της ήταν να σε κάνει να… λυθείς από τα γέλια! Υπό αυτή τη συνθήκη, το φιλμ έχει καταφέρει τον σκοπό του. Αλλά το θέμα είναι ότι, προσωπικά, γελάω ακόμη. Νομίζω πως μόνο όταν ανακοινωθεί η ημερομηνία διανομής τού επόμενου sequel, θα μου κοπεί.