THE DEEP (2012)
(DJUPIO)
- ΕΙΔΟΣ: Δράμα
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μπάλτασαρ Κορμάκουρ
- ΚΑΣΤ: Όλαφουρ Ντάρι Όλαφσον, Στεφάν Χάλουρ Στεφάνσον, Γιόχαν Γιόχανσον
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 95’
- ΔΙΑΝΟΜΗ: VIDEORAMA
Ένα ψαράδικο πλοίο ναυαγεί στα ανοιχτά της Ισλανδίας και ο μόνος που μένει ζωντανός στα παγωμένα νερά είναι ο Γκούλι, ένας εικοσάρης παχύσαρκος ψαράς, που σώζεται, αφού κολυμπήσει για έξι ώρες. Στη συνέχεια, θα γίνει αντικείμενο μελέτης από γιατρούς, ενώ προσπαθεί να επιστρέψει στην καθημερινότητά του.
Ως δράμα επιβίωσης, το «The Deep» είναι μια ταινία δεξιοτεχνικά φτιαγμένη, με την αναγκαία κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και μια θαρραλέα ερμηνεία από τον Όλαφουρ Ντάρι Όλαφσον. Είναι, όμως, μόνο η… μισή ταινία. Στη συνέχεια η ιστορία μεταφέρεται σε νοσοκομειακές μελέτες, όπου αναζητείται μια εξήγηση για το πώς ο ψαράς Γκούλι έμεινε ζωντανός στα παγωμένα νερά, αν και η απάντηση είναι απλώς ότι ήταν παχύσαρκος.
Βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία και σε έναν θεατρικό μονόλογο που ακολούθησε, η ταινία διαδραματίζεται το Μάρτιο του 1984 και παρακολουθεί τον Γκούλι και τους άλλους ψαράδες που αποτελούν το πλήρωμα του αλιευτικού «Breki», το οποίο βγαίνει στα άγρια νερά. Ένα ατύχημα, ωστόσο, θα κάνει το σκάφος να τουμπάρει και να βυθιστεί. Ένας προς ένας, οι σύντροφοι του Γκούλι θα αφήσουν την τελευταία τους πνοή στον παγωμένο βυθό (του τίτλου).
Είναι οι πιο εντυπωσιακές σκηνές της ταινίας (κάτι σαν minimal και indie εκδοχή της «Καταιγίδας»), για τις ανάγκες των οποίων ο Κορμάκουρ βύθισε ένα σκάφος και έβαλε τον πρωταγωνιστή του να κολυμπήσει για ατέλειωτες ώρες στη θάλασσα, χωρίς να χρησιμοποιηθούν καθόλου εφέ. Το λειτουργικά δραματικό γύρισμα έχει και βαθιά συναισθηματική επίδραση, χωρίς να εκβιάζεται ο θεατής με υπερβολές, μουσικές και τα σχετικά… βιολιά. Αρκεί η μοναξιά του ναυαγού μπροστά στο μέγεθος με το οποίο έχει να αναμετρηθεί.
Από εκεί και πέρα, με την ανέλπιστη σωτηρία τού Γκούλι και τη μεταφορά του σε διάφορες κλινικές, η ταινία αποπροσανατολίζει το θεατή. Ανεξήγητα, ο Κορμάκουρ αποφασίζει να αφιερώσει τον μισό σχεδόν χρόνο σε αυτό το μέρος, το οποίο ξεδιπλώνεται αργά, με επαναλήψεις και χωρίς ενδιαφέρον, σε τέτοιο βαθμό, ώστε στη σύντομη διάρκεια του φιλμ, οι έντονες σκηνές που είχες δει λιγότερο από μια ώρα νωρίτερα, να γίνονται παρελθόν.