Υπάρχουν δύο λόγοι για τους οποίος το είδος έχει, δυστυχώς, εκλείψει τα τελευταία χρόνια (αν και έδωσε τεράστιες επιτυχίες στο πρόσφατο παρελθόν, όπως το ρεκόρ εισιτηρίων του «Breakfast at Tiffany’s»): α) όσο κι αν ακούγεται αστείο, τα περισσότερα γραφεία διανομής στην Ελλάδα ούτε «την ψάχνουν» ούτε και γνωρίζουν από παλιό κινηματογράφο, ώστε να δράσουν αποτελεσματικά και να λειτουργήσουν με προγραμματισμένη πολιτική επανεκδόσεων (σοβαρολογώ!) και β) το «άθλημα» είναι, πια, απαγορευτικό όταν μιλάμε για κόπια σε φιλμ (ανεβάζει απίστευτα το κόστος του όλου εγχειρήματος) και, ταυτόχρονα, από τη στιγμή που πολλά από τα βασικά «μαγαζιά» της Αθήνας… πέταξαν τις μηχανές προβολής τους για να τις αντικαταστήσουν με ψηφιακά, θα αναγκαζόταν κανείς να βγάλει τις χρυσοπληρωμένες επανεκδόσεις του σε σινεμά που δεν θα του εξασφάλιζαν ούτε απόσβεση ούτε και διάρκεια προβολής, ίσως. Άπαξ και κάποιες εταιρείες του εξωτερικού αυξήσουν τον αριθμό των ψηφιακών κοπιών σε library τίτλους, το δεύτερο θέμα λύνεται μεν, όμως η ελληνική διανομή έχει, πλέον, δείξει πως προτιμά να αδειάζει τα «ράφια» της και να φουλάρει με μπακατέλα τα θερινά, παρά να νοιαστεί για ποιοτικό πρόγραμμα.
Αν νομίζεις ότι αυτά είναι τα μοναδικά σοβαρά προβλήματα, βέβαια, είσαι γελασμένος. Διότι υπάρχουν και οι «επανεκδόσεις» με… πολλά εισαγωγικά! Εκείνες των public domain τίτλων, που δεν υποχρεώνουν κανέναν να πληρώνει δικαιώματα, που προβάλλονται συνήθως από ένα DVD μέτριας (ή άθλιας) ποιότητας (με το «άλλοθι» της παλαιότητας του έτους παραγωγής της ταινίας…), αλλά εσύ καταβάλλεις κανονικότατα το αντίτιμο της εισόδου σου στον κινηματογράφο, ενώ θα έπρεπε να πληρώσεις μονάχα ό,τι καταναλώσεις από την καντίνα του θερινού!
Με αυτή τη λογική, και εγώ και εσύ και η τρελή σου αδελφή (που λέει ο λόγος) μπορούμε να γίνουμε «διανομείς» και να βγούμε στη γύρα για να βρούμε ένα θερινό σινεμά που θα παίξει… το DVD μας. Κατά τα άλλα, δαιμονοποιούμε μονάχα τον κατ’ οίκον «πειρατή» και δεν κάνουμε απολύτως τίποτα για να προστατεύσουμε τον θεατή από τον… κινηματογραφικό πειρατή (με τη βούλα!). Ο οποίος θεατής, σχεδόν όσο και εμείς οι δημοσιογράφοι, πρέπει να παριστάνει τον Σέρλοκ Χολμς για να είναι σίγουρος για το πού θα δώσει τα λεφτά του και τι κόπια θα δει στη μεγάλη οθόνη. Κατά τα άλλα, η αγορά είναι πεσμένη και μας φταίει το «San Andreas» που έχει «χάλια σενάριο»…
