της Ιωάννας Παπαγεωργίου

Κατ’ αρχήν, οφείλω να ομολογήσω πως είμαι – πιο θετικά δε γίνεται – προκατειλημμένη. Η λογοτεχνική τριλογία της Σουζάν Κόλινς, στην οποία βασίζει η Lionsgate το εν λόγω, τεσσάρων φιλμ, μετα-αποκαλυπτικό έπος φαντασίας, αποτελεί μια από τις καλύτερες εμπειρίες διαβάσματος της ζωής μου. Αυτό δε σημαίνει πως είμαι τυφλή απέναντι στις αδυναμίες του προηγούμενου, δια χειρός Γκάρι Ρος, πρώτου κινηματογραφικού μέρος, «Αγώνες Πείνας». Απλά θεωρώ πως για πολλούς λόγους (διανομής, κριτικής, λογοκρισίας, νοοτροπίας, αποδοχής ενός τόσο φορτωμένου ενοχές και ευθύνη, διστακτικού, ατελούς, και κυρίως θηλυκού, αντι-μεσσία, σαν την Κάτνις Έβερντιν, της οσκαρούχου πλέον Τζένιφερ Λόρενς), που σηκώνουν πολλή κουβέντα και δεν είναι του παρόντος, εκείνη η ταινία πέρασε αδίκως, λίγο – πολύ στο ντούκου στη χώρα μας, και ως ένα βαθμό και στο εξωτερικό – πλην φυσικά της Αμερικής, όπου αναδείχθηκε η πιο προσοδοφόρα ταινία όλων των εποχών, με γυναίκα ηρωίδα.

Καθώς, όμως, οι οιωνοί, πες τους και πρώτα δείγματα, από το προσεχές, δεύτερο μέρος, «Αγώνες Πείνας: Φωτιά», είναι οι καλύτεροι δυνατοί, είπα να σου κεντρίσω επιθετικά το ενδιαφέρον, μπας και σε σπρώξω επιτέλους ανεπιστρεπτί στην – εντός και εκτός αρένας – προφητικά δυστοπική πραγματικότητα του Πάνεμ.

Κατ’ αρχήν, λοιπόν, δες και ξαναδές το πρώτο, όνομα και πράγμα, teaser trailer (επάνω δεξιά) που όπως και η πρώτη, επίσης teaser, αφίσα του φιλμ, φέρει την επονομασία «Victory Tour». Παίζει έξυπνα με το τι αποκαλύπτει και το τι κρατά μυστικό, και αφήνει τις καλύτερες, πολλά υποσχόμενες εντυπώσεις. Γιατί μπορεί να μη βλέπεις… κιχ από την πολυθρύλητη, ιδιαίτερα διεστραμμένη στη σύλληψη της, αρένα των εορταστικών, 75^ων Αγώνων Πείνας ή των όλο ίντριγκα, περιβόητων όσο και καταλυτικών, νέων χαρακτήρων, σαν τους Φίνικ Οντέρ (Σαμ Κλάφλιν), Τζοάνα Μέισον (Τζένα Μαλόουν), Γουάιρες (Αμάντα Πλάμερ) και Μπίτι (Τζέφρι Ράιτ), συνειδητοποιείς, όμως, ουκ ολίγα σημαντικά άλλα. Αφενός, ο απών από το βιβλίο διάλογος μεταξύ του Προέδρου Σνόου (Κίφερ Σάδερλαντ) και του καινούργιου διοργανωτή των αγώνων Πλούταρκ Χέβενσμπι (ένας έξοχος, υποβλητικά μειλίχιος, Φίλιπ Σίμουρ Χόφμαν) προκύπτει εξαιρετικά εύστοχος και διεγερτικός.

Αφετέρου, ο… σεσημασμένος εικονοκλάστης, σκηνοθέτης Φράνσις Λόρενς («Νερό για Ελέφαντες», «Ζωντανός Θρύλος») μοιάζει να κάνει θαύματα όχι μόνο με την πολύχρωμη, υπερβολική – και απρόσμενα πιο σκοτεινή εδώ – πολυτέλεια της Κάπιτολ, αλλά και με τη σαφώς πιο ζοφερή, γκρίζα και ετοιμόρροπη καθημερινότητα των φτωχών Περιοχών του Πάνεμ. Ιδιαίτερα η 12^η, πατρίδα της Κάτνις, φαντάζει εδώ ως μια… αποστεωμένη, πνιγμένη στη σκόνη και στη λάσπη, παραγκούπολη. Ταυτόχρονα, αντίθετα με το Ρος (που, πίστεψέ με, στρογγύλεψε πολύ, πολλά), ο Λόρενς φαίνεται διατεθειμένος να κοιτάξει όσο γίνεται κατάματα τις πιο αιχμηρές, οδυνηρές γωνιές της αφήγησης: το καταλυτικό, δημόσιο μαστίγωμα του Γκέιλ (Λίαμ Χέμσγουορθ) δηλώνει δυναμικό, «κατάλληλο από 13» μεν, δεόντως δυσάρεστο δε, ακόμα και στο trailer. Αν το – υπό την επίβλεψη της Κόλινς – σενάριο των Σάιμον Μπόφοϊ («127 Ώρες») και Μάικλ Άρντ («Oblivion») σταθεί αντάξια στιβαρό του λογοτεχνικού πρωτότυπου, δεν αποκλείεται αυτή να γίνει η πρώτη, σημαντική όχι μόνο στην όψη, δουλειά του Λόρενς. Αμήν.

Και κάτι τελευταίο, χαριτωμένα ανούσιο, όσον αφορά το trailer, εξαιρετικά αφιερωμένο στα απανταχού, σινεφίλ… θύματα της μόδας. Χαμός έχει γίνει στις ΗΠΑ με το μωβ, όλο φρου-φρου, φόρεμα που φορά η Έφι Τρίνκετ, το οποίο, όπως ενημέρωσε επίσημα ο οίκος μόδας του Alexander McQueen στο Twitter, το «κονόμησε» απευθείας από τη δική του πασαρέλα.

Και μιας και μιλήσαμε για φόρεμα, βγάλε τα μάτια σου με τα πλήρη α λα Κάπιτολ, haute–couture πορτρέτα, που δημοσιεύθηκαν σε ένα από τα επίσημα sites του φιλμ, πριν πάρεις μια ιδέα από την αρένα των 75^ων Αγώνων Πείνας, στις φωτογραφίες από τα γυρίσματα που πρωτοδημοσίευσε αποκλειστικά το Entertainment Weekly. Μη μου πεις πως δε σου βάζουν φωτιές!

UPDATE (14/5): Ιδού και το official poster της ταινίας που μόλις κυκλοφόρησε online.