FreeCinema

Follow us

Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς που αγάπησα.

Χρειάζεται να είσαι κάπως νηφάλιος, μετά από το σοκ ενός άδικου θανάτου, για να πλησιάσεις τη μνήμη σου και να σκαλίσεις αυτά που σου άφησε επί σειρά δεκαετιών, μέσα σου, ένας μεγάλος καλλιτέχνης. Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς ήταν μια τέτοια, μοναδική περίπτωση. Το αφιέρωμα που ακολουθεί, με τους δέκα σημαντικότερους (για μένα, έστω) κινηματογραφικούς του ρόλους ήταν σίγουρα πιο εύκολο στην πράξη, από το να επιστρέψω πραγματικά σε τούτες τις ταινίες. Αυτό θα απαιτήσει περισσότερο χρόνο…

Η κατάληξη του Ρόμπιν Γουίλιαμς έρχεται να μας θυμίσει πως το γέλιο και το χιούμορ είναι ένας ασφαλής τρόπος για να «αμύνονται» άνθρωποι που, κατά βάθος, έχουν βιώσει την ήττα με την πραγματικότητα της ζωής. Στην περίπτωση του Γουίλιαμς, μετά από περιπέτειες εθισμού στο αλκοόλ ή τα ναρκωτικά, καταλαβαίνουμε πως όσο θεραπευτική κι αν είναι η σχέση ενός καλλιτέχνη που κάνει τον κόσμο να ξεκαρδίζεται μαζί του, άλλο τόσο μεγαλύτερο μπορεί να είναι το κενό ή το σκοτάδι στο οποίο βυθίζεται όταν ο χρόνος μιας εμφάνισης τελειώνει κι εκείνος πρέπει να μας γυρίσει την πλάτη, για να επιστρέψει σε ένα εσωτερικό τοπίο απέραντης κατάθλιψης και, πιθανότατα, μοναξιάς.

Με στενοχώρησε η είδηση του θανάτου του Ρόμπιν Γουίλιαμς. Όχι για τις στιγμές που με έκανε να γελάω (και ήταν πολλές) βλέποντάς τον στις ταινίες του. Σε αρκετούς από τους πρωταγωνιστικούς του ρόλους, βρισκόταν στα άκρα. Δεν ήταν μονάχα μια αστεία φιγούρα. Με μερικά βλέμματα, μόλις, σε έκανε να αισθάνεσαι τη γνώση μιας αχαρακτήριστης τραγωδίας, βαθιά, μέσα από την ψυχή του. Η υπερκινητικότητα και οι ριπές των ατακών του δεν ήταν ικανές να κρύψουν αυτή την περίεργη αίσθηση θλίψης, που ισορροπούσε σχεδόν ιδανικά στα φιλμ τα οποία θα θυμόμαστε περισσότερο μέσα από τη φιλμογραφία του.

Ο Γουίλιαμς έμαθε την κωμωδία μέσω του stand-up. Ήταν το «σχολείο» του μεν, όμως, εκείνος είχε και την ενέργεια και το χάρισμα για να σταθεί όρθιος στη σκηνή. Με αυτά ξεκινάς και είσαι τυχερός αν τα κατέχεις ή συνειδητοποιήσεις από νωρίς πως είναι ήδη μέσα σου. Η συνέχεια ήταν θέμα τύχης. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 ως τα τέλη του ’90, ο Γουίλιαμς έγινε ο βασιλιάς της κωμωδίας στο Χόλιγουντ. Και μέχρι σήμερα, κανείς δε στάθηκε ικανός να τον ξεπεράσει σε ότι πέτυχε, χωρίς καν να υπολογίζουμε τα βραβεία με τα οποία τιμήθηκε, φτάνοντας μέχρι και τα Όσκαρ.

Τον παρακολούθησα από νωρίς στην καριέρα του. Το 1987, με το «Καλημέρα, Βιετνάμ» κατάλαβα πως ήρθε σ’ αυτόν τον κόσμο για κάτι πραγματικά μεγάλο. Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς ήταν μοναδικός. Αρκετές φορές ξεπέρασε την προσμονή μας, αν όχι και τον ίδιο του τον εαυτό μπροστά από τις κάμερες. Πίσω από αυτές, δεν θα μπορούσαμε να μάθουμε ποτέ τον πόνο που έκρυβε ή να περιμένουμε αυτό το τέλος. Κοιτάζοντας πίσω στη φιλμογραφία του, επέλεξα δέκα κινηματογραφικούς του ρόλους που, προσωπικά, θα κρατήσω σαν τις πιο υπέροχες αναμνήσεις από εκείνον. Η σειρά είναι αξιολογική. Δεν παίζει τόσο ρόλο η ταινία στο ranking, όσο η παρουσία του Γουίλιαμς. Χωρίς αυτήν, δεν ξέρω πόσο σημαντικές θα ήταν, όλες τους! Και δεν θα προσπαθήσω να το διαπιστώσω ή να το μελετήσω ξανά, σύντομα. Δεν θα μπορέσω να τις ξαναδώ για αρκετό καιρό και λυπάμαι γι’ αυτό. Ίσως επειδή φοβάμαι πως θα υπάρξουν στιγμές που δεν θα βλέπω τον Γουίλιαμς στην οθόνη, αλλά θα έρχομαι αντιμέτωπος με κάτι πιο τρομακτικό από την Τέχνη του…

10

ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΣΧΑ ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ (1984)

Moscow on the Hudson


Βλαντιμίρ Ιβάνοφ. Ρώσος μουσικός που αυτομολεί μέσα στο πολυκατάστημα Bloomingdale’s της Νέας Υόρκης, με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής στη Δύση. Το πρότυπο του αμερικανικού ονείρου σβήνει σταδιακά, καθώς ο ήρωας αντιλαμβάνεται πως το πρώτο δεν φτιάχτηκε για να κάνει πραγματικότητα τις επιθυμίες ενός ξένου μετανάστη. Στα 33 του χρόνια, ο Γουίλιαμς μαθαίνει να παίζει σαξόφωνο και να μιλά τέλεια τη ρωσική γλώσσα, καθώς προετοιμάζεται για το ρόλο! Η εμφάνισή του είναι ανησυχητικά… ώριμη. Ενήλικη. Λες και δεν πρόλαβε να γνωρίσει νιάτα. ΚΛΑΣΙΚΗ ΑΤΑΚΑ: «Χθες αγόρασα το πρώτο μου ζευγάρι αμερικανικών παπουτσιών. Έχουν κατασκευαστεί στην Ιταλία.»

9

Ο ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΓΟΥΙΛ ΧΑΝΤΙΝΓΚ (1997)

Good Will Hunting


Σον Μαγκουάιρ. Ψυχολόγος. Βοηθά μια νεαρή ιδιοφυία στα μαθηματικά να βρει το δρόμο του στη ζωή. Κι εκείνος, όμως, είναι ένα ερείπιο μοναξιάς, μετά το θάνατο της γυναίκας του από καρκίνο. Αν και τα βαθύτερα τραύματα ξεκινούν από παλιότερα και για τους δύο τους. Μια από τις πιο δραματικές ερμηνείες του Γουίλιαμς (με κάμποσες σκηνές αυτοσχεδιασμού), που έμελλε να του χαρίσει το πολυπόθητο Όσκαρ (στην κατηγορία του δεύτερου ανδρικού ρόλου), ύστερα από τρεις ήττες οι οποίες πρέπει να τον πλήγωσαν αρκετά. Η συγκίνησή του ήταν τόσο εμφανής στην απονομή του 1998. ΚΛΑΣΙΚΗ ΑΤΑΚΑ: «Η αληθινή απώλεια είναι γεγονός μονάχα όταν αγαπάς κάτι περισσότερο από τον εαυτό σου.»

8

ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ (1998)

What Dreams May Come


Κρις Νίλσεν. Σκοτώνεται σε τροχαίο. Πηγαίνει στον Παράδεισο. Η γυναίκα του δεν αντέχει την απουσία του και αυτοκτονεί. Θα τιμωρηθεί για την πράξη της και θα πάει στην Κόλαση. Εκείνος θα την αναζητήσει σ’ αυτή την «άλλη ζωή». Ακόμη κι αν χρειαστεί να φτάσει ως την άκρη του Άδη. Η σκηνογραφική δουλειά και τα (βραβευμένα με Όσκαρ) οπτικά εφέ μπορεί να κλέβουν την παράσταση, όμως, ο Γουίλιαμς καταφέρνει να σηκώσει με άνεση πάνω του την τραγικότητα της ιστορίας και προσφέρει εντάσεις αληθοφάνειας που κάνουν τη θέαση του φιλμ σχεδόν επίπονη. ΚΛΑΣΙΚΗ ΑΤΑΚΑ: «Που βρίσκεται ο Θεός μέσα σε όλα αυτά;»

7

ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΘΑΛΑΜΟΣ (2002)

One Hour Photo


Σίμουρ Πάρις. Εμφανίζει φιλμ σε ένα φωτογραφείο της μιας ώρας, μέσα σ’ ένα suburban mall. Είναι ήσυχος, φιλικός με όλους και… παθιασμένος, πέρα από τα όρια του stalking, με μια τριμελή οικογένεια, την οποία μαθαίνει αρχικά μέσα από τις φωτογραφημένες, ιδιωτικές της στιγμές, αλλά και από πρώτο χέρι, όταν θ’ αρχίσει να εισβάλει στο σπιτικό της. Ο πιο… ψυχοβγάλτης ρόλος στην καριέρα του Γουίλιαμς. Στην πρεμιέρα του φιλμ στο Sundance, η ταυτότητα του ηθοποιού δεν έγινε αντιληπτή από το κοινό στα πρώτα λεπτά της προβολής! Ήταν υπερήφανος γι’ αυτή την ερμηνεία. ΚΛΑΣΙΚΗ ΑΤΑΚΑ: «Κανείς δε βγάζει ποτέ σε φωτογραφία κάτι που θα ήθελε να ξεχάσει.»

6

Aladdin (1992)


Είναι η φωνή ενός… animated τζίνι. Ο ίδιος δεν εμφανίζεται ποτέ στην οθόνη. Φήμες λένε πως η Disney έχει στην κατοχή της υλικό διάρκειας… 16 ωρών από τις ηχογραφήσεις του ηθοποιού, ο οποίος οργίαζε κυριολεκτικά σε αυτοσχεδιασμούς, φωνές και ατάκες! Προφανώς, η πιο απελευθερωτική εμπειρία υποκριτικής που έτυχε στην καριέρα του Γουίλιαμς, στην οποία ο «clown» μπορούσε να «φθαρεί» περισσότερο από ποτέ, χωρίς να υπολογίζει το φακό της κάμερας. Το ηχητικό ντελίριο του ρόλου, μαζί με τη γνώριμη, πλέον, φωνή του, σε κάνει να αισθάνεσαι πως τον βλέπεις στο σκίτσο! ΚΛΑΣΙΚΗ ΑΤΑΚΑ: «Ποτέ δεν είχες ένα φίλο σαν εμένα!»