Αυτή την εβδομάδα θέλω να σε παρακαλέσω για κάτι. Μπορείς να μην παρακολουθείς τηλεόραση; Μπορείς να την ανοίγεις μόνο γιατί έβαλες να δεις μια ταινία σε DVD ή Blu-Ray; Μπορείς να της επιτρέπεις να σου τρώει το χώρο στο όποιο δωμάτιο του σπιτιού σου μόνο για τις στιγμές που παίζει κινηματογραφικές ταινίες (άντε, και το CINEMaD, κάθε Πέμπτη και Κυριακή, από το MAD TV, στυγνή διαφήμιση, τσαμπουκάς κι έτσι!); Κι όλος ο υπόλοιπος κόσμος θα συνεχίσει να κινείται, μην ανησυχείς. Θα συνεχίσεις ν’ αναπνέεις (μη σου πω και καλύτερα…), ακόμη και χωρίς «πληροφόρηση», πίστεψέ με. Αυτό που πρόκειται να σου συμβεί, δε θ’ αλλάξει επειδή άκουσες πεντακόσια σενάρια για το μέλλον σου από την τηλεόραση. Αυτό που χρειάζεσαι είναι οι άνθρωποι γύρω σου, αυτά που αγαπάς και… το σινεμά. Ακόμη κι αν κάτι από αυτά σου λείπει στη ζωή, δεν έχεις καμία απολύτως δικαιολογία να αποστρέφεις το βλέμμα σου από τη φυγή προς τον κινηματογράφο.
Ψάχνε! Μη μένεις στις νέες ταινίες του επταημέρου. Μπες στις αίθουσες, κάνε browsing μέσα από τον οδηγό των φιλμ που προβάλλονται, διάβασε τις κριτικές, αναζήτησε κάτι που πιθανότατα έχασες. Κι αν απογοητευτείς, στρέψε το ενδιαφέρον προς το παρελθόν. Βγάλε από πάνω σου παλιές υποχρεώσεις, ανακάλυψε σκηνοθέτες, φιλμογραφίες, είδη, ταινίες που έχεις δει κι έχεις ξεχάσει ή δε φαντάστηκες ποτέ πώς θα φαίνονται σε restored, ψηφιακή ανάλυση. Θα εκπλαγείς!
Ειλικρινά, φύγε από τη μιζέρια. Είναι χειρότερη αυτή που σε βαραίνει στην ψυχή, από εκείνη που σου ρημάζει το πορτοφόλι. Δεν είναι «ρομαντικά» αυτά που λέω. Είναι πράγματα που χρειάζεσαι. Σε κάθε περίοδο κρίσης της ανθρωπότητας, το σινεμά ήταν το μεγάλο «ναρκωτικό». Άνοιξε, λοιπόν, τα μάτια σου και πάρε μια γερή δόση από αυτό!
