ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΣΙΩΠΗ (2011)
(THE WHISTLEBLOWER)
- ΕΙΔΟΣ: Δραματικό Θρίλερ
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λαρίσα Κοντράκι
- ΚΑΣΤ: Ρέιτσελ Βάις, Βανέσα Ρέντγκρεϊβ, Ντέιβιντ Στράδερν, Μόνικα Μπελούτσι, Ροξάνα Κοντουράτσε
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 112'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: VILLAGE FILMS
Αστυνομικός από τη Νεμπράσκα κατατάσσεται στο διεθνές ειρηνευτικό σώμα της Βοσνίας, ώστε να βγάλει χρήματα και να βρεθεί κοντά στην κόρη της. Η ανέλιξή της είναι γρήγορη, όμως, θ’ ανακαλύψει ένα κύκλωμα trafficking, στο οποίο εμπλέκονται συνάδελφοί της και κανείς δεν είναι πρόθυμος να διαλύσει.
Η συνεπής και δυνατή ερμηνεία της Ρέιτσελ Βάις, στην οποία εξάλλου στηρίζεται και όλη η ταινία, αλλά και το χωρίς κάθαρση φινάλε, γλιτώνουν την «Επικίνδυνη Σιωπή» από το να μοιάζει με μια ταινία φτιαγμένη «υπό την αιγίδα» των Ηνωμένων Εθνών. Η άπειρη σκηνοθεσία της πρωτοεμφανιζόμενης Λαρίσα Κοντράκι, όμως, την κάνει να μοιάζει με τηλεταινία καλών προθέσεων. Η αλήθεια είναι ότι η «Επικίνδυνη Σιωπή», που βασίζεται σε… αληθινά περιστατικά, βάζει θέματα όπως την ασυδοσία των ιδιωτικών εταιρειών που αναλαμβάνουν την «ειρηνευτική» επίβλεψη σε χώρες που έχουν περάσει από τη διαδικασία του πολέμου, όπως η Βοσνία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, αλλά και τη διαφθορά ανθρώπων που λειτουργούν στον επίσημο μηχανισμό των διεθνών οργανισμών.
Το trafficking, η διακίνηση, πώληση, ανταλλαγή, κακοποίηση γυναικών, είναι ένα μέρος του προβλήματος στην ταινία. Το βασικό ζήτημα είναι η διαφθορά και η ανοχή του συστήματος, που υποτίθεται ότι βρίσκεται εκεί για να κάνει τα πράγματα να λειτουργήσουν σωστά. Οι ιδιωτικές εταιρείες που αναλαμβάνουν την ειρηνευτική διαδικασία παίζουν με πάρα πολλά χρήματα και, όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, δεν τις αγγίζει κανείς εύκολα. Η ταινία της Κοντράκι το κάνει, αλλά μόνο επιδερμικά. Υποψιάζομαι ότι θα ήθελε να γυρίσει κάτι που να μοιάζει με δυνατό docudrama, όμως, μένει επίπεδη και στο κομμάτι της ντοκιμαντερίστικης έρευνας και στη σύνθεση μιας δραματοποιημένης ιστορίας που να εντάσσει γεγονότα εμπνευσμένα από την πραγματικότητα. Η Κοντράκι ξύνει, αλλά δε σκάβει εκεί που υπάρχει βάθος, ενώ και τα κομμάτια του θρίλερ χάνουν σε αποτελεσματικότητα, επειδή η σκηνοθέτρια είναι υπερβολικά προσεκτική.
Παίζοντας ένα χαρακτήρα της κατηγορίας «μόνη εναντίον όλων», η Ρέιτσελ Βάις έχει το κουράγιο, αλλά και τη δύναμη, να πάρει μόνη στην πλάτη της ολόκληρη την ταινία. Ελάχιστα είναι τα πλάνα χωρίς αυτήν και από αυτά, ελάχιστα είναι εκείνα που αντέχουν χωρίς αυτήν. Έχει την ορμή μιας αφοσιωμένης πρωταγωνίστριας, αλλά όχι το υλικό που να τη στηρίζει. Οι παρουσίες των Ρέντγκρεϊβ, Μπελούτσι και Στράδερν, μπορεί να λειτουργούν υποστηρικτικά, αλλά είναι δευτερεύουσες και ουσιαστικά διακοσμητικές για τον εμπλουτισμό του καστ.