του Παναγιώτη Μήτσικα

Άλλη μία ταινία κινουμένων σχεδίων… διετίας έρχεται στους ελληνικούς κινηματογράφους, φιλοδοξώντας να καταλάβει μερίδιο της πίτας του «χρυσωρυχείου» που ονομάζεται animation, αυτή τη φορά από τη Γερμανία – και όχι την Ουκρανία που εσχάτως είδε μεγάλη σοδειά της παραγωγής της να φτάνει προς τα μέρη μας. Το «Mia and Me», περι ου ο λόγος, σκηνοθετείται από τον Άνταμ Γκαν (καμία σχέση με τον συνεπώνυμο Τζέιμς) και αποτελεί spin-off της ομώνυμης γερμανικής παιδικής σειράς που θέλει ένα νεαρό (live action) κορίτσι να ταξιδεύει στον φανταστικό, γεμάτο μονόκερους κόσμο της Σεντοπίας, μέσω ενός μαγικού βραχιολιού κι ενός βιβλίου που της δώρισε η (εκλιπούσα πλέον) μητέρα της.

Η αλήθεια είναι πως, σε σύγκριση με αντίστοιχα φιλμ που προέρχονται από μη εγνωσμένης αξίας studios κινουμένων σχεδίων, τούτο εδώ έχει ένα πολύχρωμο, όμορφο και catchy στυλ κινηματογράφησης που σίγουρα θα κρατήσει τους μικρούς θεατές. Σε συνδυασμό με τις σκηνές live action, δίνεται μία νοσταλγική πινελιά που θυμίζει MEGA μεσημέρι Κυριακής, αλλά κάπου εδώ τελειώνουν οι αρετές της ταινίας, η οποία χαμηλώνει ιδιαιτέρως τον ηλικιακό πήχη. Οι χαρακτήρες επιδέχονταν περισσότερης λεπτομέρειας, ειδικά οι δευτερεύοντες (ευχάριστη πινελιά ο μανδύας αλά Γκούσταφ Κλιμτ του βασιλιά), ενώ από τον τύπου «Νάρνια» κόσμο της Σεντοπίας δε λείπει κανένα από τα κλασικά στοιχεία (του «εκλεκτού» ήρωα, των ξωτικών και του μεγαλομανούς κακού).

Ας τονίσουμε εδώ την ένδεια πραγματικά καλού τραγουδιού σε animated ταινίες, εκτός παραγωγών διάσημων studios, κάτι που πλέον περιορίζεται σε τυποποιημένα «μπιτάκια», για να πιάσουμε λίγο (ανεπιτυχώς) τον παλμό της μοντέρνας μουσικής (και γενιάς). Βέβαια, μιλάμε για την ταινία που περιέχει την ατάκα (trigger warning!)… «Παππού, τα σπας!».