Η ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ (2011)
(LA SOURCE DES FEMMES)
- ΕΙΔΟΣ: Δραματική Κωμωδία
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ράντου Μιχαϊλεάνου
- ΚΑΣΤ: Λέϊλα Μπεχτί, Χάφσια Χερζί, Μπιγιουνά, Σαμπρίνα Ουαζανί, Σαλέχ Μπακρί, Χιαμ Αμπάς
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 135’
- ΔΙΑΝΟΜΗ: STRADA FILMS
Η πολλοστή έγκυος αποβάλλει μεταφέροντας νερό σε οπισθοδρομικό χωριό και μία μορφωμένη νεοφερμένη ξεσηκώνει τα θηλυκά, μπας και αποκτήσουν σύγχρονη ύδρευση, να αρνηθούν τη συνουσία στ’ αρσενικά. Εκείνοι ψάχνονται, ο ιμάμης βάζει λόγια, η πεθερά και ο προχώ συμβίος τής στέκονται, σε άλλη φτιάχνουν συνοικέσιο και τη μέλλει, ένας ξένος κάτι θέλει. Θα αναβλύσει το δέον αύριο;
Ο αγώνας (και της ελληνικής εμπορικής διανομής) τώρα δικαιώνεται για ένα Ρουμάνο της Γαλλίας, που αρδεύει το Μαρόκο με έναν σποραδικά σαπουνοπερικό αλλά σύνολα ευπρόσδεκτο exotica παιάνα φεμινισμού/πασιφισμού/προοδευτισμού, ο οποίος βγάζει στο σουκ βόλτα με χιτζάμπ για «Chocolat» τη «Λυσιστράτη». Δεδομένο, το βρυσάκι τρέχει μήνυμα τύπου «στο αφρικανικό, και όχι μόνο, αλληλοφάγωμα φυλών/φατριών λύση η ειρήνη, στα μυστικά και ψέματα της “Allahu Akbar” παράδοσης μια αλήθεια κάτω από το φερετζέ παλλόμενη γυμνή, και ως αψήφηση της κεντρικοεξουσίας ραχατιού/φαλλοκρατίας οι κατακτήσεις “χειραφέτηση” και “ισότητα” στης επαρχίας και του Μαγκρέμπ ακόμη ένα απομεινάρι θεοκρατίας».
Κελαρυστό όπως και να’ χει εικαστικά το joie de vivre μπαζάρ του τροφαντού εσμού – χειμάρρου κόντρα σε ένα φράγμα νοοτροπίας και φύσης ανυδρίας, ενώ, παρότι όχι «Χίλιες και Μία Νύχτες» εμπειρία η μεταξύ Αμπντελατίφ Κεσίς και Ρασίντ Μπουσαρέμπ δραματουργία (όταν κάνει συνοικέσιο για ηθογραφία), ξεδιψάει εδώ μοντέρνα η Σεχραζάντ. Girl power Αραβική Άνοιξη στο πιο «Μάρα Μεϊμαρίδη». Όχι αποχή απ’ το κοκό αυτό, δεν είν’ κακό…
