FreeCinema

Follow us

ΣΕΡΛΟΚ ΧΟΛΜΣ & ΔΡ ΓΟΥΑΤΣΟΝ (2018)

(HOLMES & WATSON)

  • ΕΙΔΟΣ: Κωμωδία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Έταν Κοέν
  • ΚΑΣΤ: Γουίλ Φέρελ, Τζον Σι Ράιλι, Ρέιφ Φάινς, Ρεμπέκα Χολ, Λόρεν Λάπκους, Κέλι Μακντόναλντ, Στιβ Κούγκαν
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 90'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

Χάρη σε μια γκάφα του Σέρλοκ Χολμς, ο Μοριάρτι αφήνεται ελεύθερος και αρχίζει ξανά τα εγκλήματά του, δίνοντας διορία τεσσάρων ημερών στο κλασικό δίδυμο των Βρετανών ντετέκτιβ, το οποίο πρέπει να εξιχνιάσει την υπόθεση προτού ο διαβόητος δολοφόνος φτάσει να σκοτώσει μέχρι και την ίδια τη Βασίλισσα!

Περίμενα κάτι αδιανόητα φρικτό (τηρουμένων των αναλογιών της υποδοχής από την παγκόσμια κριτική), αλλά ομολογώ πως… έχουμε δει και χειρότερες ταινίες εσχάτως (ποιος μπορεί να ξεπεράσει την οδύνη μιας «Suspiria» ή ενός «Νησιού της Αποπλάνησης»;). Διότι αληθινά κακή ταινία, αν ρωτάς κι εμένα, είναι εκείνη που σου προκαλεί πόνο στα μάτια, στο μυαλό και σε ολόκληρο το κορμί σου, στην τελική. Παραδόξως, το «Σέρλοκ Χολμς & Δρ Γουάτσον» καταπίνεται πιο εύκολα εάν είσαι γνώστης των… (πιο) καφρικών παραγωγών του Άνταμ ΜακΚέι (με κορωνίδα το εξωφρενικά αστείο και μνημειώδες «Talladega Nights: The Ballad of Ricky Bobby» του 2006, το οποίο είχε σκηνοθετήσει κιόλας).

Σε ένα αρκούντως προσεγμένο περιβάλλον ανασύστασης εποχής (κοινώς, δεν μιλάμε για «ξεπέτα»), σε λονδρέζικα locations, ο Γουίλ Φέρελ και ο Τζον Σι Ράιλι υποδύονται τους δύο ομώνυμους χαρακτήρες που έπλασε ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, διακωμωδώντας το σύμπαν (το φιλμ, φυσικά, περιλαμβάνει διάφορα αναχρονιστικά στοιχεία, μέχρι και πολιτικές μπηχτές κατά του Τραμπ στους διαλόγους!), δίχως ίχνος πνεύματος, όμως. Όχι ότι τα είχαν καταφέρει και καλύτερα με τους Μάικλ Κέιν και Μπεν Κίνγκσλεϊ στο χειρότερα φαρσικό (και λαϊκό) «Επιτέλους, Λίγη Σοβαρότητα, κύριε Σέρλοκ Χολμς» (1988), απλά εδώ ενώ η χημεία υπάρχει μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών (τέταρτη φορά μαζί, άλλωστε), ο Έταν Κοέν (του επίσης βλακώδους «Get Hard» με τον Φέρελ) χαντακώνει κάθε υποψία κωμικού timing σε ρυθμό, για να παραδώσει μια σάτιρα… νεκροτομείου που είναι ικανή να προκαλέσει νεκρική ακαμψία στον θεατή!

Τυπικά, Φέρελ και Σι Ράιλι παίζουν σαν υπερμεγέθη μωρά που κάνουν διαρκώς μαλακίες μπροστά στην κάμερα, θεωρώντας ότι μπορούν να υποστηρίξουν (ή να σώσουν) το φιλμ από την απόλυτη ατονία. Τα αστεία λειτουργούν σπάνια (για παράδειγμα το ζημιάρικο slapstick της σκηνής με το κουνούπι στο γραφείο του Χολμς), με την πλειοψηφία της ταινίας να μοιάζει με απόπειρα σφυγμομέτρησης από ζωντανό νεκρό… Τα slow motion του τρόπου σκέψης του Χολμς μπορείς κάλλιστα να τα κατηγορήσεις για ανελέητη κλοπή των σκηνοθετικών ευρημάτων του Γκάι Ρίτσι από το franchise των «Σέρλοκ Χολμς» movies (που μπορώ να ομολογήσω ότι μας έλειψαν), αλλά είναι οπτικά όμορφα. Εμβόλιμα, ξεπετάγονται (στο εντελώς άσχετο) και κάποιες κινηματογραφοφιλικές αναφορές σε σκηνές που άφησαν εποχή (ελαφρώς επιζεί το homage στον «Αόρατο Εραστή»), όμως όσο περισσότερο περνά η ώρα τόσο μεγαλώνει η αμηχανία για τον λόγο για τον οποίο βρέθηκες εντός της αιθούσης. Προσωπικά, ήλπιζα για τρελό γέλιο για… τους λάθος λόγους. Δεν αξίζει ούτε από αυτή τη σκοπιά. Άξια αναφοράς, πάντως, είναι η μετάφραση / απόδοση που έχει γίνει, αφού ενίοτε αντιλαμβάνεσαι πως οι υπότιτλοι είναι πιο αστείοι από τον ίδιο τον διάλογο!

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Χολμς και Γουάτσον σε αμερικανικού ύφους buddie movie, εντός ιδιαίτερα καλοβαλμένου βρετανικού chic παραγωγή ταινίας εποχής! Όλα μαζί κλωτσάνε αταίριαστα, αλλά αυτό που χαντακώνει περισσότερο την προσπάθεια είναι η εντελώς λάθος επιλογή σκηνοθέτη που, εμφανώς, δεν πιάνει τα αστεία του σεναρίου, ούτε καν επιχειρεί να το κανιβαλίσει (εκδικητικά, θα μπορούσε). Στις ΗΠΑ πολλοί κριτικοί την αποκάλεσαν χειρότερη ταινία του 2018. Ειλικρινά, έχουμε δει (και συνεχίζουμε να βλέπουμε…) και χειρότερα πράγματα στο σινεμά. Δεν χρειάζεται να το παίζει κανείς «ελιτιστής» με την κωμωδία και δη εκείνη της σκόπιμης καφρίλας.


MORE REVIEWS

ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΗΣ: SHADOW FORCE

Πρώην μέλη ομάδας ειδικών δυνάμεων που κάποτε ερωτεύτηκαν, εκείνη έμεινε έγκυος και… «εξαφανίστηκαν» με πλαστές ταυτότητες για να ζήσουν σαν οικογένεια, εντοπίζονται από το παλιό αφεντικό τους, που τους επικηρύσσει εκδικητικά.

THE UGLY STEPSISTER

Η ασχημούλα Ελβίρα ονειρεύεται να παντρευτεί τον ποιητή πρίγκιπα του γειτονικού και παραμυθένιου πύργου, αλλά πρώτα πρέπει… να βγάλει τα σιδεράκια, να χάσει κιλά, να σουλουπώσει τη μύτη της και ν’ αποκτήσει βλεφαρίδες (τουλάχιστον)! Ο δρόμος προς την ομορφιά δεν (θα) είναι ανώδυνος…

Ο ΚΑΛΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Εξαιτίας παρεξήγησης, νεαρός καθηγητής κατηγορείται για παρενόχληση. Καθώς η φαινομενικά αστήριχτη καταγγελία της μαθήτριάς του παίρνει μορφή χιονοστιβάδας, συνειδητοποιεί πως σταδιακά βυθίζεται σ’ έναν φαύλο κύκλο κατηγοριών, από τον οποίο μοιάζει αδύνατον να ξεφύγει.

Η ΑΡΚΟΥΔΟΣΥΜΜΟΡΙΑ: ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

Ο Βικ, ένας πρώην ευτυχισμένος ξυλοκόπος και νυν βαριεστημένος υπάλληλος γραφείου, αρχίζει να ταξιδεύει στον χωροχρόνο, μήπως και μπορέσει να διορθώσει τα λάθη που τον έκαναν: από τη μία να χάσει το χαρωπό νόημα της ζωής και από την άλλη να τον απομακρύνουν από τους αρκούδους φίλους του, Μπράιαρ και Μπραμπλ.

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Μασσαλία, 1990. Ο Νουρ, μετανάστης από το Μαρόκο, βρίσκεται εδώ, χωρίς άδεια παραμονής, αλλά με καλή παρέα. Μία έφοδος αστυνομικών ανατρέπει τη ζωή του. Η αλληλεγγύη θα έρθει από τον Σερζ, αρχηγό της Αστυνομίας, ο οποίος όχι μόνο θα κάψει το διαβατήριο του Νουρ για να μην τον απελάσουν, αλλά θα τον φιλοξενήσει στο σπίτι του, όπου ζει με τη σύζυγο και το παιδί τους. Μαζί θα φροντίσουν να βρουν στον Νουρ ένα δωμάτιο πάνω από drag show club στο οποίο συχνάζουν, καθώς ο Σερζ έχει και άλλες σεξουαλικές εμπειρίες, εντελώς ανοιχτά.