του Άγγελου Μαύρου

Με κόστος που δεν αποσβέστηκε ούτε στο μισό από τις εισπράξεις και αρχική διάρκεια κοντά στις δέκα ώρες, μία «ακριβή» όσο και «τεράστια» (μεταφορικά και στην κυριολεξία) βωβή ταινία, διαβόητα ακρωτηριασμένη από την – εχθρική προς τα καπρίτσια και την προϋπολογιστική υπερβολή του Έριχ φον Στροχάιμ – νεοσύστατη MGM, αρχικά σε πέντε, ύστερα σε τρεισήμισι και δια παντός σε δύο ώρες και είκοσι λεπτά, η μεταφορά στο θησαυροφυλάκιο των 35 mm ενός νατουραλιστικού σκληρού νομίσματος της γραμματείας των ΗΠΑ (του μυθιστορήματος του Φρανκ Νόρις, «McTeague») από τον εμβληματικά σπάταλο και πρόωρα πτωχευμένο auter, στέκεται με την αξία της ως κατάθεση στο Κεφάλαιο «Ιστορία του Σινεμά», αλλά σίγουρα υπερτιμάται ως τιμαλφές.

Έχοντας επιβιώσει ως μία αντι-ιψενικά τριγωνικά ερωτική, κοινωνική α λα Εμίλ Ζολά στο Σαν Φρανσίσκο ηθοσπουδή πάνω στο φθονερό, εκμαυλισμένο κρυφό εγώ, την με εμβρυουλκό τον υλισμό αποθηρίωση της καπιταλιστικής αναδυομένης γιάνκι μπουρζουαζίας και τα πάθη της ανθρώπινης μονάδας ως κολοφώνα της αρχής «ο θάνατός σου, η ζωή μου» ελέω του πλούτου (διαφθορέα, πειρασμού και τιμωρού), το ενίοτε επαχθές PSI απότοκο του φιλμ, με αυτουργό τον Έρβινγκ Θάλμπεργκ, το «πληρώνεις»: στην τσουρούτικη πλοκή, ιδίως προς τα μισά προθεσμιακής κατάθεσης, και τις ελάσσονες απιθανότητες ή τα φθηνά σημαίνοντα στην καθηλωτική, ωστόσο, διάσημα αμείλικτη κορύφωση man to man χρυσοφόρου τελικού… «Survivor» στην λάβρα Κοιλάδα του Θανάτου.

Πιστωμένος ή χρεωμένος και με το εμφανώς παλιό νόμισμα υποκριτικής, ένα είναι σίγουρο: πάντοτε θα επενδύεις στον μπρούτο ρεαλισμό, στο αμοραλισμού (συν)άλλαγμα περσόνων, και στο συνοδεύον σχόλιο από τα ενίοτε καινοτόμα εικαστικά, όπως το φωτο-εφέ βάθους πεδίου της κηδείας.