του Παναγιώτη Μήτσικα

Το προαναφερθέν δίλημμα είναι αρκετά προβεβλημένο τα τελευταία χρόνια, σε διάφορες μεριές του διαδικτύου, όπως αντίστοιχα και η παραλλαγή του με τα λεφτά στο χέρι άμεσα ή τις μηνιαίες πληρωμές πολύ μικρότερων ποσών, αλλά μεγαλύτερο σύνολο. Ομολογουμένως, είναι μία αρκετά ενδιαφέρουσα προβληματική για μία κινηματογραφική παραγωγή, προφανώς με περίσσια θεατρικότητα, όπως ακριβώς συμβαίνει κι εδώ, καθώς μιλάμε για φιλμική μεταφορά η οποία βασίζεται στο θεατρικό έργο του Χόρδι Βαγιέχο. «Το Τεστ» του πεπειραμένου στη σκηνοθεσία κωμωδίας Ντάνι ντε λα Όρδεν, αν και κάπως περιορισμένου… ταβανιού, δίνει στη μεγάλη οθόνη ζωή σε τούτο το θεατρικό, κάνοντας δυναμική έναρξη, μα χάνοντας το ρυθμό του στη συνέχεια, καταφέρνοντας μάλιστα να μας παρουσιάσει τέσσερις ολωσδιόλου αντιπαθητικούς (!) χαρακτήρες. Όχι και ό,τι καλύτερο για ένα κλασικό «four-hander» φιλμ.

Η Πάουλα είναι μια γυναίκα με πολύ ισχυρό κώδικα αξιών, αλλά υπέρμετρα (σε ενοχλητικό βαθμό!) δογματική. Δουλεύει σε μία ΜΚΟ, είναι vegan, δεν αφήνει την κόρη της να φάει γλυκά (εκείνη, όμως, αγοράζει από τους συμμαθητές της στο σχολείο), έχει fair trade κινητό, πάροχο ενέργειας και σύνδεση στο Internet. Είναι παντρεμένη εδώ και χρόνια με τον Έκτορ, έναν παλιό μουσικό του δρόμου και ροκά, παντελώς αναξιόπιστο, ο οποίος διατηρεί ένα bar που «βαράει μύγες» καθημερινά. Το δείπνο που αποτελεί το εφαλτήριο για τη θεματική της ταινίας, λαμβάνει χώρα στη βίλα του Τόνι, μέλους της παρέας πάμπολλα χρόνια πριν και καλύτερου φίλου του Έκτορ στο παρελθόν. Ο Τόνι τυγχάνει ζάμπλουτος πλέον, χάρη σε μια κληρονομιά και κάποιες επακόλουθες επενδύσεις. Το άκρατο καπιταλιστικό του πνεύμα, τα κρασιά των 1.600 ευρώ το κιβώτιο, η Alexa και τα αυτοματοποιημένα φώτα του σπιτιού που αναβοσβήνουν με παλαμάκια, είναι μερικοί από τους λόγους που θ’ αρχίσουν να τσακώνονται με την Πάουλα και τα πνεύματα θ’ αρχίσουν να οξύνονται σταδιακά.

Τουλάχιστον, έτσι νομίζαμε. Με αφορμή το βιβλίο της συντρόφου του Τόνι, Μπέρτα, που χρησιμοποιεί ως ψυχολογικό test την ερώτηση για τα 100.000 ή το 1.000.000 ευρώ, ο πρώτος θα θέσει το ερώτημα κυριολεκτικά και θα προσφέρει ακριβώς αυτή την επιλογή στην Πάουλα. Τότε είναι που η ταινία θα μετατραπεί απλά σε διαγωνισμό για το ποιος έχει τα περισσότερα και χειρότερα μυστικά μεταξύ των ηρώων, χωρίς καμία συνοχή, θυμίζοντας κάτι σαν άνισους «Τέλειους Ξένους». Όσον αφορά στην Μπέρτα, χαλαρά μιλάμε για τον πλέον αντιπαθή χαρακτήρα του φιλμ, μία ψυχολόγο η οποία θέλει να αναλύει ψυχολογικά τον κάθε άνθρωπο που έχει απέναντι της, σε πλαίσιο 24/7, με τουπέ και επίπλαστη, ειρωνική ευγένεια, δίχως να σταματά να μιλά για τις ανατυπώσεις του bestseller της.

Το κρίμα έγκειται κυρίως στην αρχική ιδέα, αλλά και το καστ που αποτελείται από εγνωσμένης αξίας ηθοποιούς του ισπανικού σινεμά, με αποκορύφωμα την ξεπέτα του εξαιρετικού Αντόνιο Ρεσίνες (στον ρόλο του παππού). Ατυχώς, αυτό το «Τεστ» κινηματογραφικά δεν πιάνει τη βάση.