FreeCinema

Follow us

ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ (2014)

(BLIND)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Έσκιλ Βογκτ
  • ΚΑΣΤ: Έλεν Ντόριτ Πέτερσεν, Χένρικ Ραφάελσεν, Βέρα Βιτάλι, Μάριους Κόλμπενστβεντ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 96’
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: STRADA FILMS

Παρά τις προτροπές του συζύγου της, η Ίνγκριντ, η οποία έχει χάσει πρόσφατα την όρασή της, αρνείται πεισματικά να βγει από το σπίτι, όπου ζει μόνη της με τους φόβους, τις βαθύτερες επιθυμίες και τις ανασφάλειές της. Τι θα συμβεί, όμως, όταν οι εσωτερικές της ανησυχίες αρχίσουν να επηρεάζουν σταδιακά όλο και περισσότερο τον κόσμο γύρω της και, τελικά, την ίδια την πραγματικότητα;

Το «Στο Σκοτάδι» είναι ένα δύσκολο φιλμ για να το παρουσιάσεις. Και αυτό συμβαίνει όχι τόσο επειδή δεν είναι δυνατό να περιγραφεί απλά και κατανοητά, αλλά γιατί η μεγαλύτερη δύναμή του έγκειται στην συνειδητοποίηση του τι πραγματικά είναι και του τι ακριβώς αφορά, οπότε επιβάλλεται μέχρι την προβολή του να έχει διατηρηθεί η αύρα τού μυστηρίου. Επίσης, είναι μια περίπτωση ταινίας όπου όλη η δυναμική κρύβεται μέσα στην ίδια την αρχική ιδέα του, ένα φιλμ που κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως «καλλιτεχνικό» και αφηρημένο, αν κάποιος δεν πειστεί από το πόσο ξεχωριστός είναι ο κεντρικός κορμός του. Τι, λοιπόν, μπορείς να γράψεις για μια ταινία, που το καλύτερο για εκείνη είναι να τη δει κάποιος που δεν έχει διαβάσει τίποτα σχετικά;

Μπορεί σίγουρα να πει κανείς ότι πρόκειται για μια δυνατή προσωπική ιστορία, στην οποία ο συμβιβασμός με τη νέα πραγματικότητα παίρνει ακραίες, καινούριες διαστάσεις. Μπορεί, επίσης, κάποιος να συμπληρώσει πως το «Στο Σκοτάδι» είναι μια ταινία που αφορά την προσπάθεια ενός ζευγαριού να ξεπεράσει την πρώτη, μεγάλη του συζυγική κρίση. Επιπλέον, δεν είναι λάθος να σημειώσουμε ότι η ταινία πραγματεύεται το βαθμό στον οποίο οι φόβοι μας επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την ίδια την πραγματικότητα γύρω μας. Και, πάνω από όλα, το φιλμ σίγουρα αφορά τον τρόπο με τον οποίο εμείς οι ίδιοι ελέγχουμε τις παραμέτρους που θα οδηγήσουν στην επίλυση του προσωπικού μας δράματος.

Ακούγεται «δήθεν» και ίσως να τρομάξει κάποιον απροετοίμαστο θεατή, όμως η επιτυχία της ταινίας έγκειται στο γεγονός ότι ο Έσκιλ Βογκτ καταφέρνει να κάνει το «high concept» της προσιτό και κατανοητό, ακολουθώντας μια σταθερή πορεία μέχρι την πλήρη αποκάλυψη της ιδέας, και διατηρώντας μια χιουμοριστική προσέγγιση, όπως θα όφειλε κανείς απέναντι στο… ρεαλιστικά παράλογο. Ευτυχώς, το φιλμ δεν καταλήγει ποτέ να είναι πομπώδες ή υπερβολικά σοβαρό, η κεντρική ηρωίδα δεν παρουσιάζεται ούτε ως το απόλυτο θύμα αλλά ούτε και ως η ψυχρή σκύλα, στην οποία θα κινδύνευε να μετατραπεί σε λιγότερα ικανά χέρια, και οι σεναριακές ανατροπές έρχονται την κατάλληλη στιγμή (ο Βογκτ έχει καταπληκτική αίσθηση του timing), χωρίς να παραμένουν υπερβολικά αφηρημένες ώστε να πετάξουν το θεατή από την πραγματικότητα της ταινίας. Η φωτογραφία του Θύμιου Μπακατάκη συμβάλλει στη διατήρηση αυτής της φαινομενικά ανάλαφρης αλλά ουσιαστικά παιχνιδιάρικης αίσθησης, παίζοντας με το φως και τις σκιές, θολώνοντας τις έννοιες της αντίληψης περί πραγματικότητας και της αντικειμενικής της υπόστασης, μέχρι να πάψουν πια να υπάρχουν μεταξύ τους όρια, και εναλλάσσοντας ψυχρά στατικά πλάνα με πιο θερμά, προσωπικά στιγμιότυπα.

Ουσιαστικά, αυτό που επιχειρεί ο Βογκτ, δεν είναι πολύ μακριά από τους πειραματισμούς του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν στην «Persona» ή την ανακατασκευή της ίδιας της πραγματικότητας από τον Κριστόφερ Μπο στο «Ερωτική Αναπαράσταση» (ακόμα και το καουφμανικής πένας «Adaptation» μπορεί να θεωρηθεί ως μακρινός συγγενής), αν και εδώ καταφέρνει να δώσει στο φιλμ μια ξεχωριστή ταυτότητα μέσα από το λόγο για τον οποίο συμβαίνουν όλα αυτά και από την απόλυτα ανθρωποκεντρική αφήγηση, που αναπόφευκτα κάνει συμμέτοχο τον ίδιο το θεατή. Ο τελευταίος είναι που θα πρέπει να ανακαλύψει την… αληθινή πραγματικότητα της ταινίας και εκείνος θα οδηγήσει ουσιαστικά την ιστορία στην κορύφωσή της. Γιατί, τελικά, το «Στο Σκοτάδι» θα μπορούσε να αφορά τον καθένα μας.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Αποφεύγεις το arthouse σινεμά όπως ο διάολος το λιβάνι; Ήρθε η ώρα να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου. Θεωρείς ότι «όλα πια τα έχουμε δει, δεν υπάρχουν πια πρωτότυπες ταινίες στην εποχή μας»; Μόλις βρήκες κάτι που θα σε εκπλήξει. Έχεις ακόμα πίστη στο ευρωπαϊκό σινεμά; Πολύ καλά κάνεις. Είσαι επιφυλακτικός σε μη αγγλόφωνες ταινίες; Αν το φιλμ προερχόταν από τον indie αμερικανικό κινηματογράφο, θα το είχες εκθειάσει. Προφανώς, αν βλέπεις μόνο μια ταινία το χρόνο, δεν πρόκειται να προτιμήσεις ένα νορβηγικό, «σουρεαλιστικό» φιλμ. Αν, όμως, αναζητάς τον καλό, παγκόσμιο κινηματογράφο που σέβεται το θεατή και τη νοημοσύνη του, μόλις βρήκες την «εναλλακτική» ταινία της εβδομάδας.


MORE REVIEWS

ΛΙΛΟ & ΣΤΙΤΣ

Εξωγήινο τερατάκι φυγαδεύεται στη Γη και μια ανήλικη Χαβανέζα το μετατρέπει σε… pet και μοναδικό φίλο της, ενώ παράλληλα η Πρόνοια απειλεί να τη χωρίσει από την απερίσκεπτη αδελφή της.

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Η ΕΣΧΑΤΗ ΤΙΜΩΡΙΑ

Η «Οντότητα», μια απίστευτα εξελιγμένη τεχνητή νοημοσύνη με αυτονομία σκέψης, έχει καταφέρει να διεισδύσει σε αμυντικά συστήματα, όσο και δίκτυα πληροφοριών ολόκληρου του πλανήτη, φέρνοντάς τον στα όρια ενός απόλυτου πυρηνικού ολέθρου, από τον οποίο ελάχιστοι άνθρωποι θα επιζήσουν. Ο Ίθαν Χαντ πρέπει να επιλέξει «στρατόπεδο». Για τελευταία φορά (;).

OH, CANADA

Βετεράνος σκηνοθέτης, ο οποίος βρίσκεται στα τελευταία του εξαιτίας ανίατης ασθένειας, καλείται να δώσει μία ύστατη, εξομολογητικού τύπου συνέντευξη για την καριέρα του, μα κυρίως για τη ζωή του.

ΚΙΟΥΚΑ: ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Ένα εν πλω ταξίδι διακοπών με ιστιοφόρο προς τον Πόρο έχει ως απώτερο σκοπό τη συνάντηση των δύο ενήλικων παιδιών του Μπάμπη με την Άννα, τη βιολογική τους μητέρα η οποία τα εγκατέλειψε όταν ήταν μωρά. Η Έλσα και ο Κωνσταντίνος ούτε είναι ενήμεροι γι’ αυτό, αλλά ούτε και έχουν ίχνος ανάμνησής της να τους συνοδεύει.

GUNS UP

Όταν ένας πρώην αστυνομικός, που δουλεύει ως συλλέκτης χρεών και μπράβος της Μαφίας, αποφασίσει να αποσυρθεί, θα έχει μόνο ένα βράδυ στη διάθεσή του για να απομακρύνει την οικογένειά του από την πόλη, προκειμένου να την σώσει από το νέο αφεντικό.