4EVER (2011)
- ΕΙΔΟΣ: Δράμα
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιώργος Πυρπασόπουλος
- ΚΑΣΤ: Γιώργος Πυρπασόπουλος, Μόνικα ΜακΣέιν, Ιωακείμ Πανάγος
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 73'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ
Ανδρόγυνο αρχιτεκτόνων, φιλοξενούμενο για μία ημέρα δουλειάς σε σουίτα νησιωτικού θερέτρου υποψηφίων πελατών, διαλύεται φραστικά και συμπεριφορικά εις τα εξ ων συνετέθη, όταν ο Έλληνας άνδρας εκδηλώνει την πρόθεσή του για διαζύγιο και η Αμερικάνα γυναίκα αντεπιτίθεται. Ένας Χωρισμός – είναι για πάντα;
Για ποιον χτυπά η καμπάνα (του resort); Παραπεμπτικά για το «Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» του Άλμπι και τις «Ακρότητες» του Μαστροσιμόνε, αλλά και το «Σκηνές από Ένα Γάμο» του Μπέργκμαν: δύο επίσης θεατρικά που έγιναν ταινία και μια τηλεοπτική μίνι σειρά που έγραψε ιστορία ως feature αντιστοίχως είναι, όχι τυχαία, η χίμαιρα του ντεμπούτου πίσω από την κάμερα ενός (διόλου άμοιρου ταλέντου) κωμικού, με τη μεταφορά στο πανί ενός best-seller της ντόπιας παραστασιογραφίας, διασκευασμένο σεναριακά από το δραματουργό του, Γιώργο Ηλιόπουλο.
Η συνεύρεση – σύγκρουση (βάλτε δίπλα στην τρόικα προτύπων και το με καταγωγή από το σανίδι «Tape» του Λινκλέιτερ, που έχει ανέβει με τον Πυρπασόπουλο εγχωρίως) ρίχνει στα πατώματα ένα από-το-σούρουπο-ως-την-αυγή σπιτωμένο χρονικό ζεύγους σε καμπή ρήξης, όπου, με σποραδική μόνο έμπνευση ευφυολογημάτων και προφορικής αυθεντικότητας αλλά και ντεκουπάζ μασίφ set pieces παντρεμένων το παλκοσένικο, πιάνονται στα χέρια: η επαγγελματική επιτυχία ως κοστοβόρα κοινωνική συνθήκη, οι εκπτώσεις κι οι ματαιώσεις των «Είσαι το Ταίρι μου» μεγάλων υποσχέσεων, η εκτόνωση των εν υμεναίω απωθημένων του εγώ, το τίναγμα στον αέρα της «Άσε τα Κρυφά Κρυμμένα» τακτικής, η σωματική/λεκτική/ψυχολογική/σεξουαλική (όχι από εκείνον που αναμένεται) βία αλλά και η συνθηκολόγηση – καταπιώνας της επαυρίου.
Ελέω των κοινών κεκτημένων συμφερόντων, της μικροαστικής (αυταπάτης της) κάθαρσης, της δεύτερης ευκαιρίας, του αμοιβαίου τρόμου για ένα μελλοντικό, νέο αντίκρισμα της Καρδιάς του Κτήνους και στους δύο; Στο φινάλε είναι αδιάφορο, καθώς έχει προηγηθεί η… πρόβα νυφικού ενός ντουέτου ελλειμματικά προετοιμασμένου (το γύρισμα διήρκεσε 12 μέρες), αλλά κυρίως παντελώς ακατάλληλου για τους προκειμένους ρόλους – και ελλείψει γκάμας. Ο contre figure πρωταγωνιστής και πρωτόπειρος σκηνοθέτης έχει το ελαφρυντικό του δύο σ’ ένα «πακέτου», η συμπρωταγωνίστρια απλώς δεν το έχει (γενικά) και οι στιχομυθίες… συντριπτικά στα αγγλικά χωρίζουν τα τσανάκια τους με τον ιθαγενή θεατή. Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Αυτό το DIY μυστήριο απέτυχε ως δεσμός. Όχι ότι δεν ευχόμαστε ολόψυχα ο επόμενος να είναι που «θα σου μείνει για 4Εver»…