Αρχικά, να πω ότι μέχρι και την Τρίτη το μεσημέρι, ο προγραμματισμός αυτής της Πέμπτης άλλαζε! Για να έχεις την «ευκαιρία» να επιλέξεις ανάμεσα σε τι; Δύο γαλλικές… κομεντί, η μια για σχέσεις, παντρειές και το νόημα της αγάπης, η άλλη για σχέσεις και μαγειρική. Καταλαβαίνεις. Η πεπατημένη. Τα αζήτητα της γαλλικής παραγωγής που μας «φοριούνται» κάθε καλοκαίρι, διότι είναι ανάλαφρα και χαριτωμένα για το θερινό, μωρέ… Σχεδόν αγκαζέ, αργεντίνικη σεξοκωμωδία για ζευγάρια, για το ίδιο target group της ευχάριστης (ο Θεός να την κάνει…) εξόδου στο θερινό «σινεμαδάκι». Αθροίζουμε, δηλαδή, τρία φιλμ που και στην τηλεόραση μάλλον θα σκότωνες με το remote control.
Συνεχίζουμε με μια ταινία του Κάρλος Σάουρα από το 1976, που κάποιοι θυμήθηκαν πως δεν είχαμε δει ποτέ στην Ελλάδα και με την οποία είπαν να τιμήσουν το αδαές κοινό. Χωρίς κάποιο συγκεκριμένο timing ή σκοπό. Στο πλαίσιο της «επανέκδοσης» (διότι ως τέτοιο θα στιγματιστεί και το προηγούμενο έργο!), ακόμη μια ταινία με την Όντρεϊ Χέπμπορν έρχεται να καλύψει ένα κενό της φιλμογραφίας της, η οποία έχει παρελάσει… ισοπεδωτικά από τα θερινά μετά το μέγα σουξέ του «Breakfast at Tiffany’s». Εκείνο με την καλόγρια τους έχει διαφύγει. Προσωρινά.
Ακολουθεί η αμερικανιά. Η Μάιλι Σάιρους σε teen movie τόσο κακή, που ακόμη και στις ΗΠΑ έκανε πρεμιέρα στο DVD, μαζί με μια από τις μεγάλες φλόπες των τελευταίων εβδομάδων στα States, το για γέλια βαπτισμένο στα ελληνικά ως… «Οι Καταφερτζήδες» (στα 80’s θα το νοίκιαζες μαζί με ένα Σιγκάλ και το τρικάσετο για τη σύζυγο…)! Ευτυχώς, δηλαδή, που εξέρχεται και ο Μπραντ Πιτ μαζί με τα ζόμπι τού «Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ», διαφορετικά θα πιάναμε τα στουπιά και τις μολότοφ και… don’t cry for me καμπίνα προβολής! Διαλιέχτεεεεεεεε…
