του Παναγιώτη Παναγόπουλου

Σαν να βρέθηκε κατά τύχη στον ελληνικό προγραμματισμό δείχνει αυτή η κωμωδία, που απευθύνεται στο ισπανόφωνο κοινό της Αμερικής, όπως και στις λατινοαμερικανικές χώρες. Πού κολλάει η Ελλάδα, είναι απορίας άξιον. Πάντως, αυτή η λαϊκή κωμωδία, αν και δεν είναι ούτε ιδιαίτερα αστεία, ούτε εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες της ιστορίας, δεν είναι προσβλητική και έχει κάποιες στιγμές που σε κάνει να χαμογελάς.

Ο Μάξιμο από πολύ μικρή ηλικία έχει πάρει μια μεγάλη απόφαση: να μη δουλέψει ποτέ τόσο σκληρά όσο ο πατέρας του, που εξαιτίας της εργασιομανίας του έχασε τη ζωή του. Έτσι, μεγαλώνοντας, έψαξε να βρει την πιο εύκολη λύση. Να κάνει τον χαριτωμένο και τον αγαπητικό σε γηραιές πλούσιες κυρίες ώστε να τον ζούνε. Με την πλούσια Πέγκι θα καταφέρει να ζει τεμπέλικα και πλουσιοπάροχα για 25 χρόνια. Η επέτειος αυτή, όμως, θα δώσει και το τέλος στον γάμο. Ο Μάξιμο θα βρεθεί στο δρόμο χωρίς τίποτα, με έναν πιτσιρικά πωλητή αυτοκινήτων να παίρνει τη θέση του.

Μοναδική λύση για τον ξεπεσμένο gigolo είναι να χτυπήσει την πόρτα της μικρότερης αδελφής του, της Σάρα, μιας χήρας που αγωνίζεται να μεγαλώσει τον δεκάχρονο γιο της. Το πρώτο διάστημα επανένωσης της οικογένειας είναι τουλάχιστον αμήχανο, με τον Μάξιμο να συνεχίζει να απαιτεί να τον υπηρετούν και τη Σάρα να μην ανέχεται τη συμπεριφορά του, καθώς η μόνη της προτεραιότητα είναι ο γιος και η δουλειά της. Μέσα σε όλο αυτό το χάος, ο άσωτος ήρωας θα λοκάρει τον νέο του στόχο, την πάμπλουτη γιαγιά μιας συμμαθήτριας, κρυφής αγαπημένης του ανιψιού.

Ένα μεγάλο μέρος της ταινίας περιλαμβάνει τις προσπάθειες του Μάξιμο να εκπαιδεύσει τον πιτσιρικά Χούγκο να γίνει πιο γοητευτικός. Το δικό του κίνητρο, όμως, είναι να πλησιάσει τη γιαγιά. Σε όλη αυτή την προσπάθεια, υπάρχουν κάποιες στιγμές με χιούμορ, χωρίς όμως να υπάρχει ούτε πρωτοτυπία, ούτε ξεκαρδιστικά αστεία. Τουλάχιστον όλο το καστ (ο Ρομπ Λόου, η Κρίστεν Μπελ, ακόμη και η Ρακέλ Γουέλτς!) το προσπαθεί στους μικρούς άχαρους ρόλους του.