του Άγγελου Μαύρου

Από το «Εκτός Ορίων» το «παίρνω το αίμα μου πίσω» αυτοδικίας ψαχτικό παγιδευτικό τραυματικό, απ’ το «Σε Βλέπω» το σαδιστικό θύματος – θύτη μέσα από το ακουστικό ή και δια ζώσης μουλωχτά διαλεκτικό, από «Το Σπίτι των Ονείρων» και το «Ο Θάλαμος του Τρόμου» το αστυνομικό αντιληπτικό ψυχολαλά μνημονιακό, από το «24» το girl power σωστικό οικογενειακό προθεσμιακό. Και ιδού ένα θρίλερ απογοητευτικά serial killer-ικό αναιμικό, στο αμερικανικό ντεμπούτο του εκ Βραζιλίας δράστη του «Όταν Έρχονται τα Σύννεφα», που αιχμαλωτίζει μόνο αν είσαι των σειρών του καναπέ πιστό αρσενικό ή θηλυκό.

Με αβαρίες στις καταστάσεις και στις σκιαγραφήσεις των προφίλ το καημένο diy εξιχνιαστικό, (σ)το νταβαντούρι καταδιώξεων με την κακή έννοια θα βρεις ελαφρυντικό, σε μοιραίο βαθμό flat (και εικαστικά) το φλασιών αναδρομής ψηφιδωτό, αλλά εγκληματικότερο απ’ όλα, η ηλιθιώδους παραπλάνησης περσόνα του μπασκίνα Μπέντλι ως πιθανού κρυφού ενόχου, που έχει φάει τέρμα ψαλίδι στο μοντάζ του δεύτερου μισού (εν προκειμένω, κάνει κρα η ύπαρξη δεύτερου φινάλε που ξεφώνισαν οι… μάρτυρες των test screenings). Σε υποβάλλει κάπως το υπόκωφο σασπένς του ραντεβού νυχτιά στο δάσος, φυσική όμως – και καθόλου – «Μυστηριώδης Εξαφάνιση» είναι αυτή του φιλμ στη «γάμα» διαλογή. Από κει, ναι, ας σου ριχτεί…