Η τελετή ξεκίνησε με… Πίτερ Σέλερς από κάποιον «Ροζ Πάνθηρα» (όχι τον πρώτο, που αγαπώ, τις λαϊκότερες μπαλαφάρες των sequels), επιλογή ελαφρώς μεταφορική, αν ρωτάς κι εμένα, για να υποδεχτούμε τον παρουσιαστή Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, του οποίου ο χρόνος στη σκηνή ξεπερνούσε σε… πολλαπλάσια αύξηση εκείνον των βραβευθέντων και των ευχαριστήριων λόγων τους! Δηλαδή, ήταν κάτι που έμοιαζε με stand-up show και στα ενδιάμεσα «κάτι βραβεία, μωρέ». Οι πίσω οθόνες προέβαλλαν αποκλειστικά και μόνο κλιπάκια από φιλμ τού παγκόσμιου κινηματογράφου (τύπου «αφιέρωμα»), εκτός από… ελληνικό σινεμά! Ούτε δείγμα σκηνής από ελληνική ταινία! Και η Φανί Αρντάν (η πλέον εξαιρετική παρουσία της βραδιάς, παρεμπιπτόντως) το τιμώμενο πρόσωπο (να χτυπάμε ξύλο, καταλαβαίνουν όσοι έχουν καλή μνήμη σε σχέση με τούτη τη βράβευση από την Ακαδημία…). Κατά τα άλλα, ο Πάνος Χ. Κούτρας, το πρόσωπο της βραδιάς τελικά, αρνείται να παραλάβει τα βραβεία (τα αγαλματάκια, κοινώς) σεναρίου και σκηνοθεσίας για την «Xenia» του, αν πρώτα δεν περάσει από τη Βουλή ο νόμος για την ιθαγένεια των παιδιών δεύτερης γενιάς. Έλα, όμως, που δεν βρέθηκε να φωνάξει και κάποιος από το κοινό για την… ιθαγένεια αυτής της απονομής! Που χόρτασε το μάτι μας «Σινεμά ο Παράδεισος» (γιατί;) και «Το Πλοίο Φεύγει» (ΓΙΑΤΙ;) κι εγώ έψαχνα μήπως σαμποτάρει τη διοργάνωση ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης κι έχει οχυρωθεί στο δωμάτιο του προβολατζή, αλλάζοντας τα videos με αποσπάσματα από τον ιταλικό κινηματογράφο…
Δεν θέλω να πικράνω κανέναν προσωπικά, είναι ωραίο να γίνονται γιορτές (ή γιορτούλες, μη σου πω…), αλλά τι ακριβώς συμβαίνει με τον ελληνικό κινηματογράφο (άντε, και την Ακαδημία του), έχει καταλάβει κανείς; Οι βραβευμένοι με το ζόρι έλεγαν ένα ευχαριστώ (τόση αξία έδιναν σε αυτό το οποίο κέρδιζαν) κι εξαφανίζονταν, οι τρεις περισσότερο τιμημένες ταινίες της χρονιάς («Xenia», «Νορβηγία», «Το Μικρό Ψάρι») έχουν κόψει (αρκετά) λιγότερα από 40.000 εισιτήρια μαζί (σύνολο καριέρας, έτσι;) και, πλέον, αντιλαμβανόμαστε ότι καταργήσαμε κάτι – χρηματικά – Κρατικά Βραβεία διότι γινόταν της τρελής διαπλοκής (μεταξύ παραγωγών, ιδίως) για να τα αντικαταστήσουμε με τα βραβεία «να σου δείξω εγώ ποιος έχει τους περισσότερους φίλους»! Αν, δε, γίνουν ποτέ και χρηματικά τα βραβεία της Ακαδημίας (μην διανοηθεί ποτέ το Υπουργείο Πολιτισμού ή άλλος κρατικός φορέας), θα θέλουν… κομμωτήριο μετά την τελετή απονομής οι υποψήφιοι!
Εν τω μεταξύ, χθες το απόγευμα, δύο μέρες αργότερα, δηλαδή, λάβαμε και το εξής mail από την Ακαδημία:
«Σας ενημερώνουμε για έναν ακόμη νικητή που αναδείχθηκε στα φετινά Βραβεία της ΕΑΚ και πιο συγκεκριμένα στην κατηγορία του Βραβείου Πρωτότυπης Μουσικής – λόγω ισοψηφίας, το βραβείο κερδίζουν εξ ημισείας: από την ταινία ‘Το Μικρό Ψάρι’ ο Μπάμπης Παπαδόπουλος και από την ταινία ‘Νορβηγία’ ο Felizol – Γιάννης Βεσλεμές, το όνομα του οποίου δεν αναγνώστηκε εκ παραδρομής από τον απονεμητή, κατά την τελετή απονομής.»
Το οποίο μπορεί να είναι αλήθεια ή… πρωταπριλιάτικο αστείο (εις το πέρας των ημερών θα μάθουμε)! Αλλά αν αφήσουμε να περάσουν αρκετές ακόμη μέρες, μπορεί να βγουν κι άλλες ισοψηφίες. Ή κι άλλοι ψήφοι του «Without» (παλιό αλλά καλό για punchline)! Το οποίο μας δίνει και μια ωραία ιδέα για παιχνίδι του χρόνου: Βρες το «μυστικό» (ή «χαμένο» κάπου στον δρόμο) βραβείο της βραδιάς και κέρδισε… εισιτήρια για να δεις τις τελευταίες ελληνικές παραγωγές σε κινηματογραφικές αίθουσες. Κάτι που κανείς δεν θα δεχθεί να παίξει, αλλά… ιδέες όμορφες να έχουμε, βρε αδελφέ.
