«Greek box-office tragedy?» ήταν ο τίτλος θέματος στο Variety αυτή τη Δευτέρα, που κατατρόπωσε τους Έλληνες ρεπόρτερ – κριτικούς κινηματογράφου (μη λέμε και ονόματα, έξυπνος αναγνώστης είσαι…) και σχεδόν κανείς δε φρόντισε να αναδημοσιεύσει με τα πλήρη στοιχεία – άγνωστο γιατί. Οι ελληνικές εταιρείες διανομής, όπως λέει το άρθρο, πήγανε φέτος στο American Film Market με διάθεση όχι να κυνηγήσουν τίτλους αλλά να ζητήσουν… ελεημοσύνη!
Εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων της χώρας, αρκετοί Έλληνες διανομείς ήταν εκείνοι που ζήτησαν… επαναδιαπραγμάτευση σε συμβόλαια πωλήσεων που έγιναν πριν το 2012! Το δημοσίευμα δηλώνει, επίσης, πως τον περασμένο Αύγουστο η Ένωση Διανομέων Κινηματογραφικών Ταινιών Ελλάδας έστειλε επιστολή όπου ζητούσε από τους sales agents να κατεβάσουν τις τιμές τους κατά 40% σε τίτλους ταινιών που είχαν πουληθεί αλλά δεν έχουν διανεμηθεί ακόμη στις αίθουσες.
Οι δύο μεγαλύτερες εταιρείες διανομής της χώρας (Village και Odeon) που αντιστοιχούν στο 70% της αγοράς στα εισιτήρια, κατά το άρθρο του Variety πάντοτε, έφυγαν από το AFM με άδεια χέρια, δηλώνοντας αδυναμία μπροστά σε κάθε σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης, από τη στιγμή που η ίδια η χώρα (και η Κυβέρνηση) απαιτεί νέα μέτρα λιτότητας ανά τρίμηνο…
Τα εκατό εκατομμύρια (και κάτι ψιλά) που απέφερε η ελληνική αγορά σε δολάρια πέρσι, υπολογίζεται να πέφτουν στα ογδόντα (ή και λιγότερα) για φέτος, με την τιμή του εισιτηρίου να έχει υποχωρήσει προς όφελος του θεατή, από τα 11,65 στα 9 δολάρια (ανήκομεν εις την Δύσιν…). Η πτώση της πώλησης εισιτηρίων φτάνει το 20%, με εξωφρενικά φαινόμενα που σχετίζονται με τη μείωση της τιμής να απασχολούν εντονότατα. Παράδειγμα αυτής της κατάστασης το «The Dark Knight Rises» του Κρίστοφερ Νόλαν, που, αν και έκοψε 5% περισσότερα εισιτήρια από το προηγούμενο φιλμ του Batman, είχε εισπράξεις πεσμένες κατά 20%! Κοινώς… μπούμερανγκ η πληθώρα των προσφορών και όλες οι χαρούλες των πολυκινηματογράφων, που «κανιβάλισαν» την τιμή του εισιτηρίου.
Σαν αποτέλεσμα, πολλοί διανομείς αδυνατούν να πληρώνουν… έγκαιρα studios και sales agents, με τα έσοδα και από το χώρο του home entertainment να έχουν… βυθιστεί κατά 50% σε σχέση με νούμερα του 2008. Αυτό που διαφεύγει από το άρθρο, βέβαια, είναι η αρρωστημένη αντιπαλότητα και ο ανταγωνισμός των ελληνικών γραφείων διανομής, με τις κόντρες σε κάθε παγκόσμια αγορά να ανεβάζουν τις τιμές στα ύψη, φτάνοντας πολλές φορές σε επίπεδα προφανούς μη κερδοφορίας για τις περιζήτητες ταινίες που έπαιρνε ο ένας από τα χέρια του άλλου. Σήμερα, οι ίδιοι διανομείς προσπαθούν να δώσουν τα χέρια και να βρουν μια κοινή πολιτική που θα τους σώσει (;) από μια αγορά και μια χώρα που βρίσκεται σε παρατεταμένη κατάσταση… «on hold».
Το άρθρο σχολιάζει, επίσης, το ζήτημα του minimum guarantee των Ελλήνων διανομέων για τις περιπτώσεις των pre-sales ανεξάρτητων ταινιών, τοποθετώντας το στο 0,2% ή 0,3% επί του συνολικού κόστους της παραγωγής, νούμερο που δεν αντανακλά την πραγματικότητα, καθώς το ποσοστό αυτό είθισται να βρίσκεται στο 1% (ή στις… καλές εποχές και στο 0,4%), άρα… λανθασμένη η πληροφορία της ρεπόρτερ του Variety! Με αυτό το minimum guarantee, οι παραγωγοί απευθύνονταν σε αμερικανικές τράπεζες για δάνεια που τους εξασφάλιζαν έως και ένα 70% του συνολικού budget μιας ταινίας, το οποίο αποπληρωνόταν από τα χρήματα που κατέβαλλαν οι διανομείς αργότερα. Πλέον, με την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, υπάρχουν τράπεζες που δε δέχονται αυτές τις εγγυήσεις, πόσω μάλλον όταν η φήμη κάποιων εισπρακτικών αποτυχιών διαρρέει και ο διανομέας αδυνατεί να αποπληρώσει…
Το Variety αναφέρει πως παρόμοια κρίση έχει χτυπήσει και άλλες αγορές, όπως της Ιταλίας (40% κάτω σε σχέση με πέρσι οι εισπράξεις!) και της Ισπανίας, η οποία υποφέρει από το χτύπημα της πειρατείας. Ξέχασαν την Πορτογαλία, μια παρόμοια με τη δική μας αγορά, που πετυχαίνει να κόβει τα διπλά εισιτήρια με τη μισή τιμή εισιτηρίου και μια πολύ πιο υγιή εικόνα στα… μισά του minimum guarantee των αγορών της.
Η έρευνα του Variety ολοκληρώνεται με το… σουρεάλ του απολογισμού, που λέει πως ακόμη κι αν χάνονται χρήματα από την ελληνική αγορά αυτή τη στιγμή, το παγκόσμιο market πάντα βρίσκει τρόπους να τα «ισοφαρίζει», καθώς αγορές όπως της Βραζιλίας και της Κίνας ανθίζουν. Δηλαδή, το άρθρο θα μπορούσε να φέρει και τον τίτλο… «Don’t cry for me, box-office»;
