Ανοίγεις την τηλεόραση και ακούς πως ο Πρωθυπουργός μίλησε με το Θεό. Και κυκλοφορούν τόσες ασθένειες γύρω σου… Τι άλλο θα δούμε να συμβαίνει, δηλαδή; Το «28 Days Later…»; Θα βγεις έξω μια μέρα, θα σε δαγκώσει ο Σαμαράς και θ’ αρχίσεις να μιλάς με τον Πανάγαθο; Κι ύστερα θα κυνηγάς μέχρι και Κορεάτες τουρίστες;
Αλλάζεις κανάλι. Και νομίζεις πως παίζει το «The Day After Tomorrow». Και στα social ακόμη, παντού φωτογραφίες από εκείνη την ταινία. Τελικά, οι εικόνες ήταν από την ταινία. Τα πλάνα, όμως, που έπαιζαν στα δελτία ειδήσεων; Οι παρουσιαστές έλεγαν πως ήταν αληθινά, από τη Νέα Υόρκη. Μάλλον, είπες κι εσύ. Γιατί, διαφορετικά, θα έδειχναν και κάτι με εξωγήινους, έτσι, για την ποικιλία…
Από την άλλη, επειδή έχεις σίγουρα ακούσει πως το τέλος του κόσμου πέφτει κάπου προς το Δεκέμβρη του 2012 (κακό timing, αφού θα πεινάμε από τις 16 του Νοέμβρη), διερωτάσαι αφελώς: Τι θα το προκαλέσει; Το «Mars Attacks!», το «Dante’s Peak» ή το «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι»;
Κι αν το χάος μάς κυριεύσει (κάτι ήξερε κι ο Τρίερ με τον «Αντίχριστο», αλλά δε βγήκε τότε καμία Πιστή να παρελάσει με σταυρούς, χαλινάρια και το εικόνισμα του Μάικλ Τζάκσον) και, πριν από την απόλυτη συντέλεια, μας προλάβει μια Επανάσταση; Πειράζει που θα ήθελα να είναι σαν της «Marie Antoinette», να στήσουνε τις γκιλοτίνες στο Σύνταγμα, να έχω πάρει εγώ το παντεσπάνι μου από τη Βουκουρεστίου, παρακάτω (ξέρεις), και να κατεβάζω χατζάρες με μουσική υπόκρουση από Siouxsie και New Order (εφηβικά τραύματα που δεν περνάνε…);
Μπορεί να έχω δει πολύ σινεμά και να το έχω «κάψει». Μπορεί να είναι από τη χαρά η παράκρουση, γιατί σήμερα βγαίνουν δύο ταινίες που συστήνω ανεπιφύλακτα (και κάνω τα στραβά μάτια για τις άλλες έξι) και αυτά τα πράγματα δε γίνονται κάθε μέρα. Όπως και το να μιλάς με το Θεό.
