Το τζέρτζελο των Όσκαρ τελειώνει και η αγορά μένει ξαφνικά με διάφορα υπόλοιπα που πρέπει να βγουν, δίχως κάποιο γκελ στο κοινό, προφανώς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η εβδομάδα της 15ης Μαρτίου, κατά την οποία διανέμονται δέκα τίτλοι (έχουμε δει και χειρότερα, κλείσε το στόμα σου…) με αμφίβολες αξιώσεις. Είναι αλήθεια πως τα εισιτήρια έχουν μειωθεί. Μαζί, όμως, έχει ξε-πέσει και η ποιότητα του προϊόντος, που σίγουρα δεν πείθει για να σε βγάλει από το σπίτι.
Σε κάποιες περιπτώσεις τα κρούσματα είναι παγκόσμια (η Disney βιώνει μια από τις πιο παταγώδεις αποτυχίες στην ιστορία της με τον «John Carter»), σε άλλες το αμερικανικό κοινό σπάει τα ρεκόρ ανοιγμάτων στο box-office, ενώ το ελληνικό… ούτε που παίρνει χαμπάρι πως βγήκε το φιλμ στις αίθουσες! Για εξώφυλλο του μήνα, σε τούτο το pdf, επέλεξα αυτή ακριβώς την ταινία, τους «Αγώνες Πείνας», ένα blockbuster εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων, βασισμένο σ’ ένα περίφημο και πολυδιαβασμένο βιβλίο, που, αν μη τι άλλο, «μιλούσε» στο νεανικό κοινό, τις μάζες της multiplex generation, το target group που όλα τα studios θέλουν να δελεάσουν προς το ταμείο σήμερα. Εδώ, λοιπόν, τζίφος!
Τι πήγε στραβά με το «The Hunger Games» στη χώρα μας; Λάθος marketing; Λανθασμένη ή ανύπαρκτη πληροφόρηση; Ή η επίγνωση πως από τη στιγμή που η ταινία δε σου προσφέρει κάτι τρανταχτό σε ονόματα, θέαμα και συγκινήσεις, μπορεί να περιμένει και για το home cinema, το πολύ σε τέσσερις μήνες μετά (και μιλάω για τη νόμιμη οδό…) την πρεμιέρα της στις αίθουσες; Πού οδηγεί αυτό το κλείσιμο της ψαλίδας, από την κινηματογραφική διανομή ως την κατ’ οίκον προβολή; Η απάντηση δεν έρχεται από πουθενά. Μάλλον από φόβο…
