Ογδοπεντάχρονος που έχει μείνει ημιπαράλυτος εξαιτίας βαρύτατου εγκεφαλικού, ζητά από την κόρη του να τον βοηθήσει να πεθάνει. Η ευθανασία, όμως, δεν είναι απλό πράγμα.
Οι γυναίκες απομονωμένου χωριού των γαλλικών Άλπεων αποχωρίζονται βίαια τους άνδρες τους, όταν αυτοί συλλαμβάνονται μετά το πραξικόπημα του Λουδοβίκου Βοναπάρτη, περί τα τέλη του 1851. Έστω και δύσκολα, δείχνουν να τα καταφέρνουν μόνες, η άφιξη ενός περιπλανώμενου εργάτη στα μέρη τους, όμως, ύστερα από αρκετούς μήνες απουσίας οποιουδήποτε εκπρόσωπου του αντίθετου φύλου, περιπλέκει τις μεταξύ τους σχέσεις.
17χρονη Παριζιάνα ξεπαρθενεύεται εθελουσίως αλλά παγωμένη από Γερμανό στις οικογενειακές διακοπές το καλοκαίρι, αυτοεκδίδεται μέσω διαδικτύου σε μεγάλο ξενοδοχείο το φθινόπωρο, γίνεται τσακωτή ως «μαθήτρια το πρωί, το βράδυ πόρνη» κατόπιν θανατηφόρου απροόπτου το χειμώνα, νουθετείται / έρχεται στα ίσα της / εξιλεώνεται (ή ίσως όχι) την άνοιξη. «Ζούσε τη Ζωή της»;