Για μένα, τα θερινά σινεμά ήταν πάντοτε ένα σχολείο. Περίμενα να ανοίξουν για να ψάξω και να δω παλαιότερες κινηματογραφικές παραγωγές που, αυτονόητα, δεν θα μπορούσα να είχα παρακολουθήσει αλλιώς, λόγω ηλικίας. Τα έχω συνδέσει με αφιερώματα σε κλασικές ταινίες και σκηνοθέτες, από παλιά.
Η ιδέα τού ΞΑΦΝΙΚΑ ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ πηγάζει από το παρελθόν μου αυτό, τις αναζητήσεις μου για κλασικό σινεμά, από την εποχή που ήμουν ένας απλός θεατής. Έτσι, πριν από τέσσερα χρόνια, εντελώς ξαφνικά κι ενώ έμπαινε το καλοκαίρι, μου δόθηκε η ευκαιρία να αναλάβω τον προγραμματισμό ενός θερινού σινεμά για μια εβδομάδα, έχοντας την ελευθερία να σκεφτώ έναν θεματικό άξονα για ένα αφιέρωμα, αλλά και τη δυσκολία τού να αναζητήσω τις κόπιες, με ελληνικούς υπότιτλους πάντα. Το καλοκαίρι του 2012 ήλπιζα να γίνει θεσμός. Πλέον, είμαι σίγουρος πως τα έχω καταφέρει. Έστω και μόνος μου! Και είμαι αρκετά τρελός για να το συνεχίζω και να σκέφτομαι από σήμερα τι θα μπορούσα να βρω για του χρόνου και πώς θα το στριμώξω εναγωνίως μέσα σε μια εβδομάδα τούτης της εποχής, στην οποία τα περισσότερα γραφεία διανομής κάνουν… «εκκαθάριση» ραφιών και βγάζουν απανωτά έργα που μετά από μερικές μέρες ούτε θυμάσαι ότι είδες και, φυσικά, ούτε και σημαίνουν κάτι, για τη διασκέδασή σου ή… τη ζωή σου.
Απόψε περιμένω να ξαναγίνω ο μικρός Έλιοτ ή να παίξω τσαμπουκά με τους μπάτσους, όπως ο Τζέικ και ο Έλγουντ, περιμένω το αυριανό Bingo για να γίνει και… open air παιχνίδι με τον κόσμο, περιμένω να δω γεμάτες προβολές, συμμετοχή των θεατών, περιμένω να κάνουμε γιορτή και όχι… Eurogroup! Έως και την Τετάρτη 15 Ιουλίου, στην αξιαγάπητη ταράτσα του θερινού ΑΝΕΣΙΣ (Λ. Κηφισίας 14). Διόλου… ξαφνικά!
