Ο εισπρακτικός θρίαμβος του «Skyfall», με ένα άνοιγμα τετραημέρου που ξεπέρασε τα εκατόν εξήντα χιλιάδες εισιτήρια στην Ελλάδα, θύμισε στα ταμεία πως… υπάρχει ακόμη κοινό. Το παράδειγμα, φυσικά, ήταν υπερβολικά αβανταδόρικο. Θα ήταν αδιανόητο για ένα franchise που έχει πιστούς fans από τη δεκαετία του ’60 στη χώρα μας, να μην αποφέρει τα αναμενόμενα. Παντού, εκτός από το… κέντρο της Αθήνας!
Χτυπούσαν τα τηλέφωνα από φίλους την περασμένη Πέμπτη. «Ήθελα να πάω να δω Τζέιμς Μποντ σήμερα και δεν παίζει πουθενά στο κέντρο!», ήταν η φράση που άκουσα από αρκετά στόματα. Ξεψάχνισα κι εγώ το πρόγραμμα των αιθουσών και άρχισα να φτιάχνω τα σενάριά μου. Κατάλαβα γιατί στο ΕΛΛΗ… έπρεπε να συνεχίζει το «Χαβιάρι», αλλά δεν κατάλαβα γιατί κάποια άλλα «μαγαζάκια» έπρεπε να παίζουν ταινίες τέταρτης και πέμπτης και βάλε εβδομάδας, αντί του «Skyfall». Φαίνεται πως υπάρχουν υπεύθυνοι αιθουσών που δεν θέλουν να κάνουν εισιτήρια…
Με άλλα λόγια, μιλάμε για μια σχεδόν εσκεμμένη «περιθωριοποίηση» των κινηματογράφων του κέντρου, που χάνουν κάθε επαφή με την έννοια «θεατής» και, απεγνωσμένα, προσπαθούν να κρατήσουν ένα μπάσταρδο χαρακτήρα «arthouse» προγραμματισμού (όχι πάντα με πιστότητα), για να «διαφέρουν» από την εμπορική εικόνα και τους προσανατολισμούς των multiplex. Σου λέει, η μόνη σωτηρία για τις μονές αίθουσες του κέντρου είναι να παίζουν «καλλιτεχνικά», ως αντιπρόταση. Ποιο καλλιτεχνικό σινεμά, ρε παιδιά; Των χιλίων εισιτηρίων;
Το κέντρο της Αθήνας έχει παραδοθεί στο μπάχαλο των συγκεντρώσεων, των κλειστών δρόμων, των επεισοδίων, αλλά και… στον χείριστο προγραμματισμό ή τα μυαλά των ιθυνόντων, που λειτουργούν λες και είναι το μεγάλο αφεντικό της… «ΕΒΓΑ της γειτονιάς» τους. Ας φροντίσει κάποιος ν’ ανοίξουν ξανά το ΑΤΤΙΚΟΝ και το ΑΠΟΛΛΩΝ, πριν γίνει ένα απέραντο νεκροταφείο η κινηματογραφική διασκέδαση των ανθρώπων που ζουν ακόμη στο κέντρο, παρακαλώ!
