του Άγγελου Μαύρου

Ναι, είναι σα να έψησαν μπούτι τού «Ρίο» (μαζί με στήθος τού «Οι Ήρωες του Δάσους» και καρυκεύματα «Μαδαγασκάρης»). Ναι, θα σου λείψει η πρώτη φορά που γεύτηκες το «Chicken Run». Αλλά έχει ψαχνό κι αυτό το cartoon πτηνό, κωμική περιπέτεια ανθρωπομορφικής πανίδας, sci-fi κλου ευτραπέλων, buddy δοκιμασίας μετά σφαλμάτων, τυφεκιοφόρου survivor διακυβεύματος κοινότητας κι «η ισχύς εν τη ενώσει» επιμυθίου «οι παρέες (ξανα)γράφουν ιστορία», με το οποίο ο νους (σεναρίστας και σκηνοθέτης) / χέρι (animator) / λαρύγγι (φωνητικός ντουμπλέρ) του «Χόρτον» ψιλομοστράρει πάλι το λειρί του, τώρα με επωαστήριο την επίδοξη Pixar τού Ντάλας, Reel FX.

Tι χαϊδεύεται, ΟΚ, κάπου κάπου στην κλούβα; Η ζωντανή, καθαρή βαφή και το σχέδιο διακόσμων και φιζίκ pied de poule, οι χαρακτήρες που σε τσιμπάνε αγαπησιάρικα με θρεφτάρι την αξιολάτρευτα τσαούσικη σιλουέτα τής μπιρμπιλομάτας κόρης τού αρχηγού Μεγαλόραμφου (γαλοπούλας – αμόρε τού ήρωα, για την οποία κλωσσιέται ωραία και μία ανέλιξη girl power), και σεκάνς που ανοίγουν στην καλύτερη συναρπαστικά στη χειρότερη ψυχαγωγικά τα φτερά τους: της παλικαράδικης κόντρας τού νεοφερμένου από το μέλλον γκάου guerilla κολαούζου και τού γιου τού φύλαρχου (με γκαγκ το – φυσικά – φούσκωμα του στήθους), τού φαντασμαγορικού ταξιδιού – δίνης στο παρελθόν με μια νοήμονα χρονομηχανή στο τρέξιμο απ’ τις μυστικές υπηρεσίες, και της καταδίωξης των γαλοπούλων στο νεοαποικιακό τότε. Αποκορυφωτικά διασκεδαστικά το gimmick τής εθιστικής telenovella και ένα έξω απ’ αυτό τον κόσμο, σε περιβάλλον… Gravity!

Αν θα νοιώσεις ότι το πράγμα κάπου βόσκει, φταίει κατ’ αρχήν το ότι είναι κότα η γέμιση των σιτεμένων μοτίβων / των αρχετύπων / της ιστορίας (που, επίσης, γυροφέρνει αβέβαια τη φάρμα όχι μόνο του ζωοφιλικού αλλά και του φυλετικού σχολίου, προσέξτε σχετικώς τις ερυθρόδερμες πινελιές «σμήνους» αυτοχθόνων, προτού κάνουν την εμφάνισή τους ως κομπάρσοι της μυθοπλασίας και οι… Ινδιάνοι). Εκτός αυτού, αρκετά, λεκτικά ιδίως, αστεία και η ανθρώπινη παρουσία στο τραπέζι «κατεβαίνουν» ξεπουπουλιασμένα, το 3D δε σε ανεβάζει στον έβδομο ουρανό ενώ στο τέλος, και καλά ρεβιζιονιστικά, σε ταΐζουν πίτσα (το tie-in τής παραγωγού κομπανίας με την αλυσίδα Chuck E. Cheese δε φιλοξενείται στην Ελλάδα, κατηγορήστε με όσο θέλετε για «γκρίζα»), κάνεις δεν κάνεις κρα για τραγανή πετσούλα. Αλλά αφού και η ξώβεργα της επιβεβλημένης εγχώριας μεταγλώττισης (τον πούλο Όουεν Γουίλσον, Γούντι Χάρελσον, Έιμι Πόλερ) δε στρίβει όπως συνήθως το λαρύγγι τους, είναι ένα όχι προς φτύσιμο πιάτο για όλη την οικογένεια αυτά τα «Free Birds». Εν προκειμένω, «μικρέ», δε λέει να κάτσεις στ’ αυγά σου…