FreeCinema

Follow us

CHAPPIE (2015)

  • ΕΙΔΟΣ: Περιπέτεια Φαντασίας
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νιλ Μπλόμκαμπ
  • ΚΑΣΤ: Σάρλτο Κόπλεϊ, Ντεβ Πατέλ, Γιο-Λάντι Βίσερ, Ninja, Χιού Τζάκμαν, Σιγκούρνι Γουίβερ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 120'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

Στο κοντινό μέλλον, το έγκλημα έχει έναν εχθρό: τα droids – φύλακες τεχνητής νοημοσύνης που έχουν αντικαταστήσει τους αστυνομικούς και περιπολούν προγραμματισμένα, δίχως ίχνος βούλησης, τρομοκρατώντας με τον αυταρχισμό τους την κοινωνία. Νεαρός genius στα ηλεκτρονικά θα περάσει έναν νέο κώδικα… συνείδησης σε ένα από αυτά, αλλά τα μέλη μιας συμμορίας θα σκεφτούν να το χρησιμοποιήσουν με διαφορετικά σχέδια.

Αν μη τι άλλο, ο Νιλ Μπλόμκαμπ είναι συνεπής σε αυτό που κάνει κινηματογραφικά. Αγαπά το sci-fi, οραματίζεται μελλοντικές κοινωνίες σε αποσύνθεση και τις τοποθετεί στο background των ιστοριών του, οι οποίες αφηγούνται μορφές πάλης με θέμα ανθρωπιστικό έως και κοινωνικοπολιτικό, διατηρώντας μια κάποια επαφή με την πραγματικότητα. Κατά κάποιον τρόπο παραμένει «κολλημένος» στο «District 9» (2009), τη μεγαλύτερη επιτυχία του μέχρι σήμερα, φιλμ που μοιάζει σε πολλά πράγματα με το «Chappie», άρα μιλάμε για μια επιστροφή σε ένα πιο γνώριμο και ασφαλές πεδίο (τα περισσότερα από τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στον τόπο του, το Γιοχάνεσμπουργκ), ύστερα από το άνισο και μάλλον χαοτικό «Elysium» (2013).

Η κεντρική ιδέα για τη δημιουργία του «Chappie» προέρχεται από ένα μόλις δίλεπτο μικρού μήκους που σκηνοθέτησε το 2004, το «Tetra Vaal», το οποίο είχε να κάνει με αστυνομικά robots περιπολίας κατά του εγκλήματος. Μέσα στο λειτουργικό τού νέου φιλμ προστίθενται τα πλέον προφανή στοιχεία από την πλοκή των «Και τα Ρομπότ Τρελάθηκαν» (1986) και «RoboCop» (1987), και το αποτέλεσμα θα «μιλήσει» σωστά στη γλώσσα των οπαδών τού είδους της επιστημονικής φαντασίας, με την επιπλέον υποστήριξη ότι ο Μπλόμκαμπ αποδεικνύεται (ξανά) περισσότερο χρήσιμος στο κομμάτι των σκηνών δράσης παρά στο ξεδίπλωμα μιας ιστορίας με χαρακτήρες.

Όσο ρεαλιστικά κι αν θέλει να βλέπουμε το κινηματογραφικό του σύμπαν, άλλο τόσο αμήχανα χειρίζεται τα γήινα πρόσωπα τα οποία είναι απαραίτητα για να στηθεί ένας σωστός φιλμικός σκελετός αφήγησης. Εξακολουθεί να μην κατανοεί πλήρως τη σημασία τού σεναρίου, λοιπόν, εμμένοντας στην όποια προσωπική έμπνευση και γράφοντας (ξανά…) μαζί με τη σύζυγό του, Τέρι Τάτσελ. Εάν παραμείνει στάσιμος και στο ζήτημα σεναρίστα, το πράγμα κάποτε θα «στουκάρει» άσχημα… Όχι μόνο επειδή δεν αντιλαμβάνεται πλήρως τι κουβαλά και τι πρέπει να αντιπροσωπεύει ο κάθε χαρακτήρας του (μερικοί εκ των οποίων είναι κεντρικοί και ουχί «διακοσμητικά» δίπλα στο robot), αλλά και γιατί οι υποπλοκές του είναι το ίδιο ισχνές για να στηρίξουν όλο το εγχείρημα.

Ευτυχώς, μια δόση από το… τέρας του «Φρανκενστάιν» δίνει περισσότερη ψυχή στο όλο concept του ρομποτικού πρωταγωνιστή, που μαθαίνει τη ζωή από την αρχή, σαν ένα μωρό παγιδευμένο μέσα σ’ ένα μεταλλικό σώμα, άκακο στη βούληση αλλά και τρομακτικά επικίνδυνο σε δυνάμεις ταυτόχρονα. Το meta-punk design διακόσμου ερειπωμένων χώρων προσθέτει κάτι παραπάνω στο déjà vu παραγκούπολης του «District 9», ενώ οι σκηνές δράσης είναι όλα τα… bitcoins, με καταδιώξεις, εκρήξεις, πιστολίδι και ευπρόσδεκτες ενθέσεις χιούμορ σε φάσεις παρανομίας (αν και παραείναι γραφική η «αλήτικη» στροφή στον χειρισμό τής συμπεριφοράς αλλά και της slang γλώσσας που χρησιμοποιεί ο Chappie).

Με άλλα λόγια, περνάει εύκολα τη βάση αυτή τη φορά ο Μπλόμκαμπ. Είναι, όμως, η τρίτη φορά που… εξετάζεται στην ίδια ύλη. Την αγάπη του στο είδος μπορεί και την δείχνει καλά, το καταλάβαμε. Το θέμα από ‘δω και πέρα είναι η ωρίμανσή του. Και η απελευθέρωση του μυαλού του από προβληματικές που ταυτίζονται έντονα με τη Νότια Αφρική. Αν θέλουμε να είμαστε και ρεαλιστές…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Πιο low profile σε προθέσεις και κάπως σα να ζηλεύει τη δόξα του «District 9», το φιλμ μάς θυμίζει ξανά τα καλά στοιχεία του Νιλ Μπλόμκαμπ και τις ικανότητές του στις σκηνές δράσης. Οι φάσεις εκμάθησης του ρομποτικού πρωταγωνιστή είναι χαριτωμενιά που θα αγγίξει και το κοινό το οποίο δεν κάνει καλή επαφή με την επιστημονική φαντασία. Όσοι δεν αρέσκεστε σε αυτό το τελευταίο, δεν θα αλλάξετε μυαλά εδώ, φυσικά.


MORE REVIEWS

Ο ΜΑΕΣΤΡΟΣ

Ο Λέοναρντ Μπέρνσταϊν ήταν bisexual. By the way, μιας που τα λέμε, διηύθυνε και κάτι ορχήστρες…

THANKSGIVING

Η Black Friday σ’ ένα πολυκατάστημα του Πλίμουθ της Μασαχουσετής καταλήγει σε τραγωδία με νεκρούς. Ένας χρόνος έχει περάσει και οι κάτοικοι της περιοχής θα θρηνήσουν ακόμη περισσότερα θύματα με την εμφάνιση ενός serial killer που φορά τη μάσκα του Τζον Κάρβερ και ετοιμάζει ένα… πολύ διαφορετικό τραπέζι για την Ημέρα των Ευχαριστιών.

ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑ ΠΑΠΙΕΣ

Φοβιτσιάρης και υπερπροστατευτικός πάτερ φαμίλιας οικογένειας παπιών εφησυχάζει για χρόνια στη θαλπωρή της λίμνης όπου κατοικούν, μα τα τέκνα του επιθυμούν ν’ αποδημήσουν σε τόπους πιο ονειρεμένους, ακόμη κι αν το ταξίδι επιφυλάσσει επικίνδυνες περιπέτειες. Θα τους κάνει τη χάρη;

ΑΓΑΠΗ, ΖΩΗ

O θάνατος εξάχρονου αγοριού φέρνει τον εξαφανισμένο για χρόνια πρώην σύζυγο και πατέρα του παιδιού πίσω στη ζωή της ξαναπαντρεμένης μητέρας του, Ταέκο. Τα νυν πεθερικά της δεν την είδαν ποτέ τους με καλό μάτι, ο νυν σύζυγος δεν εγκρίνει την επαναπροσέγγιση του πρώην. Αυτός, όμως, είναι ένας κωφάλαλος και μάλλον άκακος άνθρωπος, ο οποίος ζει ένα δικό του δράμα.

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ

Βετεράνος της συμμαχικής απόβασης στη Νορμανδία το σκάει από οίκο ευγηρίας του Μπέλφαστ, προκειμένου να παραστεί στην τελετή της 75ης επετείου της D-Day στη Γαλλία. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.

MR KLEIN

MR KLEIN

Μπατσορομπότ κάνει restart με ψυχούλα, αλλά για κακή του τύχη το «μεγαλώνει» συμμορία ληστών που δεν το έχει στο σαβουάρ το βιβρ. Δεν είναι και για βίδες, ‘ντάξει…