του Παναγιώτη Παναγόπουλου

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Disney ασχολείται με το ντοκιμαντέρ, για την ακρίβεια το φυσιολατρικό ντοκιμαντέρ. Τα τελευταία χρόνια, όμως, διανέμει ταινίες πιο στοχευμένα, με το label DisneyNature. Έπειτα από το «Πλανήτης Γη» και τους «Χιμπατζήδες», μια προφανής επιλογή είναι οι «Αρκούδες». Γιατί λίγα πράγματα είναι τόσο χαριτωμένα στο φυσικό τους περιβάλλον, όσο τα μικρά αρκουδάκια που είναι απολύτως εξαρτημένα από τη μαμά τους.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τον Σκάουτ και την Άμπερ, τα δύο μικρά της αρκούδας Σκάι, που έχει φωλιάσει σε μια τρύπα στα βουνά της Αλάσκας. Όταν ξυπνήσει από τη χειμερία νάρκη, θα τραβήξει τα αρκουδάκια της από τα χιονισμένα βουνά, στο λιβάδι, όπου υπάρχει χορτάρι, νερό, ψάρια και άλλες αρκούδες. Καλό και κακό μαζί, γιατί κοντά στις αρκούδες που κάνουν παρέα, βρίσκονται ο αρχηγικός Μάγκνους και ο εξόριστος Τσίνουκ, που δεν διστάζουν να βάλουν στο μάτι τα μικρά τής Σκάι. Το ίδιο συμβαίνει και με έναν γκρίζο λύκο, και η μητέρα με όλες τις της δυνάμεις θα προσπαθήσει να προφυλάξει τα αρκουδάκια της και να τα κάνει να γίνουν το τυχερό 50% των μικρών που καταφέρνει να κλείσει τον έναν χρόνο ζωής.

Η ταινία που γύρισαν οι Φόδεργκιλ και Σόλεϊ έχει όλα τα θετικά μιας φροντισμένης παραγωγής της Disney, με λήψεις τόσο κοντά στα ζώα, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι «πώς τα κατάφεραν». Η φωνή του Τζον Σι Ράιλι στην αφήγηση είναι οικεία και ζεστή, αλλά το κείμενο που του έχουν δώσει να διαβάσει είναι τόσο αφελές, που δύσκολα θα αντέξει να το ακούσει κάποιος άνω των δέκα ετών. Παρά το καλό υλικό που αποτελεί την πρώτη ύλη, η ταινία απευθύνεται αποκλειστικά στο οικογενειακό κοινό.