Κατά τα άλλα, η «κρίση» ρημάζει τα σινεμά και τα εισιτήρια πέφτουν ραγδαία! Πώς να μην πέσουν; Όταν κάθε εβδομάδα βγαίνουν τα υπόλοιπα των ραφιών ή τερατουργήματα που σε λιγότερο από δύο μήνες θα κυκλοφορούν σε DVD, με τους ιδιοκτήτες των «μεγάλων μαγαζιών» της πρωτεύουσας να απαιτούν νέο προϊόν (sic) κάθε επόμενη Πέμπτη (γιατί το προηγούμενο «δε δούλεψε»…), καταλαβαίνει κανείς πολύ απλά τι δημιουργεί αυτή την κρίση: ο ίδιος ο προγραμματισμός της διανομής και οι κακές ταινίες.
Χθες βράδυ, στο Σινέ Ψυρρή, ολοκληρώσαμε τον φετινό κύκλο προβολών μας, στο πλαίσιο της ετήσιας, πια, διοργάνωσης του ΞΑΦΝΙΚΑ ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. Υπήρξαν βραδιές που το σινεμά ανταγωνίστηκε τα εισιτήρια πρωτοκλασάτων θερινών του κέντρου, με φιλμ από το παρελθόν που τόσοι και τόσοι κινηματογράφοι εκτοπίζουν από το πρόγραμμά τους, λες και η ζωή τους δεν αντέχει πάνω από μια σεζόν. Με την Αθήνα να μη διαθέτει ούτε ένα repertory σινεμά για τα καλοκαίρια, η παλιότερη ταινία (από τις επανεκδόσεις μέχρι και τις επιτυχίες του περασμένου χειμώνα) αδυνατεί να βρει μια μόνιμη κεντρική οθόνη για να διαμορφώσει ένα επίσης σταθερό κοινό και να γίνει στέκι.
Χάζευα το κοινό που παρακολούθησε «Τα Μυστικά της Κρεβατοκάμαρας» (επιστρέφουν με ολοκαίνουργια και απαστράπτουσα κόπια στις 22 Αυγούστου) στο κλείσιμο του αφιερώματος THE BIG L, ζήλευα τους θεατές που έβλεπαν το φιλμ για πρώτη φορά στη ζωή τους, χαιρόμουν τον ήχο του γέλιου τριγύρω μου και εξεπλάγην, ειλικρινά, όταν στο τέλος της προβολής χειροκρότησαν! Μου έδωσαν κουράγιο να συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια, αλλά και την εντύπωση πως είχαν μήνες να δουν κάτι τόσο ευχάριστο σε σινεμά. Να αγαπήσουν το σινεμά και να το διασκεδάσουν αληθινά. Και του χρόνου, εύχομαι. Ολόψυχα.
