του Ηλία Φραγκούλη

Να και ένας σπάνιος φιλμικός συνδυασμός… καρα-φεμινιστικής ταινίας, φεστιβαλικού arthouse και εξωφρενικά βίαιης γκοριάς, που αψηφά τον ακριβή χαρακτηρισμό και τις ίδιες τις ταμπέλες σε όλα αυτά μαζί!

Αστός κι οικογενειάρχης βγαίνει στο δάσος για κυνήγι και φέρνει στο σπίτι ζωντανό θήραμα γένους θηλυκού, πιο άγριο κι από ζώο, το οποίο δεν επικοινωνεί σε καμία γλώσσα. Θα την αλυσοδέσει σε υπόγα, θα προσπαθήσει να την τιθασεύσει, θα γίνει το ερωτικό του παιχνίδι και, φυσικά, κάτι θα πάει πολύ στραβά, σε αυτό το εκκεντρικό θρίλερ – σχόλιο επάνω στη Φύση του ανθρώπου (πόσω μάλλον όταν εμφανίζεται με ένα τόσο νορμάλ προφίλ όσο του κεντρικού ήρωα) και την αληθινή, κρυμμένη κτηνωδία του Δυτικού πολιτισμού. Ακούγεται πομπώδες, όμως, καταφέρνει να σε πείσει σαν ταινία τρόμου με νοημοσύνη. Δε συνιστάται για θεατές που έχουν ευαισθησίες με το αίμα και τους διαμελισμούς…