Αυτή την εβδομάδα βγαίνει στις αίθουσες η μοναδική ταινία που μπόρεσε να κλείσει το μάτι στο genre του σινεμά τρόμου, τόσο ύπουλα και… σπαρταριστά, από την εποχή που ο Γουές Κρέιβεν μας έκανε να ουρλιάζουμε στα γέλια με το «Scream». Κι όμως, το «Μικρό Σπίτι στο Δάσος» του Ντρου Γκόνταρντ (το οποίο εγκαινιάζει έναν controversial τρόπο για να διαβάζεις κριτικές) δεν είναι το πιο τρομακτικό και αστείο, μαζί, θέαμα που αντιμετωπίσαμε αυτές τις μέρες!
Με τον υπ. αριθ. 4049 Νόμο, ο οποίος ψηφίστηκε στις 23 Φεβρουαρίου, υπό το κεφάλαιο «ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ», μιας και ο αθλητισμός υπάγεται, πλέον, στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, οι κινηματογράφοι υποχρεούνται ν’ αποδίδουν στο Κράτος, «για την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης», το ποσό των πενήντα λεπτών («για την προβολή σε χειμερινή αίθουσα») ή του ενός ευρώ («για την προβολή σε θερινή αίθουσα»). Επί της εκάστοτε τιμής του εισιτηρίου! Ειλικρινά, δε μπορώ να σχολιάσω κάτι το οποίο ξεπερνά ακόμη και το χιούμορ των Μόντι Πάιθον.
Σε μια εποχή οπού το κοινό έχει την ανάγκη να δει μια ουσιαστική μείωση στις τιμές των εισιτηρίων, για να επιστρέψει στο πιο μαζικό είδος θεάματος (που κάποτε θεωρούσαμε και φθηνό), έρχεται η φορομπηχτική μηχανή και σου κουνάει το μαντιλάκι του αποχαιρετισμού… Επίσης, συγχαρητήρια σε εκείνον που σκέφτηκε να γονατίσει το θερινό σινεμά ή να οδηγήσει τα γραφεία διανομής στη μη παροχή νέων ταινιών σε αυτά (διότι εκεί θα καταλήξει το πράγμα, προκειμένου να μειωθεί η χασούρα). Εμπρός, λοιπόν, καλά μου παιδιά. Ας δώσουμε ακόμη ένα δυνατό ζμπρώξιμο. Για την ανάπτυξη, ρε γαμώτο! Και τη βία στα γήπεδα (WTF!), έτσι;
