FreeCinema

Follow us

Την πρώτη χρονιά χάρηκα. Αισθάνθηκα κάτι το νέο, το αισιόδοξο, το τίμιο. Χωρίς τα χρηματικά ποσά των Κρατικών Βραβείων, που καταλάβαινες ότι μοιραζόντουσαν πάνω σ’ ένα τραπέζι στοιχημάτων της «μαφίας» των βολεμένων Ελλήνων παραγωγών. Τα βραβεία της ντόπιας Ακαδημίας Κινηματογράφου με έκαναν να θέλω μέχρι και μέλος της να γίνω! Μου απάντησαν κάμποσες εβδομάδες αργότερα, μέσω ενός μάλλον… αναρμόδιου σκηνοθέτη, ο οποίος μου εξήγησε πως δεν πληρούσα τις προϋποθέσεις του καταστατικού επειδή δεν έγραφα στον ημερήσιο Τύπο (τα ξαναλέμε στα 70 μου ή όταν κλείσουν όλες οι εφημερίδες…). Βέβαια, οι υποψίες των χρονικών ορίων που επέτρεψαν στον κύριο Μπουλμέτη να ηγηθεί της Ακαδημίας, δεν ξεπέρασαν ποτέ το inside joke…

Τη δεύτερη χρονιά, με την… τριπλή ισοψηφία στην κατηγορία του μοντάζ, κοντέψαμε να φύγουμε από τα καθίσματα με το γέλιο που έπεσε. Το όλο σκηνικό μαρτυρούσε τη ραγδαία φθορά του wannabe θεσμού. Ήδη, είχαν αρχίσει να προτείνονται και ταινίες που δεν είχαν προβληθεί στις αίθουσες, αλλά μονάχα σε… πρεμιέρες για φίλους και συντελεστές ή στη Θεσσαλονίκη και τις Νύχτες Πρεμιέρας. Αυτογνωσία, ίσως, αφού και όταν έβγαιναν, λιγότεροι από τους ανθρώπους που δούλεψαν γι’ αυτές έκοψαν εισιτήριο στις αίθουσες για να τις δουν.

Τα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου ψόφησαν νωρίς. Όχι μονάχα επειδή, πλέον, αναζητούν με το τουφέκι και τα υποψήφια φιλμ αλλά και τους ψηφοφόρους – μέλη (εκ των οποίων 104 καταδέχτηκαν να συμμετάσχουν εφέτος!). Αλλά επειδή δεν αφορούν κανέναν. Ούτε καν το παρεάκι του εγχώριου σινεμά, που με αυτόν το «θεσμό», απλά, πήγε να μοιράσει την τράπουλα αλλιώς. Δυστυχώς, το παιχνίδι παρέμεινε ίδιο. Και χωρίς φράγκα από πάνω. Ήττα.

Όταν κάνεις ταινία και δεν πιάνει ούτε 1.000 εισιτήρια στην αγορά, κοίτα να μετρήσεις ξανά τους φίλους σου και, επειδή σίγουρα χωράνε στο σαλόνι σου, μετάφερε εκεί τις προβολές, με ξηροκάρπι κι ουισκάκι. Εκτός κι αν το κάνεις για το party. Εμένα φέτος δε με κάλεσαν. Δε με είχαν καλέσει ποτέ, άλλωστε. Ένας απλός επαγγελματίας του χώρου είμαι. Αυτά είναι μόνο για τους φίλους…

TAGS: