ΟΙ ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ (1984)
(LES FAVORIS DE LA LUNE)
- ΕΙΔΟΣ: Δραματική Κομεντί
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Οτάρ Ιοσελιάνι
- ΚΑΣΤ: Κάτια Ρούπε, Φρανσουά Μισέλ, Ζαν-Πιερ Μποβιαλά, Ματιέ Αμαλρίκ
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 101'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: ROSEBUD
Ένα πλήθος ιδιόμορφων χαρακτήρων και οι περιπέτειές τους στο Παρίσι, με επίκεντρο ένα σερβίτσιο και έναν πίνακα.
Η πρώτη ταινία που σκηνοθέτησε εκτός Σοβιετικής Ένωσης ο Οτάρ Ιοσελιάνι ανήκει ξεκάθαρα στο είδος της αναρχικής κωμωδίας, όποιον ορισμό κι αν της δίνει κανείς. Με αδιάκοπη κίνηση ανάμεσα στο χρόνο και το πλήθος των χαρακτήρων που αποτελούν το θίασο της ταινίας, είναι σχεδόν αδύνατον να βγάλεις μια σύνοψη της πλοκής χωρίς να αφηγηθείς ολόκληρη την ταινία. Οι πιο αταίριαστοι ήρωες, ένας αστυνομικός, αναρχικοί, έμποροι όπλων και έργων τέχνης, μερικές πόρνες, Άραβες, ένας άνδρας που φτιάχνει βόμβες, μια ομάδα διαρρηκτών, μια μανικιουρίστα και ένας punk τραγουδιστής συνθέτουν ένα δίκτυο σχέσεων εξαπάτησης και ερωτικών δεσμών στο Παρίσι, που είναι δύσκολο να παρακολουθήσεις σε όλη του την έκταση. Η δράση ταξιδεύει από το 18ο αιώνα μέχρι τη δεκαετία του ’80, με το σερβίτσιο να αλλάζει ιδιοκτήτες και τον πίνακα να γίνεται όλο και μικρότερος καθώς περνά από χέρι σε χέρι.
Πολλοί έχουν παρομοιάσει το περιβάλλον των «Ευνοουμένων του Φεγγαριού» με το σινεμά του Τατί. Περισσότερο, όμως, μοιάζει με τα γαϊτανάκια σχέσεων του Μαξ Οφίλς σε μια πιο αποδομημένη μορφή. Άλλωστε και ο ίδιος ο Ιοσελιάνι αφηρημένη κωμωδία έχει χαρακτηρίσει την ταινία. Κανείς από τους ηθοποιούς (που σε μεγάλο ποσοστό είναι ερασιτέχνες) δεν προσπαθεί να παίξει κωμικά. Ούτε αστείες ατάκες υπάρχουν. Η κωμωδία προκύπτει από τις καταστάσεις που αναδεικνύουν το «γελοίον του πράγματος» και παρουσιάζουν έναν κόσμο πλάνης και εξαπάτησης. Η ταινία είχε τιμηθεί με το Ειδικό Βραβείο της κριτικής επιτροπής στη Μόστρα της Βενετίας, αλλά τώρα πια τα δείχνει τα χρονάκια της.