του Ηλία Φραγκούλη

Ατυχώς, το βιωματικό δεν αρκεί για να υποστηρίξει ένα ολόκληρο φιλμ τεκμηρίωσης. Αυτό μας διδάσκει το πρώτο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους της Τζέλης Χατζηδημητρίου, η οποία δηλώνει «Λεσβία» με κάθε δυνατό τρόπο και μας «παραδίδει μια πολύτιμη καταγραφή της πορείας της Ερεσού από τη δεκαετία του ‘70 έως σήμερα, διασώζοντας ταυτόχρονα ένα σημαντικό κομμάτι της ΛΟΑΤΚΙ+ ιστορίας». Εγώ, πάλι, το μόνο που έμαθα για το συγκεκριμένο τμήμα του νησιού είναι πως για κάποια περίοδο, προ δεκαετιών, μετατράπηκε σε τουριστικό προορισμό γυναικών με τον προφανή σεξουαλικό προσανατολισμό, δημιουργήθηκαν δύο ανάλογα ξενοδοχεία, κάποια μπαράκια, και η μεγαλύτερη κατάκτηση των θηλυκών «εισβολέων» ήταν ν’ αποκτήσουν ένα δικό τους μαγαζί στην κεντρική πλατεία του χωριού. Βασικά, αυτά!

Από την άλλη, η δημιουργός του ντοκιμαντέρ θεωρεί πως «μέσα από σπάνιο αρχειακό υλικό, ημερολόγια, φωτογραφίες, video και συνεντεύξεις των ανθρώπων που καθόρισαν την ανθρωπογεωγραφία και το πνεύμα της περιοχής μέσα στα χρόνια, ξετυλίγεται η συναρπαστική ιστορία ενός τόπου αλλά και μιας ολόκληρης κοινότητας, που αξίωσε συμπερίληψη και ίση μεταχείριση, ακόμα κι όταν αυτά δεν ήταν καθόλου αυτονόητα». Ωραίο και καλοδεχούμενο στα λόγια όλο αυτό, όμως, οι συνεντεύξεις είναι από ελάχιστες έως ανύπαρκτες (μιλάμε για κάτι σαν μια-δυο ατάκες «αναμνήσεων» ανά άτομο…), το «σπάνιο αρχειακό υλικό» χαρακτηρίζεται περισσότερο από «home videos» τύπου πλανάκια καλοκαιρινών διακοπών, ενώ στον τομέα της ιστορικής (για να μην πω και κοινωνικής…) καταγραφής, το φιλμ πάσχει σε δραματικό βαθμό, καταδικάζοντας το θέμα του σε ένα «κάψιμο» άνευ προηγουμένου.

Είναι κρίμα να γίνονται απόπειρες στο είδος αυτό στην Ελλάδα με αποτελέσματα… ασχετοσύνης και τσαπατσουλιάς, από «σκηνοθέτες» που βασίζονται στις… καλές τους τις προθέσεις και μόνο, πόσω μάλλον όταν το υλικό τους δεν καλύπτει ούτε καν ντοκιμαντέρ μικρού μήκους. Κρίμα, γιατί η ιδιαιτερότητα της περίπτωσης της Ερεσού άξιζε κάτι πιο ουσιαστικά τεκμηριωμένο, έτσι ώστε να επιζήσει και καλύτερα στο πέρασμα του χρόνου. Αφέλεια. Και υπερβάλλων ζήλος. Δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο.