του Άγγελου Μαύρου

Έπαιρνε χρόνια μάτι «Nip / Tuck» ο Ντιέγκο Κάπλαν και τη συναφή προ τριών ετών ονείρωξη «Κρεβάτι στα Τέσσερα» του Άντονι Κορντιέ τη σκίζει άνετα. Πιο συχνά απ’ ό,τι πρέπει στο… ντιβάνι της τηλεόρασης, εντούτοις, άσε το ότι προσπαθεί να ερεθίσει ημικοσμίως (κι εκεί ψάχνεις για το Viagra σου), σ’ αυτό το αργεντίνικο crowdpleaser μεγαλοαστικών erotica απωθημένων, μπερδεμάτων και συνειδητοποιήσεων, όπου σε «φτιάχνουν» αρκετές ατάκες (όπως για το «ανθρώπινο σουβλάκι»), σιλουέτες που εκμαυλίζουν (κυρίως ο αβρά ελευθεριάζων μπούλης οργανωτής των party ανταλλαγής συντρόφων, με τον Αλφρέντο Καζέρο fluffer όλων των σκηνών του) και 2 – 3 γόνιμα συμπλέγματα έμπνευσης (όπως του γαστρικού bypass) που μπορεί να σε ξαπλώσουν απ’ το γέλιο.

Κι εκεί αρχίζει το ιεραποστολικό. Καυτό «μωρό» η Χουλιέτα Ντίαζ (ως pin-up σάρκωση της αθωότητας της Εύας που παρασύρει τον Αδάμ στον πειρασμό, όμως, παρά ερμηνευτικά), σιριαλικά πρόστυχη η μεγέθυνση του μορίου του τύπου και της καθοδήγησης του Αντριάν Σουάρ, επαινετέα για την προσπάθεια αλλά αναμενόμενων στάσεων η ανάγνωση του Κάμα Σούτρα παραμέτρων (μη υλοποιημένες φαντασιώσεις, ταξικοοικογενειακές αναστολές, ελλιπής έλεγχος σε λίμπιντο ορμές, μυστικά και ψέματα, «κέρατο ή μονογαμία, τι θες;»). Με τι αντι-δονητή; Το family εστίας μαστίγωμα της «Πάρ’ τα, μωρή άρρρωστη!» αλυσοδεμένης επιθυμίας και της εν τέλει διάψευσης της πιο συντηρητικά έκφυλης γύμνωσής της. To «Δύο και Δύο» είχε φραγμούς και το γυρνάει σε… «Δύο σ’ Ένα». Μυαλό για business και κορμί για αμαρτία; Τοιουτοτρόπως, σπάνια σου κάθεται η εμπειρία ως πολυοργασμική. Βγάλ’ το από μέσα σου και (γύρνα) στο τσαρδάκι, ανδρογυνάκι…