του Παναγιώτη Μήτσικα

Η αλήθεια είναι πως δεν θυμόμαστε ποια ήταν η τελευταία ταινία κινουμένων σχεδίων που ήρθε στις αίθουσες της χώρας μας με προέλευση από τη μακρινή ήπειρο της Ωκεανίας. Το αυστραλιανό «Σούπερ Μάγκι» μας συστήνει την ομώνυμη ηρωίδα του, την οποία (φυσικά) θεωρεί πως ήδη γνωρίζουμε, μιας και το φιλμ αποτελεί το sequel του original «Combat Wombat» (ο πρωτότυπος αγγλόφωνος τίτλος), παραγωγής του 2020. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο σε αυτές τις περιπτώσεις, δηλαδή όταν έχουμε να κάνουμε με animation εκτός του εμπορικού κυκλώματος και των χωρών που έχουμε συνηθίσει, είναι αναμφίβολα η επαφή μας με παραδόσεις ή (και) ζώα που (όπως στην προκειμένη) είναι ελάχιστα οικεία στον Έλληνα θεατή.

Έτσι κι εδώ, στη «Σούπερ Μάγκι», η ηρωίδα μας είναι ένας μαρσιποφόρος φασκωλόμυς (χρειάστηκε να το Google-άρω!) που αποτελεί την ήρεμη δύναμη της πόλης του Sanctuary, ούσα υπεύθυνη για την πάταξη της εγκληματικότητας και τη διατήρηση της τάξης, σε συνεργασία με τον βοηθό της, Σουίτι. Τα πράγματα στην πόλη βαίνουν άκρως… βαρετά, μέχρι που το σατανικό σχέδιο του entrepreneur Λένι (με τη φωνή του Ντέιβιντ Γουέναμ, αγαπημένου Φάραμιρ, στην original version), να παγιδεύσει όλους τους κατοίκους σ’ ένα ιδιότυπο metaverse, μπαίνει σε ισχύ.

Η αλήθεια είναι πως περιμέναμε να δούμε τα «τέρατα», αλλά η ταινία είναι αρκετά ευχάριστη, με αστεία που δουλεύουν (επιτέλους!) και κάποιες πολύ fun μεταφραστικές επιλογές (kudos για το «Αποθήκη Πριγκίπισσα Παγώνα»), ενώ και το θέμα είναι επίκαιρο, σε σχέση με τα κλασικά μαγικά βασίλεια, ζώα στο δάσος ή άλλα αντίστοιχα και λίαν τετριμμένα backgrounds. Ταυτόχρονα, η υπέρ του δέοντος απουσία δράσης σίγουρα θα ξενίσει πολλά από τα παιδιά με βραχύβια συγκέντρωση στην οθόνη, ενώ κάποιες αναφορές είναι υπερβολικά εύκολες, όπως εκείνη του κακού Λένι (με το κλασικό ζιβάγκο αλά Στιβ Τζομπς!).

Σε γενικές γραμμές, μία αξιοπρεπής ταινία κινουμένων σχεδίων που καταφέρνει να διασκεδάσει, όσο κι αν μας λείπουν τα «origins» της κεντρικής ηρωίδας.