της Ιωάννας Παπαγεωργίου

Προσπάθεια αναγέννησης από τις στάχτες, της καριέρας μιας χούφτας ηθοποιών – πάλαι ποτέ νέου, περιζήτητου, χολιγουντιανού αίματος. Αυτή φαντάζει ως η πιο πιθανή αιτία πραγματοποίησης του τρίτου sequel της εφηβικής, αθυρόστομης, ακατάλληλης, αλλά και αναπάντεχα τρυφερής κωμωδίας σκατολογικού χιούμορ. Ταινία φαινόμενο στην εποχής της (τέλη των 90’s), το «American Pie» άλλαξε τα δεδομένα στις ρομαντικές κομεντί με ήρωες νεαρούς ενήλικες, μπολιάζοντάς τες με τη βλάσφημη κωμική αναρχία που μας άφησαν κληρονομιά σειρές φιλμ σαν εκείνες του «Τρελού Θηριοτροφείου» ή της «Εκδίκησης των Nerds».

Τι νόημα, όμως, έχει αυτό το reunion εν έτει 2012; Καθώς ο Μπεν Στίλερ έχει προ πολλού προκαλέσει υστερικά γέλια, εγκλωβίζοντας κωμικοτραγικά το πέος του σε ένα φερμουάρ («Κάτι Τρέχει με τη Μαίρη»), κάνοντας την εδώ ανάλογη ατυχία του Μπιγκς με το laptop του να μοιάζει, απλά, πιο… high-tech; Ενώ έχουν ήδη προηγηθεί δύο «Hangover», που εκτροχίασαν με ασύλληπτη (αν και όχι πάντα ξεκαρδιστικά εύστοχη) τόλμη την καθημερινότητα τεσσάρων «καθωσπρέπει» ενηλίκων αντρών; Όταν ο Τζέισον Σίγκελ έχει ήδη βγάλει χωρίς ντροπή ή «ειδικά εφέ» τα… προσόντα του στη φόρα («Όταν με Παράτησε η Σάρα»), χρίζοντας την εν μέρει κουκουλωμένη (από διάφανο καπάκι κατσαρόλας) αποκάλυψη του Μπιγκς κάθε άλλο παρά θαρραλέα, πρωτοφανή ή καινοτόμα; Η απάντηση είναι εύκολη και μια: κανένα! Γιατί αυτό το – σε πρόωρη κρίση μέσης ηλικίας – reunion αναλώνεται σε μια μάταιη προσπάθεια να αποδείξει το αδύνατο: πως μπορεί να είναι πιο αστείο, φρέσκο και ευφάνταστο από τους – μπάσταρδους μεν, αδιαμφισβήτητους δε – κινηματογραφικούς του απογόνους.

Τελικά, αυτό το reunion, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια σειρά (όχι απαραίτητα ταιριαστών και σίγουρα όχι πρωτότυπων) κωμικών επεισοδίων, κατά τα οποία η γνωστή παρέα έρχεται αντιμέτωπη με τη νέα γενιά, κυριολεκτικά ή μεταφορικά (βλέπε το χήρο, πια, πατέρα του Τζιμ/Μπιγκς) εφήβων, που αποζητούν απεγνωσμένα το σεξ. Χάνει έτσι όχι μόνο τους χαρακτήρες των ηρώων του, η εξέλιξη των οποίων δεν εξερευνάται ούτε στο ελάχιστο, αλλά και την ευκαιρία να δώσει δεύτερη πνοή ζωής στην καριέρα των πρωταγωνιστών του. Η παντελώς διακοσμητική, περαστική παρουσία των Τάρα Ριντ, Μίνα Σουβάρι και Νατάσα Λιόν, ειδικά, μέχρι και… μήνυση σηκώνει. Για παραπλανητική διαφήμιση (στις αφίσες και όχι μόνο του φιλμ). Τόσο από τις ίδιες τις ηθοποιούς, όσο και από τους θεατές.