της Βαρβάρας Κοντονή

Αναζητώντας έμπνευση στις μικρές στιγμές της ζωής, ο Αμερικανός δημιουργός Άιρα Σακς επιστρέφει δυο χρόνια μετά το «Η Αγάπη Είναι Παράξενη» με μια ταινία για την εφηβική φιλία και τα οικογενειακά βάρη των μεγάλων, κρατώντας χαμηλές ταχύτητες και έναν ράθυμο ενδοαφηγηματικό ρυθμό που συνοδεύει ιδανικά τους χαρακτήρες, χωρίς να τους βαραίνει σεναριακά. Δράμα περιορισμένων εξάρσεων και συναισθηματικών υπερβολών, οι «Μικροί Κύριοι» αποτελούν μια τυπική προσθήκη στο κινηματογραφικό σύμπαν του Σακς, έναν κόσμο που επιμένει να υπάρχει στο περιθώριο των στυλιζαρισμένων indies και των βαρύγδουπων «κοινωνικών» φιλμ με επίκεντρο δυσλειτουργικές οικογένειες και γιγαντωμένους εγωισμούς, διατηρώντας παράλληλα μια αξιοθαύμαστη ισορροπία στη συγκρουσιακή απόδοση των δυο κόσμων, μεταξύ ενηλίκων και παιδιών.

Έχοντας κληρονομήσει το σπίτι του πατέρα του, μετά τον πρόσφατο θάνατό του, ο Μπράιαν (Γκρεγκ Κινίαρ) μετακομίζει με την οικογένειά του σε μια φιλήσυχη, αν και ταχύτατα αναπτυσσόμενη γειτονιά του Μπρούκλιν, ένα νεότευκτο φυτώριο καλλιτεχνικής έκφρασης και bohème καθημερινότητας. Μαζί με το σπίτι, η οικογένεια κληρονομεί και ένα μικρό κατάστημα που βρίσκεται στο ισόγειο του κτηρίου και το οποίο νοικιάζει η Λεονόρ (Παουλίνα Γκαρσία), μια μητέρα που μεγαλώνει μόνη της τον γιο της, Τόνι. Το πρόβλημα είναι πως με αφορμή την περιρρέουσα οικονομική κατάσταση, αλλά και λόγω της φιλικής σχέσης που διατηρούσε με τον αποθανόντα, η Λεονόρ δεν κατέβαλλε για καιρό στις τιμές της αγοράς το μισθωτήριο για τη λειτουργία του μαγαζιού, με αποτέλεσμα η εμπλοκή των νέων κληρονόμων στην περιουσία να αλλάζει τα δεδομένα. Από τη μια ο Μπράιαν και η αδελφή του επιθυμούν είτε την καταβολή αυξημένου ενοικίου είτε τη διάθεση του χώρου σε άλλον ενοικιαστή, ενώ από την άλλη η Λεονόρ παραμένει ανένδοτη εξαιτίας της λεκτικής της συμφωνίας με τον προηγούμενο ιδιοκτήτη. Την ίδια στιγμή που η κόντρα ανάμεσα στις δυο πλευρές μεγαλώνει, η πρόσφατη φιλία ανάμεσα στον Τόνι και τον δεκατριάχρονο γιο τού Μπράιαν, Τζέικ, θα περάσει τη δική της δοκιμασία.

Αν περιμένεις κόντρες, υστερίες και πισώπλατα οικογενειακά μαχαιρώματα α λα Χόλιγουντ, σίγουρα δεν θα τα βρεις εδώ, αφού για ομηρικούς καβγάδες δεν ενδείκνυται ούτε αυτό το φιλμ, ούτε βέβαια και η φιλμογραφία του Σακς, ενός δημιουργού που αρκείται στα «λίγα» της σινεματικής πραγματικότητας. Όπως αντιλαμβάνεσαι από τον τίτλο, στο επίκεντρο βρίσκονται οι «μικροί κύριοι» των δυο οικογενειών που συγκρούονται… με το γάντι, με το σενάριο των Σακς και Μαουρίσιο Ζακαρίας να εκφράζει λιτά και απέριττα το τι σημαίνει να μεγαλώνεις σαν «φυσιολογικός» έφηβος. Μην ξεχνάς, υπάρχει σωρός από ταινίες είδους εκεί έξω που σε φέρνουν από την πρώτη στιγμή αντιμέτωπο με τεράστια ηθικά διλήμματα και αξεπέραστα συναισθηματικά εμπόδια, συνεπώς ο τρόπος με τον οποίο ο Σακς προσεγγίζει το θέμα της εφηβείας και των μικρο-προβλημάτων της καθημερινότητας είναι τουλάχιστον τίμιος και αναζωογονητικός. Η απλότητα στη σκηνοθετική εκτέλεση αποτελεί και ένα από τα ατού της ταινίας, δίνοντας με τον τρόπο αυτόν χώρο στο ξεδίπλωμα της πλοκής που με τη σειρά της ξεφεύγει από τα όρια της υπόθεσης της φαμιλιακής κόντρας, με ψήγματα ευρύτερου – διακριτικά – κοινωνικού σχολιασμού που εκτείνεται από το μεταναστευτικό και την ανεξερεύνητη ομοφυλοφιλία, μέχρι τα στερεότυπα των φύλων και τη θέση της Τέχνης στη σύγχρονη ζωή του ατόμου.

Διαθέτοντας κάτι από την ατμόσφαιρα και τη γοητεία των πρώιμων ταινιών του Σπάικ Λι, το φιλμ του Σακς έχει να επιδείξει και δυο εξαιρετικές ερμηνείες από τους νεαρότερους ηθοποιούς του, τον Θίο Τάπλιτζ και τον Μάικλ Μπαρμπιέρι, έναν πιτσιρικά που υποκριτικά θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Αλ Πατσίνο και Ρόμπερτ Ντε Νίρο (στα πολύ νιάτα τους…)!