Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΣ ΠΑΕΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ (2014)
(LES VACANCES DU PETIT NICOLAS)
- ΕΙΔΟΣ: Οικογενειακή Κωμωδία
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λοράν Τιράρ
- ΚΑΣΤ: Ματεό Μπουασελιέ, Βαλερί Λεμερσιέ, Καντ Μεράντ, Μπουλί Λανέρς
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 97’
- ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD
Μετά την τεράστια εμπορική επιτυχία των εν έτει 2009 πρώτων του κινηματογραφικών ζαβολιών, ο μικρός Νικόλας ξαναχτυπά, αυτή τη φορά κάνοντας, αναμενόμενα θεοπάλαβες, διακοπές.
Βασισμένο στην κοσμαγάπητη, γαλλική σειρά εικονογραφημένων παιδικών βιβλίων του συγγραφέα Ρενέ Γκοσινί («Λούκι Λουκ», «Αστεριξ & Οβελίξ», «Ιζνογκούντ») και του καρτουνίστα Ζαν-Ζακ Σαμπέ, αυτό το δεύτερο φιλμ της αντίστοιχης κινηματογραφικής σειράς δεν κρύβει πολλές εκπλήξεις για τους ενήλικους θεατές. Πανέμορφα retro, καλοραμμένα ντυμένο, όλο νοσταλγία, με την αθώα πολυχρωμία των 50’s, δεν καταφέρνει να μεταφέρει αυτούσιο στο πανί το ιδιότροπο χιούμορ και το ιδιόμορφο, παιδικό στιλ αφήγησης (από τον ίδιο τον μικρό Νικόλα) των βιβλίων, που ξέρουν πολύ καλά πώς να γελούν (και μαζί) με μικρούς και μεγάλους.
Έτσι οι άνω των 10 ετών ίσως όχι μόνο να χαμογελάσουν, αλλά και να ξεκαρδιστούν φευγαλέα με τον μικρό Φρικτιέ που τρώει κυριολεκτικά ό,τι βρει μπροστά του, την παράδοξη σχέση τού μπαμπά του μικρού Νικόλα με το αφεντικό του, που τον σπρώχνει σε ένα… χμμμ… χαριτωμένο επεισόδιο με ένα ταχυδρομικό κουτί, την εμμονή και τα κατά συνέπεια κωμικοτραγικά παρατράγουδα που προκαλεί η «καλλιτεχνική» μανία ενός διάσημου Ιταλού παραγωγού με τη μαμά, ή το πώς ο μικρός Νικόλας παίζει «σπίτι και οικογένεια» με τη μικρή, γουρλομάτα – δίδυμη, θαρρείς, της Κριστίνα Ρίτσι στην «Οικογένεια Άνταμς» – και τρελοκοτσιδού Ιζαμπέλ με παλιές οβίδες, χειροβομβίδες, δυναμίτη και λοιπά επικίνδυνα βλήματα σε εγκαταλειμμένο κάστρο. Μέχρι εκεί, όμως. Τίποτα πραγματικά συγκινητικό ή αστείο δεν αναπνέει πρωτότυπα σε αυτό το φιλμ, που μπορεί εύκολα να γίνει βαρετό, ειδικά για όσους έχουν την εμπειρία πρόσφατων, σαφώς πιο εμπνευσμένων και τολμηρών, παιδικών (animation και μη) καλλιτεχνημάτων του σινεμά, από το παραδοσιακό, ντισνεϊκό «Ψυχρά κι Ανάποδα» έως το πιο παραμυθένιο και εφετζίδικο «Maleficent».
Οι κάτω των 10 ετών, βέβαια, θα την κάνουν λαχείο (ειδικά αν δουν τη μεταγλωττισμένη κόπια), αφού διαθέτει μπόλικο από το οικείο, αφελές, απαίδευτο, εύκολο χιούμορ τους, καθώς και τα περιπετειώδη παιχνίδια που σκαρφίζονται με απίθανη άγνοια κινδύνου.