Το όλο θέμα γνωστοποιήθηκε μέσω του εβδομαδιαίου προγράμματος των δημοσιογραφικών προβολών, σε ένα μάλλον ατυχές timing, ακριβώς επάνω στο κρούσμα του (ξεκάθαρα) προσωπικού μου αποκλεισμού από την – «όποιον θέλουμε καλούμε σε πρεμιέρα» – προβολή του «Έτερος Εγώ» και την απάντησή μου με το editorial της 19ης Ιανουαρίου, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα και την επίσημη επέμβαση της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.
Το περιεχόμενο του συγκεκριμένου mail προφανώς και θορύβησε πολλούς συναδέλφους με τα… «προαπαιτούμενά» του, τα οποία και σας παραθέτω αυτούσια:
– Το όνομα (sic) σας, e-mail, τηλέφωνο, και οποιοδήποτε στοιχείο επικοινωνίας χρησιμοποιείτε επαγγελματικά.
– Το μέσον ή τα μέσα με τα οποία συνεργάζεστε ως κριτικός κινηματογράφου / πολιτιστικός δημοσιογράφος. Παρακαλούμε να διευκρινίσετε το είδος του κάθε μέσου με το οποίο συνεργάζεστε: εφημερίδα, περιοδικό, website, blog, κλπ.
– Αν έχετε ή δεν έχετε έγκυρη δημοσιογραφική διαπίστευση.
– 10 ενδεικτικά δείγματα γραφής κάλυψης (κριτικές και προσωπικές συνεντεύξεις) των ταινιών που προκύπτουν από παρακολούθηση ταινίας σε δημοσιογραφικές και έχουν δημοσιευτεί στον έντυπο ή ηλεκτρονικό Τύπο μέσα στο 2016.
– Στοιχεία επισκεψιμότητας / κυκλοφορίας των μέσων με τα οποία συνεργάζεστε.
Καθώς εγώ ήμουν έτοιμος να συμπληρώσω και τον ΑΦΜ μου ή διάφορες σπιουνιές του τύπου ποιος μασάει τσίκλα στην αίθουσα ή ποια πήγε κι άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα, η Π.Ε.Κ.Κ. ήρθε ξανά να δικαιώσει, έστω, τους ανθρώπους του χώρου που τυγχάνουν και πολύχρονης αναγνώρισης αλλά και είναι ή έχουν υπάρξει επαγγελματίες (το δεύτερο σκέλος το πρόσθεσα διότι με τόσο ψόφο που έχει πέσει στα ελληνικά media, στην τελική μάς βλέπω να πουλάμε κουλούρια Θεσσαλονίκης και να διατηρούμε προσωπικά blogs ως χομπίστες…). Έτσι, λοιπόν, απάντησε η Ένωση:
Οι επαγγελματίες κριτικοί κινηματογράφου – μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου δεν υποχρεούνται να απαντήσουν στο παρακάτω e-mail. Επαρκή πιστοποίηση της ιδιότητάς τους αποτελεί η συμμετοχή τους στην Ένωσή μας.
Το ότι η Π.Ε.Κ.Κ. «ξύπνησε» με τόση ταχύτητα και ευαισθητοποιήθηκε άμεσα, αποστέλλοντας δύο ανακοινώσεις εντός ολίγων ημερών, ήταν κάτι πραγματικά αισιόδοξο για τον κλάδο και το μέλλον του επαγγέλματος, το οποίο θίγεται από… όπου δεν φτάνει ακόμη και η αγριότερη φαντασία των αναγνωστών!
Το ζήτημα με τις «δημοσιογραφικές κάρτες» εκδόσεως… γραφείων διανομής (σοβαρά, σκέψου το λίγο αυτό!) είχε προκύψει για πρώτη φορά γύρω στον Μάρτιο του 2013, για να βγαίνει ένας κάποιος μπούσουλας στην προσέλευση των «κριτικών» που εμφανίζονταν σε πρωινές προβολές, ενίοτε λες και τους είχε αδειάσει πουλμανάκι στην είσοδο. «Επισημοποιήθηκε» έτσι η παρουσία διαφόρων bloggers ή social «celebrities» που δεν έχουν άλλη δουλειά ή πρωινό ωράριο, με το άλλοθι ότι… κάθε publicity είναι καλό publicity, αφού η ελληνική διανομή ενδιαφέρεται πρωτίστως για τον αριθμό των «δημοσιευμάτων» παρά για την ποιότητα της υπογραφής ή του κειμένου. Πρόκειται για μια «νέα τάξη πραγμάτων», την οποία ανεχόμαστε (;) ως «πρόοδο» των ηλεκτρονικών Μέσων και της social media δικτύωσης.
Όταν και αυτό το παραμύθι άρχισε να ξεχειλώνει και ουδείς, πλέον, αναγνώριζε το ποιοι και γιατί γέμιζαν τις κινηματογραφικές αίθουσες, ειδικά σε πολυαναμενόμενα blockbusters (τι περίμενες, να τρέχουν να δουν τζάμπα το κάθε τριτοκοσμικό «art-house»;), όλα τα γραφεία μαζί συνεδρίασαν εκ νέου, αποφασίζοντας τον επαναπροσδιορισμό των ταυτοτήτων που εξαρχής είχαν μοιραστεί λανθασμένα και άναρχα! Σήμερα, λοιπόν, αναμένουμε να μάθουμε το ποιοι θα αναγνωριστούν ξανά ως «κριτικοί» (χωρίς να είναι μέλη της Π.Ε.Κ.Κ., δηλαδή), ενδεχομένως με γνώμονα το πόσο αρέσουν στις εταιρείες αυτά που γράφουν ή και το… πόσο μεγάλη την έχουν (την επισκεψιμότητα, κουτά!).
Σε μέρες που ο κριτικός κινηματογράφου της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ απολύθηκε (και μάλλον μια τέτοια θέση είναι περιττή δια το έντυπο μελλοντικά, τι τη θέλουμε την κριτική, μωρέ…) και οι συνάδελφοι του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη περιμένουν (σε μορφή θρίλερ) να πάρουν τη δική τους θέση στην ανεργία. Ποιος να νοιαστεί για όλα αυτά από την κινηματογραφική διανομή, άλλωστε; Αφού μονάχα «κακό» κάναμε τόσα χρόνια στη δουλειά τους. Ας επιζήσουν μονάχα αυτοί που παίρνουν τα δωράκια τους για ένα hashtag στα social, να γράφουν κι από ένα «μην το χάσετε» για όλα τα φιλμ που κατέχουν ένα κάποιο σοβαρό budget για διαφήμιση κι άντε στο… καλό, με την ευχή της Παναγίας! Κριτική; Εδώ δεν τη σεβάστηκαν τόσα χρόνια οι ίδιοι οι επαγγελματίες μεταξύ τους! Επαγγελματική αλληλεγγύη; Ποιος ήρθε;
