Να σου τα πω κι εγώ στο λίγο πιο «λιανά» του, που έχω τον τρόπο; Επί του παρόντος, όχι στο πλαίσιο της «επιστημονικής φαντασίας»! Τον περασμένο μήνα (Οκτώβριος 2018) διανεμήθηκαν στους ελληνικούς κινηματογράφους 35 (ναι, τριάντα πέντε γράφει) ταινίες. Μέσα σε μόλις 4 (τέσσερις, ναι) εβδομάδες! Πόσες φορές πας εσύ σινεμά την εβδομάδα, αν ανήκεις στην κατηγορία του απλού ανθρώπου που «τα έχει» για να βγει έξω να διασκεδάσει κι έχει συμπεριλάβει και το σινεμά ως μέσο ψυχαγωγίας; Μία φορά την εβδομάδα; Μια-δυο φορές τον μήνα; Do the math. Είδες κάτι σαν 2 με 4, από τις 35! Κι αυτό είναι το αισιόδοξο παράδειγμα…
Πετάξου τώρα να δεις πόσες ταινίες σε «ωθούν» να δεις τα «αστεράκια» της κριτικής στο ίδιο διάστημα. Αλλιώς, πόσες «ταινιάρες» έχασες σε αυτές τις τέσσερις εβδομάδες. Μόλις ψιλοξευτίλισα και τον κλάδο μου (η διανομή τα «ακούει» εβδομαδιαίως στο box-office report, όπου βγάζω την τίμια νεκρολογία εσχάτως…). Μετά βάλε τη σωρεία νέων τηλεοπτικών παραγωγών που σου κλείνουν το μάτι στο πιο «fast food» και τζαμπέ για το σπίτι, δηλαδή… κόβε από εκείνες τις 2 με 4 ταινίες τον μήνα (που το υπολογίζω έτσι για να πιάσω και τους «ρομαντικούς»…). Πρόσθεσε και καμία «πειρατεία» (που γελάνε και τα μωσαϊκά με τον πρόσφατο «αποκλεισμό» του Pirate Bay), διότι γύρισες αργά από τη δουλειά και θες ν’ αράξεις και να δεις έργο με το σώβρακο, βρε αδελφέ! Και κόβε ξανά…
Στο φινάλε, θα έχεις δει 1 με 2 ταινίες τον περασμένο μήνα, κι αν δεν «τα έχεις» που έλεγα πριν, αλλά θέλεις διακαώς να πας σινεμά, ξεψαχνίζεις προσφορές και πληρώνεις τουλάχιστον το μισό εισιτήριο, δηλαδή έχεις κάνει ζημιά και στον τζίρο του ταμείου! Είναι αυτό που οι καλοθελητές της διανομής αποκαλούν «κρίση». Για να μην διαρρεύσει η «μπόμπα», ότι ο μέσος Έλληνας δεν πατάει πια ούτε στα μαζικά crowd-pleaser (ολόκληρο «Mission Impossible» τρόμαξε να πλησιάσει τα 150.000 εισιτήρια!).
Και πες με «κακό». Πάλι. Επειδή τα χώνω άγρια, με την ελπίδα πως ο υποψήφιος θεατής θα κάνει τη σωστή επιλογή και θα το χαρεί και θα θέλει να ξαναπάει σύντομα στο σινεμά. Έστω και με τα τέσσερα ευρώ του μισού εισιτηρίου. Γιατί το σινεμά ήταν η φτηνή έξοδος. Όχι σε ποιότητα. Ως «φυγή». Κι αν ρωτάς κι εμένα, παραμένει η ωραιότερη. Αλλά, πάλι, ας μην γίνομαι «κακός»…
