της Βικτωρίας Μιχαήλ

Εντάξει, έχουμε δει τα πάντα όλα να «εμψυχώνονται» (αυτό άλλωστε σημαίνει «animation») για να γίνουν ήρωες κινουμένων σχεδίων: ζώα, πουλιά, έντομα, παιχνίδια. Αλλά υπάρχει κάτι πολύ… καμένο που θα πρέπει εξαρχής να φας σ’ αυτό το τρίτο, καλύτερο και πιο διανεμημένο ανά τον κόσμο μεγάλου μήκους (εκ παραλλήλου με το σουξεδιάρικο σερβίρισμα του ωοειδούς προϊόντος της σε τηλεόραση και πάσης φύσεως διαφημιστικά) της μεξικανικής Huevocartoon: ότι τα αυγά, ασχημάτιστες καθότι εμβρυακές μορφές ζωής, δηλαδή, μιλάνε, περπατάνε, κρατάνε χαρακτήρα και δε συμμαζεύεται, όπως εσείς κι εγώ, πλάι στη λοιπή πανίδα ενός αγροκτήματος. Αν μπορείς να το καταπιείς, όπως και το τσόφλι (πουλερικά αντιμέτωπα με τη βία και στο τρέξιμο) απ’ το «Οι Κότες το ‘Σκασαν» της Aardman, το ασπράδι (pets βγαίνουν παγανιά ενωμένα για το χρήμα που θα σώσει το σταβλοσπιτικό τους από ξεπούλημα) του «Μια Τρελή, Τρελή Φάρμα» της Disney και τον κρόκο (μισοριξιά φορτώνεται ζόρικη αποστολή, για την επίτευξη της οποίας πρέπει να αποδείξει ότι έχει… huevos, πραγματώνοντας το πεπρωμένο του) απ’ το «Kung Fu Panda» της DreamWorks, ενώ έχουν όλα πάρει χρώμα από το εθνικό bloodsport των mex κοκορομαχιών σε πυγμαχική παρωδική εκδοχή… ε, τότε τσίμπα την τορτίγια, δεν είναι κακομαγειρεμένη κι έχει τα πικάντικα συνοδευτικά της. Pero si no…

Τα γκαγκ δείχνουν καταρχήν το λειρί τους μέσω των συνήθων λογοπαικτικών τιναγμάτων, που η υποχρεωτική εγχώρια μετάφραση ενίοτε κλωσάει χαριτωμένα: απ’ το άθλημα του «κοκοέιρα» μέσω του «Αυτή είναι γενετικά τροποποιημένη!» κι ενός «Κοτσυφόκισσα!» έως τον πρωταθλητή αντίπαλο Μπανκιβόηδη (η απόδοση – knockout της σεζόν), σχεδόν μόνο η αστεϊστική παρεξήγηση του «Τι;» (η αντωνυμία και το όνομα της καλής τού παλικαριού μας) βγαίνει κλούβια, ενώ τα σχέδια του CGI πιάνουν ακόμη πιο απέριττα και σπιρτόζικα εκτός απ’ τη στήθος-ή-μπούτι κινησιολογία και τις εκφράσεις των προ-ποσέ ή fried nuggets τύπων, με το ντόπιο γλου-γλου της μεταγλώττισης να βρίσκει ερμηνευτικά διάνα (δύο φευγάτοι αρουραίοι σε slapstick ιντερλούδια μετονομάζονται «Κωστίκας» και «Γιωρίκας»!). Είναι το αιχμηρό ράμφος εμπνεύσεων (κάπου-κάπου με την τρέλα τού Μπομπ Σφουγγαράκη, προσέξτε το αμίλητο αλλά δίποδο… μπέικον) και το χορταστικό λεύκωμα των σκηνών – ατραξιόν που δίνει, όμως, την καλύτερη γεύση σ’ αυτή την ομελέτα με Tabasco. Τα comic επιφωνήματα έκτυπα στην οθόνη όταν ο τύπου Ντάφι Ντακ sensei πρωτοσκάει μύτη. Το κατόπιν γροθιάς ουρανομήκες ξάπλωμα του προκομμένου μας ενώ ακούγεται το «What A Wonderful World» του Λούι Άρμστρονγκ. Το «Gonna Fly Now», το ορχηστρικό θέμα του «Rocky» στην πρώτη α λα 70’s Σταλόνε προπόνηση, προτού το «Wax on, wax off» κι ένας περαστικός διεκδικητής Μιγιάγκι βάλουν στη φάση τού pastiche και το «Karate Kid». Best of the best, η συναρπαστική από αέρος καταδίωξη μέσα στο φαράγγι και το ξεπουπούλιασμα – νουμεράδα στην έκβαση («Με εξέθεσαν δημόσια!»). Άσε τον φόρο τιμής στον «Πόλεμο των Άστρων»…

Δυστυχώς, το Parental Advisory που κατέστησε την ταινία κατάλληλη άνω των 13 για τη διανομή της στις ΗΠΑ (mucha plata απ’ τον εκεί latino πληθυσμό…) υιοθετείται απ’ το FREE CINEMA, καθώς υπάρχουν κι άλλα τινά που χαλάνε τη(ν κοτό)σουπα. Τα ωά του παρεακίου θυμίζουν λευκά Minions με δύο μάτια. Η «διεύθυνση φωτογραφίας» του layout δείχνει μια ενοχλητική προτίμηση σε σύντομα τεταρτημόρια γύρας, δίκην Steadicam. Ένα ξεκατίνιασμα και μαλλιοτράβηγμα των θηλυκών αντιζήλων τελειώνει προτού καν αρχίσει καταστασιακά στο περιθώριο της δράσης, εκεί όπου μένει αμήχανα να φυλάει σκοπιά σε δύο ακαριαία περάσματα και ο σκύλος της ταινίας. Το γραΐδιο πληροφορείται τα του κρίσιμου αγώνα και χώνεται όψιμα στην υπόθεση με δραματουργικά σικέ τρόπο, κι ενώ παρουσιάζεται ως κουφάλογο στη φύση όπου δεν ακούγεται άχνα, στήνει τέλεια αυτί στα μα-μου με τον referee εν μέσω της αλαλάζουσας κερκίδας. Τέλος, το φινάλε γράφει μια – υπερβραχεία, ακόμα πιο ανεξήγητο… – χοροεσπερίδα τού θιάσου υπό τους dance ήχους τού Pitbull (ξέρω, με το να το γράφω για κάθε cartoon που κριτικάρω έχω γίνει πιο εκνευριστική για σας απ’ όσο οι συγκεκριμένες σεκάνς για μένα). Με πορδές (ναι, κι αυτές κάνουν χιούμορ εδώ…) δε βάφονται ξέρεις τι – τουλάχιστον ανεξίτηλα στη μνήμη. Πιο αλανιάρικα πτηνά για πιο τραγανές στη μασαμπούκα φτερούγες την επόμενη φορά. Μικρότερος κίνδυνος και για κρούσμα σαλμονέλας…