της Κατερίνας Ανδρεάκου

Ο Γερμανός σκηνοθέτης Σεμπάστιαν Σίπερ κατάφερε αξιοζήλευτα αυτό που πολλοί δημιουργοί (Ινιάριτου, τα βλέπεις;) ονειρεύτηκαν, όπως σχεδόν κανείς δεν έχει κατορθώσει, τουλάχιστον με τόσο συναρπαστικά επιτυχημένο αποτέλεσμα: μια ταινία μυθοπλασίας χωρίς ίχνος μοντάζ, ένα μονοπλάνο (και μάλιστα το συγκεκριμένο διάρκειας 138 λεπτών!) που να είναι τεχνικά άψογο και με μια αφηγηματική ροή αδιανόητα συνεκτική, ισορροπημένη, που… βγάζει νόημα από το πρώτο πλάνο ώς το τελευταίο! Σε μια εποχή στην οποία ελάχιστα φιλμικά «πειράματα» μας εντυπωσιάζουν ειλικρινά, η «Victoria» αποτελεί θριαμβευτική εξαίρεση.

Η κάμερα ακολουθεί τη νεαρή Βικτόρια, μια Ισπανίδα μετανάστρια στο Βερολίνο, η οποία γνωρίζεται με μια παρέα νεαρών ανδρών σ’ ένα rave club και καταλήγει να περνά την πιο περιπετειώδη (ή ίσως και την τελευταία) νύχτα της ζωής της. Η ταινία θυμίζει σε storyline και ύφος το «Τρέξε, Λόλα, Τρέξε» (1998), κάτι που μάλλον δεν είναι τυχαίο, καθώς ο Σίπερ συμμετείχε ως ηθοποιός στο φιλμ του Τομ Τίκβερ.

Τρία βραβεία στο φετινό Φεστιβάλ Βερολίνου, έξι στα Γερμανικά Βραβεία Κινηματογράφου, αρκετές άλλες βραβεύσεις, υποψηφιότητες και μνείες σε φεστιβαλικές διοργανώσεις παγκοσμίως, όπως και στο λονδρέζικο Φεστιβάλ, όπου ενθουσίασε κοινό και κριτικούς.

Τα καλά νέα για το ελληνικό κοινό; Η ταινία επιλέχθηκε να ανοίξει το επικείμενο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, με πρεμιέρα στις 6 Νοεμβρίου στο Ολύμπιον. Επιφυλασσόμεθα για περαιτέρω παιάνες γι’ αυτό το γερμανικό κινηματογραφικό διαμάντι που θα διανέμουν στη χώρα μας οι εταιρείες Seven Films και Σπέντζος.