Ο «ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ» ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑΣ… ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΣ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ.
Η νέα mini σειρά «Ο Τουρίστας» αποτελεί μια διεθνή (συμ)παραγωγή, με το status του βρετανικού BBC One και του αμερικανικού HBO Max να εγγυόνται για την ποιότητά της. Η ψυχή τούτης της αρκετά ιδιόρρυθμης και άκρως απολαυστικής μαύρης κωμωδίας καταδίωξης, όμως, είναι η Αυστραλία – με λίγη δόση από Ελλάδα (έστω της ομογενούς κοινότητας)! Από την Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου, στις 21:00, ετοιμαστείτε για… τουρισμό στην COSMOTE TV.
Τα αδέλφια Χάρι και Τζακ Γουίλιαμς, με αξιόλογη εμπειρία στην βρετανική τηλεόραση, συνέγραψαν το σενάριο του «The Tourist», της mini σειράς που ακολουθεί την αινιγματική, επικίνδυνη και συχνά σουρεαλιστική πορεία ενός άνδρα ο οποίος ξυπνά σ’ ένα νοσοκομείο απόμακρης περιοχής της Αυστραλίας με πλήρη αμνησία, χωρίς να έχει ιδέα ποιος είναι ή πώς βρέθηκε εκεί. Σε μία εντυπωσιακή αρχική σεκάνς (που μπορεί να μεταφραστεί ως φόρος τιμής ή σεβάσμια αντιγραφή μιας παρόμοιας σκηνής από την εξαιρετική «Μονομαχία» του Στίβεν Σπίλμπεργκ, μισό αιώνα νωρίτερα!), το τηλεοπτικό κοινό έχει ήδη παρακολουθήσει την καταδίωξη που τον έφερε σε αυτή την κατάσταση, καθώς μια τεράστια νταλίκα κυνήγησε το μικρό του επιβατικό αυτοκίνητο μέσα στην έρημο και κατάφερε να τον αναποδογυρίσει, αφήνοντάς τον εκεί με την εντύπωση ότι είναι νεκρός.
Αυτή η mini σειρά καταφέρνει μάλλον εύκολα να κατακτήσει τόσο το τηλεοπτικό όσο και το κινηματογραφικό κοινό, καθώς το επίπεδο παραγωγής αλλά και η – κατά καιρούς εκκεντρική – χροιά της θα μπορούσε κάλλιστα να προέρχεται από φιλμικού επιπέδου δουλειά, ικανή ν’ αντέξει και στη μεγάλη οθόνη. Ισορροπώντας (σχεδόν πάντοτε επιτυχημένα) ανάμεσα στο θρίλερ μυστηρίου και την μαύρη κωμωδία, το δημιούργημα των αδελφών Γουίλιαμς και της σκηνοθετικής καθοδήγησης του Κρις Σουίνι, συνδυάζει επιτυχημένα την αγωνία με το χιούμορ, το ρομαντικό συναίσθημα με τον κυνισμό, τον κοινωνικό σχολιασμό με το αιματοβαμμένο σασπένς, που (αφηγηματικά) κοιτά περισσότερο σε κλασικά κινηματογραφικά παραδείγματα παλαιότερων εποχών. Καθώς ο ανώνυμος (ως ένα σημείο) κεντρικός ήρωας προσπαθεί να ξαναβρεί τη μνήμη και τον εαυτό του, συναντά μια σειρά χαρακτήρων οι οποίοι θα προσπαθήσουν να τον βοηθήσουν, να τον προδώσουν, να τον εκμεταλλευτούν ή και να τον σκοτώσουν. Η άγρια, σχεδόν εξωγήινη και φαινομενικά ατέλειωτη αυστραλιανή έρημος, αποτελεί έναν βασικό χαρακτήρα από μόνη της, καθώς άλλοτε μοιάζει να συνωμοτεί εναντίον κι άλλοτε υπέρ του κεντρικού ήρωα.
Συνδυαστικά με το έξυπνο και καλοσχεδιασμένο σενάριο και την νοσταλγικά παλαιομοδίτικη (με την καλή έννοια) σκηνοθεσία, το καλοδιαλεγμένο καστ και οι ερμηνείες του συνδράμουν στην καθολική (εμπορική και καλλιτεχνική) επιτυχία της σειράς, με τις πολλές και διαφορετικές εθνικότητες των χαρακτήρων να προσφέρουν πολλαπλές ευκαιρίες για χιουμοριστικές στιγμές, αλλά και μια χροιά «εξωτισμού» για το διεθνές κοινό. Ο Βορειοϊρλανδός Τζέιμι Ντόρναν, που έχει ήδη καταφέρει να ξεπεράσει την εντυπωσιακή του εμφάνιση και να θεωρείται πλέον αξιόλογος ηθοποιός (εκτός από «αρρενωπή γλάστρα»…), χρησιμοποιεί και τα δύο «χαρίσματά» του, προβάλλοντας επιτυχημένα την φυσική του γοητεία προς όφελος του ευάλωτου του χαρακτήρα που υποδύεται και των περιστάσεων στις οποίες βρίσκεται, ενώ ταυτόχρονα υπονοεί διακριτικά πως ίσως κρύβεται κάτι πιο σκοτεινό στο παρελθόν του και στον ίδιο τον εαυτό του. Θέλει πραγματικά να ξέρει ακριβώς ποιος είναι ή ίσως αυτή είναι η ευκαιρία να ξεκινήσει μια νέα ζωή; Σ’ αυτή την αμνησιακή φάση του βίου του, μπαίνουν δύο εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους γυναίκες, η Έλεν, μια αρχάρια τοπική αστυνομικός, και η Βικτόρια, μια νεαρή σερβιτόρα. Κι ενώ η όμορφη, μυστηριώδης και γεμάτη αυτοπεποίθηση Βικτόρια μοιάζει να τον ελκύει σχεδόν αυτόματα, με παραπάνω από ερωτικό τρόπο, η καλόκαρδη και διόλου «γκλαμουράτη» Έλεν αποδεικνύεται (σχεδόν εξαρχής) πως θα είναι ο χαρακτήρας που θα επηρεάσει περισσότερο την πορεία του άγνωστου άνδρα, αλλά και της διαρκώς εναλλασσόμενης πλοκής της σειράς. Η Έλεν, ερμηνευμένη από την εξαιρετική νεαρή Αυστραλή ηθοποιό Ντανιέλ Μακντόναλντ (η ομώνυμη «Dumplin’» που μας είχε σκλαβώσει προ κάποιων ετών), με κάποια «παραπανίσια» κιλά από τον «ιδανικό» σωματότυπο που πλασάρουν τα media, έχει προβλήματα αυτοπεποίθησης και κάποια καταθλιπτικά επεισόδια στο παρελθόν της, και βρίσκεται σε μια ανθυγιεινή σχέση με τον αρραβωνιαστικό της, τον Ίθαν, έναν θλιβερό, σχεδόν γελοίο χαρακτήρα που παρότι είναι αρκετές σκάλες κατώτερός της πνευματικά, τον αφήνει να την εκμεταλλεύεται και να την μειώνει ψυχολογικά (ακριβές και καλογραμμένο υπόδειγμα «gaslighting» και ψυχολογικής χειραγώγησης). Η Έλεν αναλαμβάνει σχεδόν κατά τύχη την υπόθεση του άγνωστου άνδρα με την αμνησία κι αποφασίζει να κάνει τα πάντα ώστε να τον βοηθήσει να βρει ξανά τη μνήμη του και, αργότερα, να παραμείνει ζωντανός. Περιττό να πούμε πως αυτό το συχνά θανάσιμα επικίνδυνο κυνήγι της ταυτότητάς του θ’ αλλάξει και τους δύο χαρακτήρες για πάντα.
Κι ανάμεσα στον άγνωστο Βρετανό (;) / Ιρλανδό (;) άνδρα, την καλόψυχη Αυστραλή αστυνομικό, τους λοιπούς, συχνά γραφικά ντόπιους δεύτερους χαρακτήρες, τον αινιγματικό υψηλά ιστάμενο αστυνομικό που έρχεται από τη «μεγάλη πόλη» να ερευνήσει την υπόθεση και τον τεραστίων διαστάσεων «κακό» Αμερικανό δολοφόνο (στην πραγματικότητα, ο… Ισλανδο-αμερικανός καρατερίστας Όλαφουρ Ντάρι Όλαφσον), υπάρχουν και δύο βασικοί ελληνικοί ρόλοι. Ο Ελληνο-αυστραλός Άλεξ Δημητριάδης, γνωστός στο κινηματογραφικό κοινό από το «Head On» της Άνα Κόκκινος, είναι ο super κακός της σειράς, ο Κώστας, με τον επίσης ομογενή Άλεξ Ανδρέας να υποδύεται το δεξί χέρι και την παράξενα ήρεμη δύναμη εκείνου (χωρίς να δίνουμε κανένα spoiler, η επεξήγηση της σχέσης τους, κάπου στα μέσα της σειράς, παραπέμπει σ’ εκείνη μιας πολυαγαπημένης ταινίας του σύγχρονου αμερικανικού σινεμά…). Κι ενώ κάποια flashback και επεξηγήσεις μεταξύ των δύο ανδρών, μας αποκαλύπτουν την ελληνική τους καταγωγή, τόσο οι δικές τους προφορές όσο (ακόμα περισσότερο) κι εκείνες των «Ελλήνων» στα flashback, θα φέρουν σίγουρα ένα χαμόγελο στο ελληνόφωνο κοινό, καθώς είναι ξεκάθαρο πως οι «ελληνικές» σκηνές γυρίστηκαν σε ένα κάπως… πιο πράσινο μέρος της Αυστραλίας και οι «Έλληνες» ηθοποιοί τους αποτελούν τουλάχιστον δεύτερη (ή και τρίτη) γενιά ομογενών. Αυτό, ασφαλώς, δεν έχει καμία σημασία για την ακρίβεια και τη σοβαρότητα της σειράς, απλά, το ελληνικό κοινό ίσως διασκεδάσει λίγο παραπάνω με τις συγκεκριμένες σκηνές, καθώς και με τη συχνή χρήση του τραγουδιού «Δικός σου για Πάντα» του Μιχάλη Ρακιντζή (!), που λειτουργεί σαν το theme song του χαρακτήρα του Κώστα (αξίζει να παρατηρήσετε το εξώφυλλο του δίσκου, καθώς παρακολουθείτε τις ατέλειωτες διαδρομές των χαρακτήρων στους απέραντους αυστραλιανούς αυτοκινητόδρομους).
Με ή χωρίς ελληνικό ενδιαφέρον, «Ο Τουρίστας» αποτελεί μια σχεδόν άχαστη τηλεοπτική επιλογή, μια σειρά που, από πλευράς ποιότητας και παραγωγής, παίρνει τον εαυτό της απόλυτα στα σοβαρά, ενώ το διασκεδάζει σε αφηγηματικό και στιλιστικό επίπεδο, με τις σωστές δόσεις χιούμορ (ακόμα και με στιγμές χιουμοριστικής «καφρίλας»), θρίλερ, μυστηρίου, ρομαντισμού και δράματος. Από τις σπάνιες στιγμές που μια πολυεθνική παραγωγή δεν καταλήγει… «Πύργος της Βαβέλ», αλλά ένα άκρως επιτυχημένο πολυ-πολιτισμικό σύνολο, μ’ ένα απροσδόκητο (σε ύφος και σεναριακή ανατροπή) φινάλε, το οποίο ίσως δίνει ελπίδα, σε όσους την έχουν αγαπήσει ήδη, για μια πιθανή συνέχεια.
Η νέα mini σειρά «Ο Τουρίστας» κάνει πρεμιέρα στην COSMOTE TV την Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου, στις 21:00. Μετά την προβολή του πρώτου επεισοδίου, ολόκληρος ο κύκλος της θα είναι διαθέσιμος δωρεάν μέσα από τον on demand κατάλογο της υπηρεσίας COSMOTE TV PLUS.
