«Magic City»: Cars, Cigars & Mobs Across Miami.
Σχεδόν παράλληλα με την Αμερική ξεκινά απόψε από τη NOVA ο δεύτερος κύκλος του «Magic City». Το starz, το δίκτυο παραγωγής που έχει σημαντικά πράγματα να επιδείξει στη βραχύβια πορεία του, το πίστεψε πολύ, και μάλιστα τούτη η δεύτερη βόλτα του στις τηλεοθόνες μας υπεγράφη προτού ακόμη προβληθεί και αξιολογηθεί από τα μηχανάκια η πρώτη!
Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που πολλοί έσπευσαν να τα χώσουν στο κανάλι. Στην Αμερική δεν παίζουν με την τσέπη των συνδρομητών και άπαξ και δεν τσουλάνε τα νουμεράκια στα μηχανάκια, πάνε υπέρ πατρίδος και τα πιο σημαντικά project. Γιατί εκεί σημαντικά τα κάνει μόνο το κοινό. Το κοινό αποφασίζει, literally. To «Magic City» ξεκίνησε με έναν αδύναμο πιλότο των 370.000 θεατών και έκτοτε κινήθηκε μεταξύ 550.000 και 600.000. Ομιλούμε για αριθμούς χαμηλούς, που επουδενί αιτιολογούν την ύπαρξή του. Επιπροσθέτως, μεγάλη μερίδα της κριτικής δεν το αγκάλιασε με ιδιαίτερη θέρμη: του επέρριψε κατηγορίες ότι είναι μες τη μόστρα «αμάξι, ατμόσφαιρα, κλισαδούρα». Για την ιστορία, να πούμε ότι ο δημιουργός Μιτς Γκλέιζερ, που είναι και native του Μαϊάμι, το πήγαινε για ταινία αλλά υπήρχε πολύ υλικό και εν τέλει έγινε αυτό που έγινε. Ίσως από κάπου εδώ να ορμώνται και οι ενστάσεις που μπορεί να έχει κάποιος για το «Magic City».
Το κεντρικό πρόσωπο, τον Άιζαακ «Άικ» Ίβανς παίζει ένας πολύ αγαπημένος, αρρενωπός ηθοποιός, ο Τζέφρι Ντιν Μόργκαν. Breakthrough στο γυναικείο κοινό (το ομολογώ, συμπεριλαμβανομένης και εμού – αδυναμίες, τι να κάνεις;) από το «Grey’s Anatomy» όπου έπαιζε τον καρδιακό Ντένι Ντουκέτ, που αγαπούσε στο νεκροκρέβατο η ζουρλή Ίζι Στίβενς. Αυτός μετά από ‘κει πήρε σβάρνα τηλεοπτικές και κινηματογραφικές οθόνες (εντάξει όχι και με αξιώσεις Α προϊόντος, but still…) και έγινε πολυαπασχολούμενος. Το αξίζει. Είναι όμορφη παρουσία και ηθοποιός μακράν καλύτερος από πολλούς άλλους διασημότερους. Εδώ, ως Άικ, είναι ένας τύπος που, όπως υπαγορεύει η νουάρ μυθοπλασία, πιέζεται από χίλιες μεριές για να αντιμετωπίσει τα οικονομικά του προβλήματα και να κρατήσει το πολυτελές ξενοδοχείο του, το Miramar Playa. H εποχή είναι ταραγμένη, είμαστε στα 1959. Και η περιοχή ακούει τον φρέσκο απόηχο της μεγάλης επανάστασης του Κάστρο στην Κούβα. Το λαθρομεταναστευτικό οργιάζει και το λαθρεμπόριο ανθίζει. Η Μαφία είναι μια αναπόφευκτη συνθήκη και με ένα από τα αφεντικά της στη Φλόριντα έχει να κάνει ο Άικ για να σώσει ό,τι του απομένει.
Ο τύπος αυτός είναι όμορφα στημένος στη σειρά. Αλλά μόνο… στημένος. Περνάει των παθών του τον τάραχο, νιώθεις ότι κάτι δεν ευσταθεί στη σχέση του με τη γυναίκα του (την Όλγκα Κουριλένκο, πρώην στριπτιτζού) και τα παιδιά του, που αγαπά αλλά κάνουν επιλογές ή κινήσεις οι οποίες τον βάζουν σε μεγάλους κινδύνους. Ένα σίγουρο failure, όμως, είναι ότι ο Άικ είναι γραμμένος έτσι ώστε δεν μπορείς να συμπάσχεις με τον πόνο και το ζόρι του. Μια σειρά που ο ήρωάς της δε σε αφορά ιδιαιτέρως προσωπικά, αποκλείεται να σε νοιάξει τι θα απογίνει. Είναι κρίμα να μην μπορείς και συ να συμμετάσχεις, και αυτό καταδικάζει το σύνολο. Ακόμη κι όταν ο Άικ βρίσκεται στην πιο δυσχερή στιγμή του, στριμωγμένος από τον αρχι-mob, δε νιώθεις ότι το νιώθει. Αυτός ο κλειστός τύπος αρσενικού που δε μοιράζεται τίποτα και ζει τη δική του εσωτερική δραματική περιπέτεια είναι στερεότυπος στο νουάρ – ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ είναι το πρότυπο της παγκόσμιας μυθοπλασίας – αλλά η στιγμή της αδυναμίας καραδοκεί για να φέρει φως σε μια προσωπικότητα που θα συμπονέσεις. Εδώ, ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Τουλάχιστο από αυτά που έχουμε δει έως τώρα. Στο μεταξύ, το διαλογικό κομμάτι δε συνδράμει καθόλου, γιατί μάλλον αποπειράται να αναπαραστήσει το νουάρ με αποτέλεσμα να υπάρχουν μοιραίες ατάκες με μοιραίο τρόπο που αποδεικνύονται…. μοιραίες για το σύνολο. Τύπου: «Who are you?». Απάντηση: «The wrong woman» (!) Μια απόλυτα λάθος στιχομυθία μεταξύ του πρωτότοκου γιου του Άικ και της γκόμενας του αρχιμαφιόζου Ντάνι Χιούστον, μετά από συνουσία, που φέρνει γέλια τρανταχτά.
Το παράδοξο είναι ότι συλλήβδην δεν μπορείς να απορρίψεις το «Magic City». H δουλειά σε επίπεδο art direction, set decoration και τη μουσική είναι καταπληκτική και αυτό υποβάλλει, στο πλαίσιο ενός σύμπαντος όχι συμπαγούς αλλά απόλυτα γοητευτικού. Στον δεύτερο κύκλο τα αφεντικά της σειράς επιστρατεύουν τον Εσάι Μοράλες, το rapper Ρικ Ρος και κυρίως τον Τζέιμς Κάαν. Μια είδηση που έσκασε μύτη πριν από καιρό και έπιασε χώρο στα media, μιας και συχνά δεν τον βλέπεις και έχει θητεύσει και στα σημαντικότερα δημιουργήματα της gangster ανθολογίας (όπως οι «Νονοί»). Οι συντελεστές υπόσχονται γρηγορότερη εξέλιξη και κυρίως – άλλο ένα serious έλλειμμα από την πρώτη σεζόν – μια διείσδυση στους συσχετισμούς των προσώπων και τις σχέσεις, και πρώτιστα στον Άικ. Για να μπούμε και στο δέρμα του πράγματος, βρε αδελφέ. Όχι τίποτα άλλο. Αναμένουμε.
