«INTO THE BADLANDS»: CROUCHING SUNNY, HIDDEN SECRETS.
Έξι επεισόδια ήταν όλα, και το AMC ακόμη δεν έχει επισήμως ανακοινώσει αν πρόκειται να παραγγείλει δεύτερο κύκλο για το «Into the Badlands», το οποίο ολοκληρώθηκε στα τέλη του Δεκέμβρη. Εναγωνίως αναμένουν εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του, που έκαναν τα μηχανάκια, ιδιαίτερα κατά τον πιλότο, να πάρουν φωτιά.
Ο πιλότος του χάρισε στο δίκτυο το τέταρτο πιο δημοφιλές άνοιγμα στην ιστορία του, με ένα δυνατό 8,5% και μάλιστα στο δυναμικό κοινό 18 – 44. Στη συνέχεια έπεσε αρκετά, γιατί δεν το βοήθησαν οι κριτικές, με κάποιες φωνές, όμως, να το υποστηρίζουν σθεναρά, γιατί, πράγματι σειρά με kung fu martial arts και δη τοποθετημένη σε post-apocalyptic εποχές δε βλέπεις καθόλου συχνά στην τηλεόραση. Η επανάσταση του «Tίγρης και Δράκος», με τους ήρωες να κάνουν κουλά και να πετάνε κάνοντας χορευτικά στις μονομαχίες του θανάτου, εδώ βασιλεύει (κι ας πέσουν οι φίλοι τού Κιάνου Ριβς να με φάνε ότι πρώτος διδάξας στις πετούμενες ξιφομαχίες ήταν ο… «Johnny Mnemonic»). Και αν δεν είναι διόλου είδος που αγαπώ και ούτε είμαι fan με την επιπρόσθετη comic αισθητική του, τούτη η σειρά έχει κάτι που σε κρατάει πέρα από την ξέρα της περιπέτειας και της μυσταγωγίας όπου σε στέλνει να βυθιστείς η no name εποχή στην οποία διαδραματίζεται.
Φέρνοντας κάποια στοιχεία από το «Game of Thrones», εδώ έχουμε έξι βαρώνους που διαφεντεύουν τον γνωστό κόσμο. Πέντε βαρώνοι και μια βαρώνη, που τονίζεται ότι σκότωσε τον ίδιο τον άνδρα της για να πάρει τον τίτλο του και να κάνει κουμάντο στην περιοχή της και το όνομά της είναι The Widow. Ταγός σε τούτο το παιχνίδι των βαρώνων είναι ο αρχιπολεμιστής, ο Σάνι, ο οποίος ανήκει στον βαρώνο Κουίν, έναν ψιλοτρελό αφέντη, αδίστακτο τελείως, που φαίνεται όμως να ακούει τον Σάνι και υπάρχει κάτι που τους συνδέει, γιατί ο τελευταίος τού είναι απόλυτα πιστός. Ο πολύ ωραίος Ασιάτης Ντάνιελ Γου υποδύεται τον Σάνι και με ένα κορμί εντελώς φέτες, όπου υπάρχουν χαραγμένες όλες του οι νίκες στο ξίφος εν είδει πεσόντων, μας συστήνεται με ένα one man show – χορευτικό κρεσέντο όπου τα βάζει με δώδεκα (αν θυμάμαι καλά) και αφήνει πίσω του σακατεμένα από το ξίφος του πτώματα. Αλλά τούτο το κρεσέντο έχει και νόημα: θέλει να αρπάξει έναν πιτσιρικά, καμιά 15αριά χρονών, ο οποίος φαίνεται ότι έχει μυστικές δυνάμεις και κρατά ένα κόσμημα που κάπως πρέπει να τον συνδέει με τον Σάνι και πιθανότατα σχετίζεται με τον «έξω κόσμο».
Αυτός ο «έξω κόσμος» είναι και ένα θέμα που δεν ξέρουμε πού θα μας πάει και τι είναι. Το οποίο «έξω», ούτε κι αυτό μας είναι άγνωστο, τα ‘πε και ο Σιάμαλαν και πολλοί ακόμη στην post-apocalyptic μυθοπλασία. Ο Σάνι, όμως, είναι και αισθηματίας και η κοπέλα του, μια γιατρίνα κομπογιαννίτικιας κοπής αφού η τεχνολογία ή δεν ήλθε στην εποχή που παρακολουθούμε ή παρήλθε, είναι έγκυος. Ανεπίτρεπτο γι’ αυτόν να κάνει παιδί και αν μάθει κανείς για την εγκυμοσύνη, θάνατος είναι το αντίτιμο και άρα μόνη λύση για να κρατήσουν το μωρό είναι το «έξω». Τούτο το γεγονός, το ότι δεν είναι ένας πληρωμένος terminator των εχθρών, εισβολέων και αγνώστων λοιπών στοιχείων ανθρώπων και στον σχετικά άγονο ψυχικό του κόσμο φωλιάζει μια αγάπη, τον κάνει να νοιάζεται και να γίνεται ενδιαφέρων με έναν τρόπο δικό του, αλλά σίγουρα σύμφωνα με τις επιταγές που θέλουν τον πρώτο ήρωα καλό.
Η κλισαδούρα, κοντολογίς, πάει κι έρχεται. Αλλά πολεμικές τέχνες στην τηλεόραση δε βλέπεις συχνά και ίσως είναι και η πρώτη ή ίσως από τις ελαχιστότατες από την εποχή του Ντέιβιντ Καραντίν και του «Kung Fu». Μέσα από τα τείχη του βαρώνου Κουίν προπονούνται καθημερινά, κάνοντας ασκήσεις μοναδικά ενορχηστρωμένης ακρίβειας όλοι οι στρατολογημένοι νεαροί, ενώ έξω από αυτά εργάτες δουλεύουν στις μεγάλες εκτάσεις καλλιεργώντας όχι ό,τι κι ό,τι αλλά… ναρκωτικά, μια παράμετρος εντελώς ασυνήθιστη, γιατί εξ ού χρηματοδοτείται όλη η… βαρωνία (κατά το επαρχία). Η περίπτωση της χήρας είναι μια ακόμη εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αναφορά, ειδικά σε τούτο το tsunami τεστοστερόνης. Την παίζει η φυσική κοκκινομάλλα Έμιλι Μπίτσαμ, η οποία έχει μια ωραιότατη θέση μες στην αντρίλα και η οποία, ευτυχώς, δεν είναι… «καλή». Είναι μια σκύλα του κερατά, μια συσείπυγος γυναίκα που χρησιμοποιεί το αδύνατο εκ παραδόσεως φύλο της για να κάνει τα κουμάντα της, super πολεμίστρια που τα βάζει με τον ίδιο τον ήρωά μας, μια χαρά. Η χήρα είναι μια γυναίκα που προσπαθεί να παίξει επί ίσοις όροις, σαν βαρώνη που είναι, αλλά όπως φαίνεται δεν την παίρνουν αρκετά σοβαρά και, φυσικά, τονίζεται ο φόνος που διέπραξε για να πάρει το αξίωμα που κατέχει. Λες και οι άλλοι, το πήραν με αξιοκρατικές διαδικασίες σε έναν κόσμο τρελό και αυτοδικίας. Πολύ ωραία τούτη η πινελιά και έχουν πλάκα οι μονομαχίες της με τον Σάνι που δεν ξέρεις ποιανού την πλευρά να πάρεις, μιας και ο ήρωάς μας ποσώς επιθετικά αντιμετωπίζει μια γυναίκα. Γιατί είναι γυναίκα κι ο Σάνι είναι κύριος. Και μόνο για λόγους σωματικής ρώμης: Go, girl!
Εδώ, όμως, στην καρδιά είναι η σχέση του ήρωά μας με τον 15χρονο πιτσιρικά ΜΚ με τις μυστικές δυνάμεις: όταν αγγίζει ή βλέπει αίμα, μεταμορφώνεται σε ένα παντοδύναμο τέρας (όχι στη μορφή) με το οποίο ο Σάνι συνδέεται με τρόπο ανεξήγητο. To αγόρι ζορίζεται να απαντήσει σε αυτά που βλέπει, λέει ότι έχει μητέρα εκεί «έξω», ξέρει προφανώς κάτι για το εκεί «έξω». Ένας πολεμιστής που αγαπάει και ένα αγόρι με μυστικά. Συνδυασμός παράξενος, ελκυστικός. Τα υπόλοιπα για το «Into the Badlands»… στις οθόνες σας!
