«Beckett»: Η ντροπή των ξένων παραγωγών στην Ελλάδα!
Ρε, Νία Βαρντάλος θα λέμε και θα κλαίμε! Το εξολοκλήρου γυρισμένο στην Ελλάδα «Beckett», σε σκηνοθεσία κάποιου Φερντινάντο Τσίτο Φιλομαρίνο, έκανε πρεμιέρα αυτές τις μέρες στο Netflix και… δεν πρέπει ν’ άφησε συκώτι θεατή ανέπαφο… από τα γέλια! Υποσημείωση: πρόκειται για δραματική περιπέτεια.
Όλο και περισσότερες ξένες παραγωγές (κινηματογραφικές και τηλεοπτικές) προσελκύει ο τόπος μας, πλέον. Με τον κλασικό… «κίνδυνο», της απεικόνισης ενός couleur locale πιο γραφικού κι από εκείνου που μας έκανε διάσημους στην μεγάλη οθόνη το 1957. Σ’ αυτό το επίπεδο, για τους καιρούς μας, μακάρι να ήταν όλα… «Mamma Mia!» (2008). Υπάρχει, όμως, και η Νία Βαρντάλος! Ή και κάτι… ακόμη χειρότερο! Όπως το «Beckett», που τις προάλλες έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο (ξεφτιλίκι), για να καταλήξει στο home entertainment μέσω της πλατφόρμας του Netflix. Το υπογράφει ένας Φερντινάντο Τσίτο Φιλομαρίνο, πρώην βοηθός του Λούκα Γκουαντανίνο (προκόψαμε…), ο οποίος εδώ βρίσκεται πίσω από την παραγωγή της ταινίας.
Απέφυγα να μάθω λεπτομερώς περί τίνος επρόκειτο, είχα παρακολουθήσει μονάχα το trailer, το οποίο με είχε προϊδεάσει για κάτι πραγματικά κακό. Το φιλμ, όμως, ξεπερνά κατά πολύ τούτο τον χαρακτηρισμό! Και, ειλικρινά, θέλω να μοιραστώ μαζί σας με όσο πιο ξεκάθαρο τρόπο γίνεται την πλοκή του, κάνοντας ότι δεν διάβασα ποτέ τη σύνοψη στα αγγλικά («Following a tragic car accident in Greece, Beckett, an American tourist, finds himself at the center of a dangerous political conspiracy and on the run for his life.»). Ζευγάρι τουριστών (ο Τζον Ντέιβιντ Γουόσινγκτον και η Αλίσια Βικάντερ) κάνει διακοπές στην Ήπειρο. Καθ’ οδόν για ξενοδοχείο στο οποίο έχουν κανονίσει να διανυκτερεύσουν, ο Μπέκετ κοιμάται πάνω στο τιμόνι, το αμάξι εκσφενδονίζεται στο πουθενά ενός γκρεμού και προσγειώνεται σε… τοίχο χωριατόσπιτου φαινομενικά εγκαταλειμμένου. Η Έιπριλ σκοτώνεται ακαριαία, ο Μπέκετ βλέπει να έχουν γίνει μάρτυρες του συμβάντος ένα νεαρό αγόρι και μια γυναίκα, οι οποίοι το βάζουν στα πόδια. Με το που συνέρχεται σε τοπική κλινική, ο Μπέκετ δηλώνει τα πάντα στην Αστυνομία και επιστρέφει στο σπίτι για να θυμηθεί τι συνέβη. Εκεί θα τον εντοπίσουν ο μπάτσος στον οποίο έδωσε κατάθεση, αλλά και η μυστηριώδης γυναίκα από το βράδυ του ατυχήματος. Και οι δυο τους θα βγάλουν όπλα (!) και θα τον βάλουν στο σημάδι, για να ξεκινήσει μια μεγάλη καταδίωξη που θα οδηγήσει τον Μπέκετ στην Αθήνα και στα ίχνη μιας… πολιτικής σκευωρίας!
Πριν καν αγγίξει κανείς την πολιτική πλευρά του στόρι, το «Beckett» ουρλιάζει από σεναριακές απιθανότητες και χαρίζει στιγμές ξέφρενου γέλιου με την πέρα από κάθε λογική διαχείριση των εξωτερικών του locations, παρουσιάζοντας έναν κεντρικό ήρωα ο οποίος διασχίζει απίστευτες χιλιομετρικές αποστάσεις… πεζός και πολλαπλά τραυματισμένος, μονάχα για να δίνει κάποια εντυπωσιακά πλάνα (όπως στο φαράγγι του Βίκου), ενώ η διαδρομή σε αμάξι ακτιβιστριών (που κατεβαίνουν στην Αθήνα για να διαδηλώσουν σε πολιτική συγκέντρωση υποψηφίου των επερχόμενων εκλογών, συγγενικό μέλος του οποίου έχει πέσει θύμα απαγωγής, σε μία απόπειρα τερματισμού της καμπάνιας του!) μας χαρίζει μνημειώδεις σεκάνς ξεφαντώματος. Διότι όταν βρίσκεσαι στην Καλαμπάκα Τρικάλων και θες να φτάσεις Αθήνα, περνάς απαραιτήτως από τη γέφυρα… Ρίου – Αντιρίου (αφού «γράφει» ωραία στο φακό, τι ζητάτε τώρα;), ενώ η είσοδος για την πρωτεύουσα σε βγάζει ντουγρού στον περιφερειακό του Γαλατσίου!
Κάπου εκεί μπλέκει χοντρά και το στοιχείο της πολιτικής, με παιχνίδι συνομωσίας ανάμεσα σε ακροδεξιά οργάνωση και αριστερές δημοκρατικές δυνάμεις, με την Αμερικανική Πρεσβεία σε ρόλο… «διαιτητή», σε υποπλοκή τόσο εξωφρενική που ούτε μυαλό ΚΝίτη περασμένων δεκαετιών δεν θα μπορούσε να σκαρφιστεί! Μιλάμε για διπλωματικό ρεζιλίκι ανάμειξης, το οποίο θα δικαιολογούσε μέχρι και διάβημα διαμαρτυρίας! Σε πιο «ψιλά γράμματα», ως εσωτερικό της Πρεσβείας παρουσιάζεται το foyer της αίθουσας Τριάντη στο Μέγαρο Μουσικής (!), με πλέον επική τη σκηνή όπου αυτοκίνητο βγαίνει από το parking του Μεγάρου / Πρεσβείας και ακριβώς δίπλα αριστερά φαίνεται το κτήριο της πραγματικής Αμερικανικής Πρεσβείας (τα γέλια μου πρέπει ν’ ακούστηκαν τετράγωνα μακριά…)! Αφήνω ασχολίαστη τη γραφικότητα της εξέλιξης της πολιτικής συγκέντρωσης στην πλατεία Συντάγματος, που μοιάζει περισσότερο με μικρή μάζωξη «αναρχικών», οι οποίοι αντί για molotov πετάνε… μπογιές προς τις αστυνομικές δυνάμεις!
Από το καστ της αλλοδαπής, εκτεθειμένη βρίσκεται κυρίως η Βίκι Κριπς, ως Γερμανίδα ακτιβίστρια που κολλάει αφίσες για την αθηναϊκή συγκέντρωση… στην Καλαμπάκα (!) και ο ρόλος της δεν βγάζει ποτέ νόημα. Από ελληνικής πλευράς, η Λένα Κιτσοπούλου (η bitch – «κλειδί» του μυστηρίου), ο Πάνος Κορώνης (ο μπάτσος με έφεση να τρώει σφαίρες σε όλα του τα άκρα!) και ο Μάκης Παπαδημητρίου (ο ακροδεξιός μαχαιροβγάλτης του σταθμού του ηλεκτρικού στην Ομόνοια) αποκτούν στη φιλμογραφία τους έναν τίτλο που θα τους κάνει ν’ αναρωτιούνται «Γιατί το έκανα αυτό;» (όποια κι αν ήταν η αμοιβή τους…). Για τον… «άτρωτο» Τζον Ντέιβιντ Γουόσινγκτον δεν υπάρχουν λόγια, ο πήδος από το πολυώροφο αθηναϊκό parking τον καθιστά κατάλληλο για επόμενες superhero κομιξάδικες περιπέτειες. Άλλες καλλιτεχνικές παρατηρήσεις αρνούμαι να κάνω, καθώς κάθε τομέας δουλειάς εδώ πέρα ταυτίζεται μονάχα με τη γνωστή ρήση… «για τα πανηγύρια»!
Σε γενικές γραμμές, εάν έχετε ακούσει μια φήμη που λέει ότι στο Netflix κάνουν πρεμιέρα μεγάλες φόλες ταινιών, το «Beckett» αποτελεί το πλέον υποδειγματικό παράδειγμα τίτλου. Ας ελπίσουμε οι επερχόμενες ξένες παραγωγές που γυρίζονται στα μέρη μας να μην μας υποβιβάζουν σε τέτοιο βαθμό ξεπεσμού, πόσω μάλλον μέσω μιας στερεοτυπικής απεικόνισης… τριτοκοσμικής χώρας. Που ή είμαστε και δεν το παραδεχόμαστε, ή οδεύουμε προς τα εκεί με ραγδαία ταχύ ρυθμό.
