FreeCinema

Follow us
17.1211:30

Ποιοι είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι του «Σμύρνη μου Αγαπημένη»;


Έχοντας παρακολουθήσει δύο φορές το πολυαναμενόμενο φιλμ που σκηνοθέτησε ο Γρηγόρης Καραντινάκης, ώστε να κάνω focus σε όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες, και προτού εμφανιστεί η κριτική του «Σμύρνη μου Αγαπημένη», που κάνει πρεμιέρα στις 23 Δεκεμβρίου, θεώρησα σωστό να προετοιμάσω το έδαφος με μερικές διαπιστώσεις… επιτυχίας!

Είναι πραγματικά άδικο που το «Σμύρνη μου Αγαπημένη» έρχεται στους κινηματογράφους σε μια περίοδο όπου ο φόβος και το θανατικό κυριαρχούν, αποτρέποντας μεγάλη μερίδα θεατών ν’ αναζητήσει την ψυχαγωγία στα σινεμά. Υπό άλλες συνθήκες, χωρίς τον COVID-19, η ταινία του Γρηγόρη Καραντινάκη θα γινόταν το ελληνικό αντίστοιχο του «Τιτανικού» (1998) σε προσέλευση κοινού. Μια εμπορική επιτυχία που δεν θα είχε προηγούμενο στη δική μας αγορά! Δεν πρέπει να προδικάζουμε, βέβαια, διότι κανείς δεν είναι σίγουρος για το τι μπορεί να κινητοποιήσει τις μάζες ώστε να ξεχυθούν στις αίθουσες, όπως έκαναν επί σειρά ετών με το ομώνυμο θεατρικό που (σαφώς) πιστώθηκε στη Μιμή Ντενίση, θιασάρχη και πρωταγωνίστρια, η οποία γνωρίζει πολύ καλά τι εστί «crowd-pleaser».

Προετοιμάζοντας τους αναγνώστες οι οποίοι μπορεί να ενδιαφέρονται, να σκέφτονται ή και να… μην επιθυμούν να παρακολουθήσουν τούτο το φιλμ με την καμία, παραθέτω (αντί teaser) μια λίστα των μεγάλων κερδισμένων του «Σμύρνη μου Αγαπημένη», επιχειρώντας να λύσω κάποιες πρώτες απορίες, να προσεγγίσω προσδοκίες και να τονίσω… προτεραιότητες! Ξεκινάμε…

1. Η (σφραγίδα της εταιρείας) TANWEER και ο παραγωγός της ταινίας, Διονύσης Σαμιώτης. Ερχόμενοι από μία σοβαρή εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία, την «Ευτυχία» (2019) του Άγγελου Φραντζή, εδώ επιβεβαιώνουν τι θα πει υπευθυνότητα σε πλαίσιο μεγάλης παραγωγής. Για τα δεδομένα της… Ελλαδίτσας μας, μέσα σε χρονικό διάστημα μηνών που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις, έφεραν εις πέρας ένα έργο μεγέθους που ο ελληνικός κινηματογράφος δεν έχει ξαναδεί ποτέ. Δεν έχει ξαναγίνει τέτοια δουλειά στα μέρη μας. Ακόμη και ο πιο σκληρός επικριτής τους, θα έπρεπε να ντρέπεται αν δεν παραδεχτεί πως έγινε μια τεράστια, τίμια προσπάθεια, με αποτελεσματικό συντονισμό, που σέβεται τον θεατή. Κάτι σαν επιτομή του mainstream θεάματος στο συγκεκριμένο είδος σινεμά (και για το – λαϊκό – κοινό στο οποίο απευθύνεται). Η επιτυχία (και αυτή που θα έρθει από τα ταμεία) της κινηματογραφικής μεταφοράς του «Σμύρνη μου Αγαπημένη» πιστώνεται σε αυτούς. Απόλυτα.

2. Ο τρόπος που το σενάριο (το υπογράφουν η Μιμή Ντενίση και ο Μάρτιν Σέρμαν) διαχειρίζεται μια ιστορία ανθρώπινης τραγωδίας, ισορροπώντας την ανάμεσα στην Ιστορία και την πολιτική. Σε αυτούς τους τελευταίους (και δύσκολους) τομείς, δε, ακούγονται και πράγματα που δεν «ωραιοποιούν» τα γεγονότα τα οποία οδήγησαν στην καταστροφή της Σμύρνης. Η πορεία της οικογένειας Μπαλτατζή μπορεί να είναι σχετικά σχηματική ή προβλέψιμη (οι συνήθεις «κατηγόριες» που βαραίνουν τα μελοδράματα), όμως, το background εδώ είναι ουσιαστικό, στιβαρό και είναι εκείνο που αφορά και θα στεναχωρήσει… αληθινά.

3. Ο Σίμος Σαρκετζής. Ο διευθυντής φωτογραφίας της ταινίας. Από τη «Μικρά Αγγλία» (2013), το «Τελευταίο Σημείωμα» (2017), τη «Winona» (2020) ή την «Περσεφόνη» (του Κώστα Αθουσάκη, που δυστυχώς δεν έφτασε ποτέ στις αίθουσες), ο Σαρκετζής έχει δείξει (κι έχει πείσει για) την ικανότητά του, να εγκλιματίζεται στο ύφος και τις ξεχωριστές απαιτήσεις του κάθε φιλμ (και genre). Εδώ αποτελεί ένα χέρι βοηθείας σημαντικότατο. Ενίοτε… σωτήριο!

4. Ο Μπουράκ Χακί (ο Χαλίλ στο έργο). Ο Τούρκος πρωταγωνιστής κλέβει την παράσταση, κυριολεκτικά. Δημοφιλής στην πατρίδα του από τηλεοπτικές σειρές, έρχεται εδώ μ’ ένα παρουσιαστικό που ο φακός μετατρέπει σε κινηματογραφικό αστέρα. Όχι απλά «γράφει», αλλά και βγάζει συναίσθημα αβίαστα, υπηρετώντας έναν χαρακτήρα συγκρουσιακά βασανισμένο εσωτερικά. Μετά την επίσημη πρεμιέρα της ταινίας, οι περισσότεροι θεατές μιλούσαν γι’ αυτόν.

5. Ο Μάκης Γαζής. Ο casting director της ταινίας. Άθλος. Και δικαίωση για ένα επάγγελμα που ελάχιστοι παίρνουν στα σοβαρά (ή αντιλαμβάνονται) στην Ελλάδα. Από χαρακτήρες κύριους, μέχρι δευτερεύοντες ή και φάτσες των λίγων σκηνών, το καστ λειτουργεί συνολικά και υπηρετεί το έργο σε μία κοινή γραμμή. Και μιλάμε για πολυπληθή αριθμό ηθοποιών, που δε σκάνε σαν «τσόντα» στην οθόνη. Δικαιολογημένα, λοιπόν, βλέπουμε το όνομά του στα opening credits του φιλμ.

Τα υπόλοιπα σχόλια και επιπλέον επισημάνσεις για συντελεστές του «Σμύρνη μου Αγαπημένη», θα τα διαβάσετε στην κριτική μου για την ταινία, την Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου, όταν ξεκινήσει και η προβολή της στους ελληνικούς κινηματογράφους. Αυτό είναι μονάχα το top 5. Δεν τελειώσαμε εδώ…