FreeCinema

Follow us
18.1020:00

Φεστιβάλ Λονδίνου: Η Αθηνά, ο Αλέξης και… «Ο Αστακός».


Οι ελληνικές παρουσίες στο φετινό Φεστιβάλ Λονδίνου δεν θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη πορεία: η μόνη στο διαγωνιστικό τμήμα, το «Chevalier», έφυγε με το ύψιστο βραβείο της καλύτερης ταινίας, το «The Lobster» όχι μόνο ήταν μια από τις μεγάλες πρεμιέρες αλλά και αυτή που «ξεπούλησε» τα εισιτήριά της γρηγορότερα, ενώ ο Αλέξης Αλεξίου μας μίλησε για την εμπειρία του να απαντά σε ερωτήσεις ενός ενθουσιώδους κοινού στην επίσημη προβολή του «Τετάρτη 04:45».

Chevalier

Το Σάββατο το βράδυ, ο Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ, Πάβελ Παβλικόφσκι (ο ίδιος θριαμβευτής προ διετίας με το αριστουργηματικό «Ida»), ανακοίνωσε ως νικητή του διαγωνιστικού μυθοπλασίας το «Chevalier» της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη, αφήνοντας πίσω, και μάλλον αναπάντεχα, ανταγωνισμό σκληρό σαν τα πολυσυζητημένα και λατρεμένα από κοινό και κριτικούς «Room» και «Son of Saul». Η ταινία της Τσαγγάρη έτυχε θετικότατης (αλλά ομολογουμένως όχι και ενθουσιώδους) υποδοχής, με τον Παβλικόφσκι να εξηγεί την απόφαση της Επιτροπής: «Το “Chevalier” είναι μια σπουδή επάνω στον ανδρικό ανταγωνισμό μέσα από τα μάτια μιας γενναίας και πρωτότυπης δημιουργού. Με μεγάλο τυπικό σθένος και ακαταμάχητο πνεύμα, η Τσαγγάρη κατάφερε να δημιουργήσει μια ταινία που είναι ταυτόχρονα μια ξεκαρδιστική κωμωδία και μια βαθιά διαταραγμένη αναφορά στην κατάσταση της δυτικής ανθρωπότητας.»

The Lobster - 2015

Από την άλλη, το «Τhe Lobster» του Γιώργου Λάνθιμου, όπως είχαμε ξαναπεί, ήταν μακράν η πιο αναμενόμενη και εν συνεχεία η πιο δημοφιλής των «μεγάλων» ταινιών του Φεστιβάλ (έστω και αν η ταινία χάνει κάπως τον κατά τα άλλα ιδιοφυή ρυθμό της στο τελευταίο της μέρος). Στις κατάμεστες αίθουσες, το – πλειοψηφικά αγγλικό – κοινό αντιδρούσε με δυνατά γέλια στο μαύρο χιούμορ της ταινίας, που έτσι κι αλλιώς προσομοιάζει περισσότερο στη βρετανική κωμική φλέβα, ενώ το Λονδίνο περιμένει εναγωνίως εδώ κι εβδομάδες την έξοδο της ταινίας στα σινεμά αυτή την εβδομάδα, με αφίσες και διάφορες έξυπνες εκστρατείες marketing.

Άλλη μια ελληνική παρουσία ήταν το λυρικό ντοκιμαντέρ γαλλικής παραγωγής «Exotica, Εrotica, etc.» της visual artist Ευαγγελίας Κρανιώτη, η οποία το 2005 ξεκίνησε ένα επικό ταξίδι κινηματογραφώντας την καθημερινότητα του πληρώματος ελληνικών εμπορικών πλοίων, συνδέοντάς τα με την Οδύσσεια: τη μοναξιά, τη νοσταλγία αλλά και το ίδιο το ταξίδι των ναυτικών από λιμάνι σε λιμάνι.

TETARTH 04.45 - 5

Τέλος, μια από τις πιο αξιόλογες ελληνικές ταινίες της χρονιάς, το «Τετάρτη 04:45» κέρδισε τις καλύτερες εντυπώσεις στις προβολές του και το FREE CINEMA μίλησε (για άλλη μια φορά) με τον σκηνοθέτη Αλέξη Αλεξίου, αυτή τη φορά για την υποδοχή μιας αμιγώς «ελληνικής» ταινίας από ένα διεθνές Φεστιβάλ και το κοινό του. «Με εξέπληξε ευχάριστα [η υποδοχή]. Δεν ήξερα πολλά για το Φεστιβάλ Λονδίνου, δεν είχα ξανάρθει. Έχει πολύ καλό πρόγραμμα καταρχάς, πολύ φιλόξενο, με πολύ καλό κοινό, πολύ πιο σινεφίλ ίσως. Δηλαδή, οι ερωτήσεις που κάνουν είναι πάνω στο ίδιο το σινεμά», αναφέρει. «Ήταν πολύ ωραίο που οι προβολές έγιναν στις αίθουσες του BFI. Εγώ, όπως φαντάζομαι και πολλοί άλλοι, μεγαλώσαμε και διαβάζοντας το [περιοδικό] Sight & Sound και ξέροντας πολλά για το BFI, κι είναι ωραία αίσθηση. Από κει και πέρα, αυτό που αισθάνθηκα είναι πως το κοινό έρχεται πιο ενημερωμένο σε σχέση με το τι θα δει, δηλαδή ξέρει τι ταινία θα δει κι ενώ σε άλλα φεστιβάλ, ίσως επειδή η ταινία έρχεται από Ελλάδα και υπάρχει το θέμα της κρίσης, όλες οι ερωτήσεις είχαν να κάνουν με την πολιτική κατάσταση, εδώ υπήρχαν πολλές πραγματικά σινεφιλικές ερωτήσεις, με αναφορές πάνω στο είδος της, στην τεχνική, στο μοντάζ, στο αν έχω κάποια ταινία που να τη συγκρίνω, άλλα crime themes του παρελθόντος.»

Alexis Alexiou

Και τι χρειάζεται ώστε το ελληνικό κοινό να αποδεχτεί την εγχώρια κινηματογραφική διαφορετικότητα; «Κάπως δικαιολογημένα, το ελληνικό κοινό είναι κάπως επιφυλακτικό απέναντι στο νέο ελληνικό σινεμά, από τη μια γίνονται πράγματα, από την άλλη δεν είναι όλες αυτές οι ταινίες απαραίτητα για το ευρύ κοινό, κι ενδεχομένως η μετάβαση από το σινεμά των προηγούμενων δεκαετιών, της προηγούμενης γενιάς, σ’ ένα σινεμά που σαφώς είναι πιο «φεστιβαλικό» είναι λίγο απότομη, και χρειάζεται να υπάρχουν ταινίες που θα είναι και πιο προσβάσιμες στο κοινό αλλά θα έχουν και μια κινηματογραφική ανησυχία, που σημαίνει κινηματογράφος που φλερτάρει και με άλλα είδη.»

Κι αν ξεκινούσε το σενάριο του «Τετάρτη 04:45» τώρα, εν έτει 2015; «Νομίζω πως θα έκανα μια άλλη ταινία, θα προσπαθούσα να φανταστώ την πραγματικότητα μετά την κρίση, είτε κάπως μετα-αποκαλυπτικά, για την απόλυτη πια καταστροφή σε στυλ «Mad Max», είτε κάτι πιο «αισιόδοξο» για το πώς θα μπορούσαμε ν’ αναστηλώσουμε τα ερείπια!»

lff-2015-title-artwork