Τι «νεκρολογία» να κάνεις για έναν άνθρωπο που τη χάρηκε τη ζωή; Εμένα δεν μου ταιριάζει καν το μελόδραμα, για να το θέσω αλλιώς. Τα λέω όπως τα αισθάνομαι. Ο Τάσος ήταν ο ορισμός του «καταραμένου» ήρωα, όσο στερεότυπο κι αν ακούγεται αυτό, αλλά με μια έννοια ολόδική του. Τον γνωρίσαμε από το ταλέντο του στο γράψιμο κι από «επεισοδιακές» συνεργασίες στον κόσμο των media, βρέθηκε σχεδόν σαν «αλεξιπτωτιστής» στο χώρο της κριτικής κινηματογράφου εξαιτίας της αγάπης του για το σινεμά, παρέμεινε ένας εκρηκτικά φασαριόζος τύπος που δεν ήξερες αν θέλεις ν’ αγαπήσεις, να υποστηρίξεις ή να μισήσεις. Μπορεί να ήταν και όλα αυτά μαζί.
Είχα μάθει τι του συνέβαινε τελευταία, προτού πέσουν καταπάνω του τα κοράκια του… copy / paste των ΜΜΕ. Ήταν άσχημο, αλλά με μια μακάβρια ειρωνεία να τον τριγυρνά μονίμως, όσο και τις σκέψεις μας για εκείνον. Πάντοτε αναρωτιόμουν τι θα τον «βρει» ακόμη! Οτιδήποτε πέραν της «ανάρρωσης», ουσιαστικά…
Αν με ρωτάς τι θυμάμαι πρώτα σχετικά με τον Τάσο, πέρα από τα κείμενά του κι ένα πνεύμα σχεδόν ετοιμοπόλεμο ανά πάσα στιγμή, με μια γραφή που έμοιαζε με βίαιη εκσπερμάτιση, η μνήμη μου θα πηγαίνει πάντοτε μερικές δεκαετίες πίσω, στο Φεστιβάλ των Καννών. Η πλειοψηφία των Ελλήνων διαπιστευμένων κριτικών που κάλυπταν τη διοργάνωση διέμενε σ’ ένα standard aparthotel, απ’ όπου μπαινοβγαίνοντας συχνά θα πετύχαινες και κάποιον στην είσοδο ή στο δρόμο προς και πίσω από το Palais. Ένα βράδυ, επιστρέφοντας μετά το βραδινό μας φαγητό, καταρρακωμένοι από την κούραση των προβολών (με έναρξη από τις 08:30 το πρωί) και της δουλειάς, μαζί με πολλά από τα παιδιά του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ, συναντήσαμε τον Τάσο να βγαίνει μόλις… φρεσκαδούρα και πανέτοιμος για νέες περιπέτειες. Παραφράζοντας ένα motto από διαφήμιση αλκοολούχου ποτού, μου είχε μείνει η ατάκα… «η νύχτα φεύγει, ο Τάσος έρχεται»!
Ας μη λυπηθούμε για τον Τάσο. Ας σκεφτούμε πόσο θα τον πείραζε η ιδέα ότι θα χάσει ένα κάρο ταινίες που θα βγουν… όσο θα ζούμε εμείς οι υπόλοιποι, κι ας του ευχηθούμε να ρέει άπλετη η vodka στον καινούργιο του προορισμό. Γιατί αν «στραβώσει» το θέμα σ’ αυτόν τον τομέα, θα λυπηθώ… τον «άλλο κόσμο» που θα βρεθεί στο στόμα του!
See you later, Τασούλη…
