FreeCinema

Follow us

ΑΣ ΕΙΧΑ ΤΟ REMOTE ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ…

Αγαπήθηκαν στη μικρή οθόνη. Μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο. Εκεί όπου το τηλεκοντρόλ δεν μπορεί να σε σώσει από αυτές τις δέκα χειρότερες ταινίες που βασίστηκαν σε τηλεοπτικές σειρές, όπως τις ψήφισε η συντακτική ομάδα του FREE CINEMA, με αφορμή το επίσης όχι και τόσο ευτυχές remake του «21 Jump Street».

10

LOST IN SPACE (1998) του Στίβεν Χόπκινς

ΣΕΙΡΑ: LOST IN SPACE (1965 - 1968)


Στη διαστημική εποχή, που το 1965 βρισκόταν στο φόρτε της, και με τις τηλεοπτικές περιπέτειες του «Batman» να σκίζουν στο ABC, το CBS άρχισε να προβάλει το – δημοφιλές και στην Ελλάδα – «Χαμένοι στο Διάστημα», έναν λειτουργικό συνδυασμό science fiction, κωμωδίας και υπερβολικών χαρακτήρων. Το 1998, με πρωταγωνιστές τον Γουίλιαμ Χαρτ και τον Γκάρι Ολντμαν, ο Στίβεν Χόπκινς μετέφερε ξενέρωτα και σαχλά την ιστορία της οικογένειας Ρόμπινσον, όταν πια το cult κλίμα της σειράς δε σήμαινε τίποτα για το κοινό της εποχής. Κι όμως, το «Lost in Space» είναι η ταινία που έριξε τον «Τιτανικό» μετά από 15 εβδομάδες πρωτιάς στο αμερικανικό box-office! Πήρε, όμως, κι ένα Χρυσό Βατόμουρο που ήταν όλο δικό του… Π.Π.

9

ABSOLUMENT FABULEUX (2001) του Γκαμπριέλ Αγκιόν

ΣΕΙΡΑ: ABSOLUTELY FABULOUS (1992 - 2004)


Το πρωτότυπο έγραψε ανίερα ιστορία στο βρετανικό «αέρα» ως σάτιρα των γυναικείων προτύπων, της κλιμακτηρίου, του καταναλωτισμού, της αγγλικής «μύτης». Κι εννιά χρόνια μετά έγινε μία παριζιάνικη μεγάλου μήκους ρόμπα: στη «μεταγλώττιση» της ξεκαρδιστικά βλακώδους φλέγματος ξιπασιάς – παραληρήματος του original σε γαλλισμούς – σήματα κατατεθέντα του showbiz κατεστημένου (η σαμπάνια κι ο Ζαν-Πολ Γκοτιέ συμπρωταγωνιστούν ουσιαστικά), στη σταχυολόγηση και δραματούργηση επίλεκτων… νουμέρων της σειράς σε μία φάρσα που σερνόταν, στα καμώματα των Μπαλασκό – Μπάιγ, που ως εγωκεντρικά ξέσαλες πιαριτζούδες μπεμπεκίζουν χονδροειδώς. «Sin is in, sweetie»! Με την κακή έννοια εν προκειμένω… Α.Μ.

8

LAND OF THE LOST (2009) του Μπραντ Σίλμπερλινγκ

ΣΕΙΡΑ: LAND OF THE LOST (1974 - 1977)


Δασοφύλακας σε εκδρομή με την οικογένειά του βρίσκεται καταμεσής μεγάλου σεισμού που ανοίγει… τρύπα στο χωροχρόνο και τους προσγειώνει σε μια γη τόσο παλιά όσο και οι δεινόσαυροι! Στη χαρούμενη και groovy δεκαετία του ’70, πιθανότατα υπό την επήρεια ουσιών, οι συντελεστές της σειράς δείχνουν να διασκεδάζουν με οπτικά εφέ και stop motion animation τρικ… ξεχασμένα από το χρόνο και ερμηνείες που μοιάζουν πιο χαμένες και από την πλοκή. Οι σκληροπυρηνικοί fans της σειράς είδαν το 2009 τον Γουίλ Φέρελ να αναβιώνει αυτό το αλλούτερο δείγμα αμερικανικής pop κουλτούρας και του ευχήθηκαν… κακό ψόφο, για μια υπερπαραγωγή κόστους άνω των 100.000.000 δολαρίων που έβαλε το studio της Universal χοντρά «μέσα». Μπαίνει άνετα και σε δεκάδα με τις πιο stoned ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου! Η.Φ.

7

TWIN PEAKS: FIRE WALK WITH ME (1992) του Ντέϊβιντ Λιντς

ΣΕΙΡΑ: TWIN PEAKS (1990 - 1991)


Όχι μεταφορά, αλλά prequel (υποτίθεται) της δια χειρός Λιντς και Μαρκ Φροστ σειράς… αστυνομικοθριλερομεταφυσικομυστηρίου, που αν και ανέπνευσε τον τηλεοπτικό αέρα για δύο μόλις σεζόν, άλλαξε το τοπίο της μικρής οθόνης και της pop κουλτούρας για πάντα. Χωρίς αυτήν, ίσως, να μη βιώναμε ποτέ τολμηρά τηλεοπτικά πλάσματα σαν το «Lost», το «True Blood» ή το «Game of Thrones». Χωρίς το ακαταλαβίστικο, παραληρηματικό, αλαμπουρνέζικο, αναίτιο, παντελώς αχρείαστο και κάθε άλλο παρά αποκαλυπτικό κινηματογραφικό prequel της, σίγουρα, δε θα είχαμε χάσει 135’ από τη ζωή μας, σιχτιρίζοντας την ώρα και τη στιγμή που θελήσαμε ν’ ανακαλύψουμε ποιος και πώς ακριβώς σκότωσε τη Λόρα Πάλμερ. Ι.Π.

6

BEWITCHED (2005) της Νόρα Έφρον

ΣΕΙΡΑ: BEWITCHED (1964 - 1972)


Με καταγωγή τα χρόνια της παστέλ αθωότητας των American suburbs και των baby boomers, φτιαγμένη με σκανδαλιά, σπιρτάδα και ανατροπή που δε συναντάς εύκολα πια, η λατρεμένη «Μάγισσα» που ταλαιπωρούσε με τα καμώματά της το θνητό σύζυγό της και μεγάλωσε γενιές τηλεθεατών, ακόμη και στη χώρα μας, κακόπεσε στην κυριολεξία στα άγαρμπα χέρια τής σε φθίνουσα πορεία Νόρα Έφρον, μ’ ένα ανεκδιήγητο σενάριο που επιχειρούσε να κλείσει το μάτι στη σειρά και έβγαζε τα… μάτια του. Ειδική μνεία στο έγκλημα αξίζει, ωστόσο, στην παγερή και αδιάφορη Νικόλ Κίντμαν, που ψάχνοντας απεγνωσμένα κωμικούς τρόπους για να σώσει την καριέρα της, εδώ έλυσε κάθε τηλεοπτική μαγεία και βύθισε το θεατή σε χασμουρητά ματιάσματος, μπερδεύοντας το ρόλο με αυτόν της… κακιάς μάγισσας. Λ.Α.